Μια ιστορία του Ελληνικού Δημοσίου για γέλια αλλά κυρίως για κλάματα

Μια τραγελαφική ιστορία με πρωταγωνιστή το Ελληνικό Δημόσιο διαδραματίζεται τα τελευταία χρόνια στο Ηράκλειο, με επίκεντρο ένα κτίσμα στην οδό Τσιριντάνηδων και "θύματα" τους συνιδιοκτήτες του. 

Η γλαφυρή περιγραφή που κάνει ο δικηγόρος Εμμανουήλ Παπαδουράκης δεν χρειάζεται επεξηγήσεις. 
Διαβάστε τι ακριβώς συμβαίνει:

Κύριε Διευθυντά (όπως έγραφαν οι παλαιότεροι)

Κάποιες φορές αυτά που συμβαίνουν εκπλήσσουν ευχάριστα με την φρεσκάδα και την πρωτοτυπία τους. Το Ελληνικό Δημόσιο έχει την διαρκή τάση να πρωτοστατεί σε εκδηλώσεις σουρεαλιστικής δημιουργίας, φροντίζοντας να μην καταπονούνται οι υπήκοοι από την ανία μίας προβλέψιμης πραγματικότητας. Το τελευταίο που έχω μπροστά μου αυτές τις μέρες είναι το εξής υπέροχο:

Την 11 Ιανουαρίου 2021 δικάζονται κάποιοι συμπολίτες μας στο εδώ Πλημμελειοδικείο επειδή έχουν την τρομερή ατυχία να είναι συνιδιοκτήτες ενός κτίσματος στη οδό Τσιριντάνηδων στο Ηράκλειο. Το κτίσμα αυτό, το οποίο στην πραγματικότητα και στην ουσία δεν τους ανήκει, μια και είναι στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος εδώ και 80 χρόνια ρυμοτομούμενο, έχει κριθεί από την Δνση Πολεοδομίας του Δήμου ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΕΤΟΙΜΟΡΡΟΠΟ, ήδη από το 2000, και οι συνιδιοκτήτες του έχουν από το έτος 2005 εξουσιοδοτήσει τον Δήμο να το κατεδαφίσει, δεδομένου ότι - σύμφωνα με την επιτροπή μηχανικών που το εξέτασε - υφίσταται μεγάλος κίνδυνος κατάρρευσης.

Και εδώ ξεκινάει μία ιστορία απαράμιλλης ομορφιάς:

Σύμφωνα με την γνωστή για την ευαισθησία της προς τα μνημεία και την αναισθησία της προς τους ανθρώπους Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Κρήτης, το κτίριο αυτό, το ίδιο που κρίθηκε το 2000 επικίνδυνο και ετοιμόρροπο, εξετάστηκε από επιτροπή δική της το έτος 2013 και – εδώ αρχίζουν τα ωραία - δεν βρέθηκε ούτε επικίνδυνο ούτε ετοιμόρροπο ούτε και κατεδαφιστέο. Προφανώς ο χρόνος, αντίθετα με τα δεινά που προκαλεί στους ανθρώπους, λειτούργησε ευεργετικά για το κτίριο, ως εάν επρόκειτο για κρασί Μπορντό, προσδίδοντας στερεότητα και ρώμη στο κατεδαφιστέο οικοδόμημα.

Και με τον τρόπο αυτό οι καλότυχοι ιδιοκτήτες είχαν την αξιοζήλευτη ευκαιρία να πηγαινοέρχονται σε όλο το διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στις υπηρεσίες, προσπαθώντας να βρουν την άκρη στον λαβύρινθο.

Επειδή όμως κάθε αξιοπρεπής λαβύρινθος οφείλει να διαθέτει και έναν Μινώταυρο, η Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων, για να φορτίσει με μεγαλύτερη αγωνία την όλη φάση, έστειλε και ένα έγγραφο στον Εισαγγελέα και αυτός – αφού προηγήθηκε προκαταρκτική εξέταση και όλη αυτή η ανούσια προδικασία - με την σειρά του κάλεσε τους ιδιοκτήτες στο ακροατήριο για να δικαστούν για τα εγκλήματά τους. Κάποιος κακόπιστος θα σκεφτόταν ότι η Υπηρεσία θέλησε να αποποιηθεί από τις ευθύνες της και να βγάλει την ουρά της απ΄ έξω για την περίπτωση που θα συνέβαινε κάποιο ατύχημα με θύματα ή ζημιές και δημιουργείτο θόρυβος, αλλά δεν θέλω να ακολουθήσω την ολισθηρή αυτή οδό σκέψης.

Μετά, λοιπόν, από 20 χρόνια από τότε που το Δημόσιο έκρινε ότι το κτίριο αυτό είναι μη επισκευάσιμο, το ίδιο το Δημόσιο κατηγορεί και θα δικάσει τους ιδιοκτήτες του κτιρίου, οι οποίοι έχουν δηλώσει ότι δεν θέλουν να είναι ιδιοκτήτες του κτιρίου, με την κατηγορία ότι δεν το επισκευάζουν, παρόλο που το ίδιο αυτό Δημόσιο έχει δηλώσει πανηγυρικά ότι ακόμη και αν οι ιδιοκτήτες ήθελαν να επισκευάσουν την οικοδομή (που επαναλαμβάνω ρυμοτομείται) δεν θα ήταν δυνατό να το κάνουν νόμιμα, μια και για να προβούν σε εργασίες συντήρησης θα όφειλαν να κατέχουν άδεια οικοδομής, την οποία όμως το Δημόσιο αρνείται να εκδώσει, διότι – κατά τις υπηρεσίες του - η διενέργεια οποιωνδήποτε επεμβάσεων θα ενείχε κινδύνους για τους εργάτες και τεχνικούς αλλά και τυχόν περαστικούς. Αν, δηλαδή, οι ιδιοκτήτες συντηρούσαν το κτίριο θα ήταν παράνομοι. Τώρα είναι παράνομοι επειδή δεν το συντηρούν.

Μπροστά σε αυτή την εξέλιξη είναι πραγματικά να αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει κάποιο ίχνος λογικής ή αν βιώνουμε ένα διαρκή διαγωνισμό αντοχής των νεύρων των διοικουμένων.

Εύχομαι καλή χρονιά με δύναμη και υγεία".






Φωτογραφία αρχείου