Με δύναμη από την Κρήτη για το... Gongo της Τανζανίας!

Του Αντώνη Παντινάκη

Θα βρίσκονται πάνω από 10 ώρες στον... αέρα, αλλάζοντας τρία αεροπλάνα, προκειμένου να ταξιδέψουν από την Κρήτη... για την νοτιοανατολική Αφρική: Αφετηρία τους το «Ν. Καζαντζάκης», στάση... δεύτερη  στο «Ελ. Βενιζέλος» της Αθήνας, μετά Κωνσταντινούπολη και τέλος... διεθνές αεροδρόμιο ''Julius Nyerere'' στην πόλη Νταρ Ες Σαλάαμ...

Δυο νεαροί εθελοντές αναχωρούν αύριο από το Ηράκλειο, για να ζήσουν άλλη μία πολύ δυνατή εμπειρία ζωής: Η Χάρις Κοκκιάδη και ο Σαράντης Σιμάκης είναι πανέτοιμοι να βάλουν κι εκείνοι το... λιθαράκι τους , στην ανθρωπιστική δράση που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες στο χωριό Gongo της Τανζανίας!

Πριν κλείσουν οριστικά τις βαλίτσες τους, εισπράξουν το φιλί του αποχαιρετισμού από τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους και μπουν στην αίθουσα αναμονής, δύο από τους εθελοντές, η Χάρις και ο Σαράντης (μετ)έδωσαν στο Cretalive λίγα απ' τα (φυσιολογικά) συναισθήματα της τελευταίας στιγμής, που τους έχουν «κυριεύσει»...

Το κορίτσι της παρέας, η Χάρις Κοκκιάδη νιώθει ανυπομονησία που «επιστρέφω στο πανέμορφο χωριό του Gongo, στην Τανζανία, με τον οργανισμό Wheeling2Help, με σκοπό να χτιστεί κουζίνα και τουαλέτα για το σχολείο του χωριού, ώστε να γίνει πιο άνετο και υγιές για τους περίπου 430 μαθητές του, που διαβάζουν, παίζουν και μεγαλώνουν καθημερινά έχοντας λιγότερα από ότι θεωρούμε εμείς απαραίτητα».

Πέρυσι την ίδια περίπου εποχή, η νεαρή εθελόντρια είχε συμμετάσχει «σε αντίστοιχο ταξίδι με στόχο την εφαρμογή εναλλακτικού τρόπου εισοδήματος των ντόπιων με απώτερο σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος. Με λίγα λόγια, κατασκευάσαμε μια φάρμα πουλερικών, και οικογένειες του χωριού επέλεξαν έχοντας αυτό σαν αφορμή, να σταματήσουν να κόβουν δέντρα από την πλούσια φύση του δάσους τους, με σκοπό την παραγωγή κάρβουνου, και για πρώτη φορά να δραστηριοποιηθούν σε ένα άλλο εγχείρημα, που τους παρέχει το ίδιο μηνιαίο εισόδημα, χωρίς την καταστροφή του περιβάλλοντος».

Όπως παραδέχεται η Χάρις, «η απόφαση για το πρώτο ταξίδι ήταν πιο δύσκολη, μιας και ήταν μεγαλύτερος ο φόβος του αγνώστου, σε μια μακρινή χώρα σε ένα project που έτρεχε για πρώτη φορά. Τη δεύτερη φορά ήταν πιο εύκολο, μιας και ξέρεις ήδη κάποια άτομα, το μέρος που επισκέπτεσαι, και κυρίως έχεις ήδη μάθει ότι μπορείς, αφού το έχεις ξανακάνει,  να αντιμετωπίσεις τις μικρές προκλήσεις που θα συναντήσεις. Μάλιστα θυμάμαι, ότι όταν με ρωτούσαν όταν γύρισα πέρυσι, αν θα ξαναπήγαινα, χωρίς να το έχω σκεφτεί εκτενώς, απαντούσα με χαμόγελο ναι, γιατί δεν υπήρχε κανένας λόγος να μη ξαναπάω, αλλά πολλοί, για να ξαναζήσω αυτή την εμπειρία. Μερικοί από αυτούς ήταν η πανέμορφη και αγνή φύση που σε φέρνει πιο κοντά στον «ανθρώπινο πυρήνα» σου, η διάθεση των ντόπιων να λύνουν κάθε δυσκολία με χαμόγελο, χωρίς γκρίνια- κάτι το οποίο πρέπει να μάθουμε κι εμείς που τα έχουμε όλα. Παράλληλα η εμπειρία του να προσφέρεις, το οποίο σου δίνει περισσότερη αυτοπεποίθηση για το τι μπορείς εσύ να κάνεις,  για να γίνει ο εαυτός σου, το σπίτι σου, η πόλη σου, η χώρα σου καλύτερη,  και περισσότερη πίστη για το τι μπορούμε να κάνουμε συνολικά προς αυτές τις κατευθύνσεις».

Η Χάρις αναχωρεί για την Τανζανία με την ελπίδα «περισσότερα άτομα να κάνουν «παράτολμα» ταξίδια,  να μάθουν ότι υπάρχουν οργανωμένοι τρόποι να ζήσεις περιπέτειες, να προσφέρεις εθελοντικά και να ανακαλύψουν αυτούς τους τρόπους, αφήνοντας πίσω κάποια στερεότυπα και μικρούς φόβους. Οπότε σίγουρα χαίρομαι πολύ όταν μοιράζομαι τέτοιες εμπειρίες με περισσότερα άτομα από την πόλη μου. Κυρίως ελπίζω τα άτομα που έχουν τη δυνατότητα να ζουν έντονες εμπειρίες εθελοντισμού ή να ταξιδεύουν, να «φέρνουν πίσω» αυτά που μαθαίνουν, συνειδητοποιούν και βιώνουν, με σκοπό να ενεργοποιηθούν και να κάνουν καλύτερο το περιβάλλον που μπορούν να επηρεάζουν στην καθημερινότητά τους. Γιατί συχνά ζούμε έντονες εμπειρίες και τις ξεχνάμε. Οπότε το σημαντικό είναι όταν « γυρίζουμε άλλοι άνθρωποι», να παραμένουμε και με τις μελλοντικές μας επιλογές. Να είμαστε πιο doers, πιο χαρούμενοι, πιο σοφοί και πιο ανεκτικοί».

Δεν συμπληρώθηκε ούτε χρόνος από τότε που ο Σαράντης Σιμάκης πήγε στο Νεπάλ, συμμετέχοντας και πάλι σε άλλο ένα φιλανθρωπικό εγχείρημα. Ο αρχηγός των «ΑΤΑΧΤΩΝ» γυρίζοντας στην πατρίδα, ανανέωσε το ραντεβού του με αρκετούς από τους συνοδοιπόρους του σε εκείνο το ταξίδι! 

Και αφού πέρασε καιρός από τα πολλά... «εις το επανιδείν» που αντάλλαξε, τώρα ετοιμάζεται να ξανασυναντήσει τους φίλους του: «Ήθελα να ζήσω ακόμα μία εμπειρία. Η παρότρυνση και αυτήν την φορά ήρθε από τα παιδιά του Wheeling. Ήξερα επίσης ότι στην Τανζανία θα ήμουν και με αρκετά παιδιά που είχαμε ταξιδέψει στο Νεπάλ, άρα κι αυτό ενίσχυσε την επιθυμία μου! Είναι όμορφο που αυτό βγαίνει προς τα έξω, γιατί παρακινούμε και άλλους ανθρώπους να γίνονται κομμάτι αυτής της προσπάθειας». 

Χρήσιμα στοιχεία για το τι θα συναντήσει στην χώρα της νοτιοανατολικής Αφρικής πήρε απ' το κορίτσι της δυάδας: «Η Χάρις είχε πάει ξανά πέρυσι οπότε βοήθησε και στο feedback που ήθελα πίσω για πληροφορίες». 

Ο Σαράντης σε κάθε ευκαιρία φροντίζει να... διαλαλεί ότι «είναι πολύτιμο για την ζωή μας να αποκτούμε τέτοιες εμπειρίες καθώς γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι...και αυτά που φέρνουμε πίσω είναι πιο σημαντικά από αυτά που προσφέρουμε εμείς εκεί. Είναι μία υπέροχη εμπειρία, εύχομαι να πάνε όλα καλά και να γυρίσουμε πίσω να σας περιγράψουμε την κάθε στιγμή. Ο καθένας μας πρέπει μία φορά στην ζωή του να πάρει ένα τέτοιο μάθημα ζωής!».