Μηνύματα για την 49η επέτειο του Πολυτεχνείου

Μηνύματα και ανακοινώσεις με αφορμή την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Μήνυμα του Περιφερειακού Δ/ντή Εκπαίδευσης Κρήτης, Μανώλη Καρτσωνάκη:

"Αγαπητοί συνάδελφοι και αγαπητές συναδέλφισσες
Αγαπητοί/ές μαθητές/τριες
Με συγκίνηση και υπερηφάνεια γιορτάζουμε και φέτος την επέτειο του Πολυτεχνείου, που έχει ιδιαίτερη σημασία για την εκπαιδευτική κοινότητα.
Τον Νοέμβριο του 1973 η νεολαία της χώρας με επικεφαλής τους φοιτητές του Πολυτεχνείου ξεσηκώνεται εναντίον της χούντας, που για εφτά χρόνια στερούσε  από τον λαό τις συνταγματικές του ελευθερίες και καταπατούσε τα διακαιώματά του.  Η προσπάθεια για βίαιη καταστολή των γεγονότων όχι απλά δεν πέτυχε να εμποδίσει το κάλεσμα προς τη Δημοκρατία, αλλά αντίθετα πολλαπλασίασε τη συμβολική σημασία της εξέγερσης.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, που οδήγησε στην ανατροπή της χούντας λίγους μήνες μετά, δεν αποτελεί απλώς την αντίδραση σε μια μορφή τυραννίας με στόχο την πολιτική αλλαγή και δεν εκφράζει μόνο την επιθυμία για Δημοκρατία και Ελευθερία. Η ορμητικότητα της νεολαίας του 1973 φανερώνει με τον πιο πρόδηλο τρόπο τον αγώνα για τη ζωή και την αγάπη για τον άνθρωπο. Στο  σύνθημα ‘’Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία’’ συμπυκνώνεται η ανάγκη των πολιτών  να εξασφαλίσουν όλα εκείνα τα αγαθά, υλικά και πνευματικά, που τους δίνουν την ευκαιρία να απολαμβάνουν  μια ζωή ελεύθερη,  ποιοτική και αξιοπρεπή.
Κάθε ελεύθερο πνεύμα οφείλει σήμερα να ‘’ταξιδεύει’’ με υπερηφάνεια στο Πολυτεχνείο του 1973. Γιατί, αν θέλουμε να είμαστε άξιοι κα υπεύθυνοι πολίτες, έχουμε χρέος να θυμόμαστε. Με οδηγό τη μνήμη οφείλουμε να κατευθύνουμε  τη δράση μας και την καθημερινή μας συμπεριφορά ενάντια σε κάθε μορφή αδικίας και φασισμού."

Δήλωση Δημάρχου Φαιστού Γρηγόρη Νικολιδάκη για την επέτειο του Πολυτεχνείου

"Σχεδόν μισό αιώνα μετά, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως υπέρτατη αρχή όλων, παραμένει η Ελευθερία.
Το διαχρονικό μήνυμα για Παιδεία παράλληλα μας θυμίζει πως τα «όπλα» που έχει και οφείλει να διαχειρίζεται η χώρα μας, είναι όπλα ειρηνικά κι ανθρώπινα.
Μακάρι οι θυσίες του τότε να γίνουν διδάγματα του σήμερα."

Μήνυμα του βουλευτή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτη Βαρδάκη

49 χρόνια από τον ξεσηκωμό του λαού και της νεολαίας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στη χούντα, τον Νοέμβρη του 1973.
Θα μπορούσε κάποιος να πει αυτό που συνηθίζεται, ότι δηλαδή το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι πάντα επίκαιρο. Όμως αυτό θα ήταν λίγο για να περιγράψει τη σημασία του στο σήμερα.
Σήμερα, λοιπόν, περισσότερο ίσως από κάθε «άλλοτε» της μεταπολίτευσης, βιώνουμε ευθεία επίθεση στη Δημοκρατία. Ευθεία επίθεση στο Σύνταγμα, ευθεία επίθεση στη δικαιοσύνη. 
Ποιος άραγε θα πίστευε ότι σχεδόν μισό αιώνα μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τα αυτονόητα θα γίνονταν επίδικα, ζητούμενα και θα τίθενται  υπό νέα διεκδίκηση;
Ποιος άραγε θα μπορούσε να πιστέψει ότι θα ζούσαμε στιγμές καταστολής, όπως αυτές στη Νέα Σμύρνη, στο ΑΠΘ, στις διαδηλώσεις επαγγελματικών Σωματείων; 
Αλλά όλα αυτά είναι ίσως και αναμενόμενα από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, καθώς η κρατική καταστολή υπήρξε διαχρονικά προπομπός ή φυσικό ακόλουθο της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων. Κάθε περιστατικό κρατικής αυθαίρετης καταστολής δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι μέρος ενός όλου. 
Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι θα ξαναζούσαμε σκοτεινές εποχές παρακολούθησης πολιτικών προσώπων, δημοσιογράφων, δημιουργία φακέλων, αλλά και συλλογή πληροφοριών, ακόμα και αναφορικά με την προσωπική ζωή των θυμάτων παρακολούθησης, ώστε αυτό το υλικό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν του επιτελικού κράτους του κ. Μητσοτάκη; 
Το Σύνθημα ψωμί, παιδεία, ελευθερία θα μπορούσε να ήταν το σύνθημα της απεργίας και κινητοποίησης της 9ης του Νοέμβρη, όταν χιλιάδες κόσμου πλημμύρισαν τους δρόμους των μεγάλων πόλεων, διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή και στηλιτεύοντας τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης, που στραγγαλίζουν συστηματικά την κοινωνία. 
Ούτε ψωμί, ούτε παιδεία, ούτε ελευθερία στο επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη.
Όσα παρανοϊκά έχουμε ζήσει το τελευταίο διάστημα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο τρόμος αυτού του επιτελικού κράτους μπροστά στην επικείμενη κατάρρευσή του. 
Και αυτός ο φόβος δεν εκφράζεται μόνο με την πίεση μέσω καταστολής και βίαιης φτωχοποίησης, αλλά και με το πιο σημαντικό ίσως στη σύγχρονη εποχή, τον έλεγχο της πληροφορίας και της πληροφόρησης.
 

Μήνυμα του βουλευτή Ρεθύμνου του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέα Ξανθού

"50 παρά ένα χρόνια πέρασαν  αλλά η μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανή. Όσο και αν προσπάθησαν πολλοί να την απαξιώσουν να την σχετικοποιήσουν να την απονευρώσουν. Γιατί το πολιτικό μήνυμα το αξιακό και το ηθικό φορτίο αυτή της κορυφαίας ιστορικής στιγμής που «σφράγισε» τη μεταπολιτευτική Ελλάδα είναι αναπαλλοτρίωτο και διαρκώς επικαιροποιούμενο. Το σύγχρονο «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» είναι « Ισότητα-Κοινωνική Αξιοπρέπεια-Κράτος Δικαίου». Γιατί είμαστε σε περίοδο που όλα αυτά είναι σε διακινδύνευση. Οι ανισότητες αυξάνονται λεηλατούνται τα εισοδήματα τα δικαιώματα και η αξιοπρέπεια των ανθρώπων και έχουν υπονομευτεί οι δημοκρατικοί θεσμοί και το Κράτος Δικαίου. Η απάντηση στην  κοινωνική δυσφορία και στην απόγνωση των πολιτών είναι συλλογικές αντιστάσεις κατά της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής κοινωνική αλληλεγγύη και «μεροληψία» για τους αδύναμους αλλά και αλλαγή πορείας στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Με νέα προοδευτική διακυβέρνηση που θα θέσει άλλες προτεραιότητες υπέρ των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας και όχι υπέρ των λίγων και ισχυρών".

Μήνυμα του δημάρχου Χερσονήσου Γιάννη Σέγκου

 «Η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν είναι απλά μια γιορτή μνήμης. Αποτελεί ένα μήνυμα που μένει ζωντανό. Ένα μήνυμα ελπίδας και ευθύνης.
Τιμούμε όλους όσοι πάλεψαν με όλη τους τη δύναμη και όλο τους το θάρρος να κατακτήσουν διαχρονικές αξίες, όπως η Δικαιοσύνη, η Ισότητα και η Ισονομία.
Η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αποτελεί διαχρονικό σύμβολο και διατηρεί ζωντανούς όλους εκείνους που αντιστάθηκαν σε οτιδήποτε προσβάλλει την έννοια της δημοκρατίας και περιορίζει την ελευθερία. 
Οφείλουμε να τους κρατούμε ζωντανούς, αφού επηρέασαν το παρελθόν και καθόρισαν το παρόν και το μέλλον μας.
Είναι πηγή έμπνευσης για μία ελεύθερη και δίκαιη κοινωνία».
 

Μήνυμα της Νομαρχιακής Επιτροπής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ

"Ελευθερία! Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος!
Οδυσσέας Ελύτης

Τιμή, σε όσους θυσιάστηκαν, σε όσους αγωνίστηκαν εκείνες τις ιστορικές ημέρες του Νοέμβρη
49 χρόνια μετά. Μια επέτειος που συμβολίζει τους αγώνες της νεολαίας και του λαού μας για δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη. 
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε να αφουγκραστούμε τις αγωνίες του λαού, στο όνομα του οποίου έγινε η εξέγερση. 
Συνεχίζουμε τον δρόμο που χάραξαν δεκάδες αγωνιστές όπως οι Γρηγόρης Λαμπράκης, Σωτήρης Πέτρουλας, και Νικηφόρος Μανδηλαράς. 
Η 17 Νοέμβρη του 1973 παραμένει σημαντικός «φάρος» ανιδιοτέλειας, αυταπάρνησης, θυσίας και αγώνα, για αξίες και ιδανικά, που συνεχίζει να μας καθοδηγεί στους σύγχρονους συλλογικούς αγώνες μας".
 

Ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής Ρεθύμνου του ΚΚΕ

"49 χρόνια πριν, με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, μίλησε το οργανωμένο φοιτητικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα, κόντρα στις συνθήκες «γύψου» που προσπαθούσε να επιβάλλει το αστικό δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απρίλη. Ο ξεσηκωμός αποτέλεσε την εργατική-λαϊκή αντίδραση στις μεθοδεύσεις της δικτατορίας για το “μασκάρεμά” της, αλλά και στα σχέδια αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων που προετοίμαζαν μια μετάβαση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με το λαό στο περιθώριο.

Ο ηρωικός φοιτητικός και εργατικός – λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Υπήρξε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης λαού και νεολαίας, που ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες από την ημέρα επιβολής του πραξικοπήματος. Δυνάμωσε από το 1972 και μετά, πατώντας στις θυσίες νέων αγωνιστών, αλλά και στις δυνατότητες που δημιουργήθηκαν από το κλείσιμο των εξοριών και την απελευθέρωση των κομμουνιστών που είχαν μεγάλη πείρα από την οργάνωση της πάλης τη δεκαετία του 1940 και από τους κατοπινούς αγώνες.

Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ αφιέρωσαν όλες τις δυνάμεις τους στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα, παρόλο που η απριλιανή δικτατορία βρήκε το Κόμμα οργανωτικά ανέτοιμο, με διαλυμένες τις Κομματικές του Οργανώσεις από το 1958. Μέσα σε συνθήκες παρανομίας, το ΚΚΕ συγκρούστηκε με την οπορτουνιστική ομάδα στο εσωτερικό του και διαχωρίστηκε από αυτή στη 12η Ολομέλεια (1968). Η διάσπαση συνέβαλε στην αναγκαία ανασυγκρότηση των Κομματικών του Οργανώσεων και στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ). Το ΚΚΕ εξέδωσε παράνομα έντυπα και μπήκε στην πρωτοπορία των μικρών και μεγαλύτερων εργατικών, αγροτικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, άλλοι περισσότερο ψημένοι στους ταξικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου και άλλοι κάνοντας με νεανικό ενθουσιασμό τα πρώτα τους βήματα στην ταξική πάλη, έδωσαν τη μάχη κατά της δικτατορίας από την πρώτη μέρα της επιβολής της στους χώρους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, στα σχολεία και τα αμφιθέατρα, εναντιώθηκαν στην κρατική καταστολή. Άνοιξαν μέτωπο με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις που στην πλειοψηφία τους απείχαν από την οργανωμένη μαζική αντιδικτατορική πάλη. Άνοιξαν μέτωπο με τους οπορτουνιστές που δυσφημούσαν το κομμουνιστικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα και καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία.

Γι’ αυτό, ο ηρωικός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου φέρνει στο μυαλό όλους εκείνους τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές που διώχτηκαν πολύτροπα, που βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και αλλού, που φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν, που προσέφεραν ακόμα και τη ζωή τους στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Το ΚΚΕ στέκεται με απεριόριστο σεβασμό μπροστά στους αγώνες και τις θυσίες τους και τους τιμά.

Η ιδιαίτερη σημασία του Πολυτεχνείου έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι ο φοιτητικός και ευρύτερα νεολαιίστικος ξεσηκωμός συγκέντρωσε άμεσα την ενεργητική αλληλεγγύη χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων και άλλων λαϊκών δυνάμεων στα σημαντικότερα αστικά κέντρα. Οι αγωνιστές του ξεσηκωμού σμπαράλιασαν τα αστικά κηρύγματα περί πολιτικού ρεαλισμού, που επιχειρούσαν να περιορίσουν τα φοιτητικά και εργατικά-λαϊκά αιτήματα στο “στενό ορίζοντα” ανώδυνων για την καπιταλιστική εξουσία επιλογών και αλλαγών.

Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων ανατρέπεται μόνο από την οργανωμένη δράση του εργατικού-λαϊκού παράγοντα, ενάντια σε κάθε αναμονή και ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές κορυφών μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων.

Το Πολυτεχνείο «βάφτηκε» στο αίμα. Ταυτόχρονα, όμως, ενταφίασε οριστικά τα σχέδια της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης της χούντας. «Απονομιμοποίησε» τη δικτατορία στη συνείδηση ευρύτερων εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, που δε συμμετείχαν έως τότε στο αντιδικτατορικό κίνημα.

Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν υπήρξε το έργο κάποιων «αφρόνων αξιωματικών», όπως επιχείρησε έκτοτε να το παρουσιάσει μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου, προκειμένου να «εξαγνιστεί» των ευθυνών της και να αποκρύψει τον πραγματικό στόχο του. Δεν υπήρξε αποτέλεσμα του «κράτους της δεξιάς» ή της παραβίασης της καπιταλιστικής νομιμότητας, όπως αναφέρει για τους ίδιους λόγους άλλη μερίδα των αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις εναλλακτικές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιλέχτηκε στη βάση των τότε προτεραιοτήτων και των αναγκών της σε σχέση με τον εγχώριο και διεθνή συσχετισμό, πάντα με στόχο τη θωράκιση και διαιώνισή της.

Οι ρίζες της δικτατορίας των συνταγματαρχών βρίσκονταν στην τότε ανάγκη αναμόρφωσης δομών και μηχανισμών του αστικού κράτους, κυρίως στη σχέση παλατιού – κυβέρνησης, αναφορικά με τον έλεγχο του Στρατού. Επίσης, στην ανάγκη αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που είχε εξαντλήσει τις δυνατότητές του στην χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργατικών – λαϊκών μαζών, ενώ η διαχείριση του Κυπριακού αποτέλεσε εστία όξυνσης αντιθέσεων και τριγμών. Γι’ αυτό, η «αναστολή» του κοινοβουλευτισμού συζητιόταν και από βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, και από το παλάτι, αλλά τελικά επιβλήθηκε από τη στρατιωτική χούντα.

Ο ανοικτός αντικομμουνισμός αποτέλεσε την επίσημη ιδεολογία της χούντας, αν και η καταστολή του εργατικού – λαϊκού κινήματος, οι φυλακίσεις και οι εξορίες των κομμουνιστών, η δράση κρατικών και παρακρατικών αστικών μηχανισμών υπήρξαν χαρακτηριστικά της μεταπολεμικής αστικής διακυβέρνησης.

Η ιστορική πείρα όλου του 20ού αιώνα, από την εναλλαγή των κυβερνήσεων της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας έως τις στρατιωτικές και μη δικτατορίες και τον φασισμό – ναζισμό, φανερώνει ότι η καταστολή είναι μόνιμο στοιχείο της καπιταλιστικής εξουσίας, είναι σύμφυτη με την ταξική εκμετάλλευση. Αν και η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία συχνά χρησιμοποιεί το φόβητρο της δημοκρατικής εκτροπής, οι διαφορετικές μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας δε χωρίζονται με “σινικά” τείχη, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και αλλητροφοδοτούνται.

Γι’ αυτό οι κομμουνιστές ήρθαν αντιμέτωποι με τις διώξεις του καπιταλιστικού κράτους τόσο σε περιόδους αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας όσο και σε περιόδους δικτατορίας. Για τον ίδιο λόγο τόσο το προδικτατορικό αστικό Σύνταγμα όσο και το σημερινό προβλέπει την εκτροπή από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία για την αντιμετώπιση της λεγόμενης κατάστασης πολιορκίας. Για τον ίδιο λόγο στο επίκεντρο της δράσης των αστικών κατασταλτικών μηχανισμών βρίσκεται η αντιμετώπιση του «εχθρού λαού». Αυτό επιτρέπει και σήμερα τις διώξεις πρωτοπόρων αγωνιστών που αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, στρατιωτών που τάσσονται ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ευθύνεται για τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου που επιτρέπει υποκλοπές και παρακολουθήσεις, οι οποίες στρέφονται πρωταρχικά και συστηματικά ενάντια στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και δευτερευόντως και περιστασιακά εξυπηρετούν τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς.

Στις μέρες μας, το σύνθημα του Πολυτεχνείου «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένει τραγικά επίκαιρο. Γιατί είναι ισχυρό το ενδεχόμενο μιας νέας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, σαν αυτή που συντάρασσε την Ελλάδα και όλο τον καπιταλιστικό κόσμο το 1973, ενώ οι εργατικές -λαϊκές δυνάμεις ζουν ήδη σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, πληθωρισμού, διόγκωσης της ανεργίας, ταχύρρυθμης μείωσης του βιοτικού τους επιπέδου, επιδρομής των καπιταλιστικών συμφερόντων ενάντια στη δημόσια υγεία και παιδεία, διόγκωσης του θεσμικού πλαισίου και των πολυπλόκαμων μηχανισμών καταστολής της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας και των αγώνων της (Πανεπιστημιακή Αστυνομία, αγροτοδικεία, μαθητοδικεία κλπ.)

Αν και πέρασε μισός αιώνας επιστημονικών-τεχνικών επιτευγμάτων, η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων συνεχίζει να σκοντάφτει στο γεγονός ότι οι καπιταλιστές συνεχίζουν να έχουν στα χέρια τους την ιδιοκτησία των σύγχρονων μέσων παραγωγής, την οργάνωση της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας και της κοινωνίας.

Το ίδιο τραγικά επίκαιρα παραμένουν τα συνθήματα «Έξω αι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», που κοσμούσαν τις πύλες του Πολυτεχνείου, στη διάρκεια του τριήμερου ξεσηκωμού, δίνοντας το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων. Σήμερα, οι αλλαγές που έχουν επέλθει στη διάταξη των καπιταλιστικών δυνάμεων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών δεν κάνουν τους λαούς λιγότερο ανήσυχους. Φαίνεται από την πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και αυτές της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα εδάφη της Ουκρανίας και από τη γενικότερη διαμάχη ανάμεσα στο ευρωαμερικανικό ιμπεριαλιστικό κέντρο, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη μια και το ευρωασιατικό από την άλλη, με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Οι λαοί ήδη βιώνουν τις εφιαλτικές συνέπειες των συγκρούσεων των καπιταλιστών για το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Δεν είναι μόνο οι απώλειες στο πεδίο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, αλλά και η φτώχεια που φέρνει ο πόλεμος ως καταστροφή, ως προσφυγιά, ως πολεμική δαπάνη, ως αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου, που βιώνουμε.

Το ελληνικό αστικό κράτος (σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ, πριν του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα παλιότερα του ΠΑΣΟΚ) επιδιώκει πάντα τη γεωστρατηγική αναβάθμισή του σε ανταγωνισμό με τη -σύμμαχο στο ΝΑΤΟ- Τουρκία. Σε αυτή την κατεύθυνση πραγματοποίησε νέες συμφωνίες ενίσχυσης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ με νέες βάσεις, σύναψε «στρατηγική εταιρική σχέση» με τη Γαλλία, υπέγραψε συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Όμως, η ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων, θαλάσσιων και εναέριων υπερόπλων, η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς συνιστά μαγνήτη της επιθετικότητας των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Ο πακτωλός χρημάτων που δίνεται στο ΝΑΤΟ και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς δεν θωρακίζει την άμυνα της χώρας, την ασφάλεια και την ειρήνη των λαών της περιοχής.

Αυτό αποδείχτηκε και την περίοδο της δικτατορίας, οπότε σε συνέχεια της πολιτικής των προδικτατορικών κυβερνήσεων, η χώρα μπλέχτηκε ακόμα περισσότερο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση της καπιταλιστικής εξουσίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το γεγονός αυτό της εξασφάλισε τόσο τη στήριξη των ΗΠΑ, όσο και τις οικονομικές σχέσεις με τις χώρες της καπιταλιστικής Ευρώπης. Ωστόσο, οι κατοπινές εξελίξεις, ειδικότερα η τραγωδία της Κύπρου, απέδειξαν τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους λαούς οι αστικοί σχεδιασμοί.

Στις σημερινές συνθήκες, η καπιταλιστική εξουσία επιχειρεί να θωρακιστεί από κάθε αντίδραση του εργατικού λαϊκού παράγοντα. Γι’ αυτό και στο πλάι της καταστολής οξύνεται και πάλι και ο ανοικτός αντικομμουνισμός, με κάθε τρόπο και μέσο: Από το βήμα της Βουλής, μέσα από τις στήλες του αστικού Τύπου, με την εγκληματική δράση νεοναζιστικών συμμοριών, με την ανιστόρητη εξίσωση κομμουνισμού – φασισμού, με τον πακτωλό των ευρωενωσιακών χρηματοδοτήσεων που δίνονται σε αυτή την κατεύθυνση.

Ο αντικομμουνισμός, το μίσος για το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, τους λαϊκούς αγώνες, δεν αφορούν στενά τους κομμουνιστές. Η πείρα, τόσο από τη δικτατορία του 1967-1974, όσο και διαχρονικά από την εγχώρια και διεθνή ιστορία, καταδεικνύει πως ο αντικομμουνισμός πήγαινε πάντοτε χέρι-χέρι με τη συνολικότερη επίθεση στις ελευθερίες, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού. Η ιστορία διδάσκει ότι ο αντικομμουνισμός αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό του αστικού πολιτικού κόσμου και επομένως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί οριστικά χωρίς την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που τον γεννά. Το ίδιο ισχύει και για τη ριζική αντιμετώπιση των φασιστικών – ναζιστικών συμμοριών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, παρά τις συνεχείς προσπάθειες να καταστεί ένα ανώδυνο σύμβολο, συνεχίζει να συγκινεί μεγαλύτερες και νεώτερες γενιές εργατικών και λαϊκών δυνάμεων ως σύμβολο νέων αγώνων και ανυπακοής στα σχέδια της καπιταλιστικής εξουσίας.

Ο φετινός εορτασμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου έρχεται ως συνέχεια της πρόσφατης απεργιακής κινητοποίησης, των μεγάλων απεργιακών συγκεντρώσεων για την υπεράσπιση του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος και μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα κρίκο στην εργατική–λαϊκή πάλη για μόρφωση και εργασία με ανθρώπινες συνθήκες, μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού, ελεύθερο χρόνο, εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή, για την απόρριψη κάθε αντεργατικού – αντιλαϊκού νόμου, για την εναντίωση στο θεσμικό πλαίσιο διώξεων και καταστολής των εργατικών-λαϊκών κινητοποιήσεων, για την καταδίκη κάθε αστικού κόμματος και κυβέρνησης, που, με το μαστίγιο ή το καρότο, στερούν από τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους τον πλούτο που παράγουν.

Το ΚΚΕ, αντλώντας διδάγματα, έμπνευση και δύναμη από την υπερεκατοντάχρονη ιστορική πορεία του, την ιστορία των αλύγιστων της ταξικής πάλης, προχωρά μπροστά, δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται, στις μικρές και τις μεγάλες μάχες που δίνει καθημερινά ο λαός μας. Έτσι ώστε, με δυνατό ΚΚΕ και με μαζική εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, να ανοίξουμε το δρόμο για την ανατροπή, για τις ριζικές αλλαγές που απαιτούν οι καιροί, για να γίνει ο λαός μας πραγματικός νοικοκύρης στον τόπο του και στον κόπο του. Για να «πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» και να γίνει πραγματικότητα το «το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό!"

Ανακοίνωση του Συλλόγου Γυναικών νομού Χανίων

"Ο Σύλλογος Γυναικών Ν. Χανίων μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) τιμά την 49η επέτειο του Πολυτεχνείου και καλεί τις γυναίκες του μόχθου να δυναμώσουμε την πάλη μας ενάντια στην πολιτική που μας  καταδικάζει να ζούμε μια ζωή χωρίς δικαιώματα στην εργασία, στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο, μέσα στην ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια, που θυσιάζει τις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας για να χρυσοπληρώνουμε τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς. 
Τιμάμε αγωνιστικά την επέτειο του Πολυτεχνείου  δίνοντας μαχητική απάντηση στην εμπλοκή της χώρας μας στα βρώμικα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που υπηρετούν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μετατρέποντας τη χώρα μας σε «σφηκοφωλιά» των αμερικανοΝΑΤΟικών εγκληματικών σχεδιασμών και σε στόχο αντιποίνων, εμπλέκοντας τη χώρα ολοένα και πιο βαθιά στον πόλεμο. Δεν έχουμε άλλη διέξοδο από την ανυποχώρητη πάλη μας για να κλείσουν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις στη χώρα μας που σκορπούν το θάνατο στους λαούς της περιοχής μας, για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που αποτελεί προϋπόθεση για να ζήσουμε μια ανθρώπινη ζωή, μια ζωή με δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Τιμάμε το Πολυτεχνείο και συνεχίζουμε ανειρήνευτη  πάλη μας διεκδικώντας ό,τι είναι σύγχρονο και αναγκαίο για μας και τα παιδιά μας και συμμετέχοντας  στην αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί στις 17 Νοέμβρη στη πλατεία Αγοράς.
Η προσυγκέντρωση έχει οριστεί για τις 6:00 μμ στη πλατεία Κοτσάμπαση, με τα εργατικά σωματεία, την Επιτροπή Ειρήνης και μαζικούς φορείς τις πόλης μας.

Ανακοίνωση φοιτητικών συλλόγων του Πανεπιστημίου Κρήτης

Οι φοιτητικοί σύλλογοι Φυσικού, Μαθηματικού, Χημικού ,ΤΕΤΥ, CSD καλούμε σε συμμετοχή στην αντιιμπεριαλιστική πορεία την Πέμπτη 17 Νοέμβρη στις 6 μ.μ. από την πλ. Ελευθερίας τους μαθητές, τα σωματεία και τους φορείς του Ηράκλειου.

Στις 9 Νοέμβρη οι φοιτητές δώσαμε μια πρώτη απάντηση στο δρόμο και τώρα συνεχίζουμε!

Χιλιάδες φοιτητές στο πλευρό των εργαζόμενων, μαζί με τους μαθητές και συνολικά το λαό πλημμύρισαν τους δρόμους στις μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις της Τετάρτης 9 Νοέμβρη, το μήνυμα που βροντοφώναξαν οι φοιτητές σε όλη την Ελλάδα ήτανε ξεκάθαρο! Δεν προσαρμοζόμαστε στα πτυχία- καπαμά, στα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, στην ακρίβεια, αλλά απαιτούμε, σύγχρονες σπουδές, πτυχία με αξία για δουλεία με δικαιώματα! Η πολύ πετυχημένη απεργία στην Ελλάδα έπιασε το νήμα από τις διαδηλώσεις και τις απεργίες σε όλη την Ευρώπη όπου χιλιάδες λαού και νεολαίας βγαίνει στο δρόμο λέγοντας: ΩΣ ΕΔΩ! Δεν θα ματώσουμε εμείς για τα κέρδη των λίγων, δεν θα πληρώσουμε το «μάρμαρο» της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων και της ΕΕ!

Ήταν ένα πρώτο βήμα! Τώρα, πιο αποφασιστικά μπαίνουμε μπροστά για τις σπουδές και τη ζωή που έχουμε ανάγκη! Δεν έχουμε στάση αναμονής, ούτε επενδύουμε το μέλλον μας σε δήθεν σωτήρες, δυναμώνουμε την πάλη μας μέσα από τους Φοιτητικούς μας συλλόγου.

Η ιστορία δείχνει τη δύναμη του λαού!

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 μας διδάσκει…

… ο αγώνας του λαού και της νεολαίας ‘’φώτισε’’ και τους πιο σκοτεινούς καιρούς! Κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος
 
απέναντί του. Ο λαός μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις!

… η υπεράσπιση της ζωής, των σπουδών μας είναι υπόθεση δική μας και όλου του λαού. Ενωμένοι είμαστε δυνατοί! Οι φοιτητές του ’73 είχαν τη στήριξη του εργαζόμενου λαού που είχε κατακλύσει τους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο, των χιλιάδων κρατούμενων αγωνιστών στις φυλακές, την αλληλεγγύη των αγροτών της υπαίθρου. Σήμερα ο αγώνας μας για σύγχρονες σπουδές πρέπει να ενωθεί με τον αγώνα τον εργαζομένων για δουλειά με δικαιώματα!

…η ειρήνη και η φιλία των λαών ήταν και είναι οι αξίες των φοιτητών. Το σύνθημα που ήταν γραμμένο στις πύλες του Πολυτεχνείου ‘’Έξω το ΝΑΤΟ- Έξω οι ΗΠΑ’’ παραμένει επίκαιρο στον αγώνα ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή που γεννούν πολέμους, φτώχεια, ξεριζωμό.

Τιμάμε το Πολυτεχνείο στο δρόμο του αγώνα!

Προετοιμάζουμε τον διήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου και τη συμμετοχή στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία από το μνημείο στη Δόμπολη στις 6 το απόγευμα. στέλνοντας μήνυμα εναντίωσης στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στον πόλεμο που διεξάγουν η Ρωσία με ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ στο έδαφος της Ουκρανίας με απρόβλεπτες διαστάσεις για όλους τους λαούς. Δεν ανεχόμαστε να δίνουν 6,5 δις στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ, την ώρα που στις σχολές μας λείπουν υποδομές και καθηγητές. Δεν μπορούμε να συνηθίσουμε, να κλείσουμε τα μάτια στις εικόνες που έρχονται καθημερινά με νεκρούς, με τους ξεριζωμένους πρόσφυγες και τους πνιγμένους στο Αιγαίο. Εναντιωνόμαστε στον ανταγωνισμό και τα παζάρια του ελληνικού και του τούρκικου κεφαλαίου με την επίβλεψη του ΝΑΤΟ που υποθηκεύει την ειρήνη, τα σύνορα, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
 
Δεν έχουμε κανένα συμφέρον να στοιχηθούμε πίσω από τη μία ή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη, πίσω από κανένα ληστή του πλούτου του λαού , για τα συμφέροντα των εφοπλιστών, των ομίλων της ενέργειας, των τραπεζιτών, πίσω από καμία δύναμη που δολοφονεί και ξεζουμίζει το λαό, τσακίζει δικαιώματα. Δε δεχόμαστε να πληρώσουμε με ενεργειακή φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία, τους ανταγωνισμούς και πολεμικούς εξοπλισμούς, ούτε να ματώσουμε για τα κέρδη των λίγων! Η ελπίδα βρίσκεται στην αλληλεγγύη και την πάλη των λαών ενάντια στην πολιτική που γεννά κρίσεις, πολέμους, φτώχεια και εκμετάλλευση.

•    Απεμπλοκή της Ελλάδας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Καμία εμπλοκή για οποιοδήποτε πρόσχημα και με οποιοδήποτε τρόπο.

•    Καμία συνεργασία των Ιδρυμάτων με το ΝΑΤΟ, καμία έρευνα για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

•    Να ακυρωθεί η ελληνοαμερικάνικη συμφωνία για τις βάσεις. Να κλείσουν όλες οι Αμερικανo-νατοϊκές βάσεις του θανάτου στην Ελλάδα. Η χώρα μας να μη γίνει ορμητήριο για την επιδρομή των ιμπεριαλιστικών γερακιών του πολέμου.

•    Κανένας φαντάρος και στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολή εκτός συνόρων.

•    Κλείσιμο όλων των hot spots στα νησιά. Άμεση μεταφορά των αιτούντων άσυλο κατ’ αρχάς στην ηπειρωτική χώρα σε δημόσιους ανοιχτούς χώρους φιλοξενίας και στη συνέχεια άμεση μεταφορά τους στις χώρες προορισμού τους".
 

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη