Του Αντώνη Παντινάκη
Σαν βγήκαν στον πηγαιμό για την ιδιαίτερή τους πατρίδα εικάζουμε ότι θα εύχονταν σίγουρα να είναι όσο το δυνατόν πιο σύντομος ο (εναέριος) δρόμος για τις ρίζες τους! Στη σκέψη ότι θα πραγματοποιούσαν ένα όνειρο ζωής, και τους στίχους του Καβάφη θα παράφρασαν – καθότι η δική τους Ιθάκη... βρίσκεται στην Κρήτη!- και το πασίγνωστο απόφθεγμα θα αντέστρεψαν, προσαρμόζοντάς το στα δικά τους δεδομένα: Σημασία είχε ο προορισμός και όχι το ταξίδι - να που μία φορά (υπερ)ισχύει και το ανάποδο!
Οι (λεκτικές) παραδόσεις υπάρχουν για να “σπάνε” και πώς να μην κατόρθωναν κάτι τέτοιο τα μέλη της Νεολαίας της Παγκρητίου Ενώσεως Μελβούρνης, τα οποία κίνησαν γη και ουρανό για να βρεθούν στον τόπο καταγωγής τους, με αφορμή το 9ο Συνέδριο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Κρητών!
Ένα μεγάλο στοίχημα, ένα μεγάλο όνειρο!
Επί ένα και πλέον χρόνο μάζευαν χρήματα, και με το που ο κουμπαράς τους γέμισε απ’ τις οικονομικές τους θυσίες, φούλαρε και η λαχτάρα τους! Δεν μπορούσαν πια να τιθασεύσουν το θυμικό τους! Αυτή τη φορά δεν χωρούσε άλλη αναβολή!
“Η πραγματοποίηση του ταξιδιού ήταν ένα μεγάλο στοίχημα του Συλλόγου μας. Η ιδέα πάντα προϋπήρχε στην νεολαία μας. Απλά από τον περασμένο Ιούλιο, από τότε δηλαδή που έγινα πρόεδρος, ξεκινήσαμε να την δουλεύουμε πιο ενεργά. Κάναμε πάρα πολλές εκδηλώσεις, συμμετείχαμε σε διάφορα γλέντια του Συλλόγου και προσπαθούσαμε να συγκεντρώσουμε όσα περισσότερα χρήματα μπορούσαμε, με δώρα και διάφορες δωρεές που έγιναν. Είχαμε κι ορισμένα χρήματα στην άκρη, έτσι κι αλλιώς, οπότε κι αυτό ήταν ένα επιπλέον “συν” για να συνεχίσουμε”, μας εξομολογήθηκε αρχικά η πρόεδρος της Νεολαίας της Παγκρητίου Ενώσεως Μελβούρνης, Ειρήνη Κυριακάκη, η οποία μας “εμπιστεύτηκε” στη συνέχεια: “Ήρθαμε με αφορμή το Συνέδριο. Μας είχαν ξανακαλέσει διάφοροι Σύλλογοι, να έρθουμε και να χορέψουμε. Αλλά είναι δύσκολο να έρθεις, να κάνεις τόσο μεγάλο ταξίδι για μία ή δύο εκδηλώσεις. Επομένως, συνέχεια το αναβάλαμε, το πηγαίναμε λίγο πίσω. Αυτή τη φορά όμως, το είχαμε πάρει όλοι απόφαση ότι δεν πήγαινε άλλο πίσω, κι έτσι το υλοποιήσαμε, με πολλή προσπάθεια από αρκετούς ανθρώπους, πολλή επιμονή, πολύ τρέξιμο και πολλά τηλέφωνα με διαφορά ώρας – δεν είναι εύκολα όλα αυτά!”.
“ Αρκετά παιδιά δεν είχαν ξαναζήσει κάτι αντίστοιχο”
Θα μέτραγαν τις μέρες και τις ώρες μέχρι να προσγειωθούν στην Κρήτη. “Το ταξίδι διαρκεί γύρω στις 27 ώρες, εάν είσαι τυχερός, γιατί υπάρχουν αεροπορικές εταιρείες που μπορούν άνετα να το κάνουν και σε 48 ώρες!”, φρόντισε να μας διαφωτίσει η Ειρήνη.
Ήταν πραγματικά τόσο μεγάλος ο άθλος τους, που χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, θρυμμάτισαν και τον μύθο του jet lag! Το αντιληφθήκαμε με το που την ακούσαμε να μας περιγράφει αυτό που έζησαν το βράδυ της Παρασκευής, στο γλέντι το οποίο στήθηκε στην παραλιακή του Ηρακλείου: “Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που βρισκόμαστε εδώ. Μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ η Περιφέρεια Κρήτης κι αρκετοί φορείς. Η εκδήλωση στον Καράβολα ήταν απίθανη! Αρκετά παιδιά δεν είχαν ξαναζήσει κάτι αντίστοιχο κι ούτε μπορούσαν να φανταστούν ότι θα ζήσουν κάτι τέτοιο!”.
Η κρητική αποστολή από την Αυστραλία αποτελείται από 25 περίπου άτομα, εκ των οποίων τα 11 απαρτίζουν την χορευτική ομάδα. Επικεφαλής του γκρουπ είναι ο πρόεδρος της Παγκρητίου Ενώσεως Μελβούρνης Γιάννης Νικολακάκης.
Από την Ειρήνη μάθαμε ότι “η νεολαία αριθμεί πάνω από 100 ενεργά μέλη, ορισμένα από αυτά ανήκουν και στη χορευτική ομάδα εκτός από το Συμβούλιο. Τα περισσότερα είναι παιδιά 2ης και 3ης γενιάς μεταναστών”.
Δύσκολο να φύγεις, δύσκολο και να επιστρέψεις - “Πρότυπό μας ο Κ. Δασκαλάκης”
Γεννημένη και μεγαλωμένη στο Ηράκλειο, τα τελευταία 7,5 χρόνια κατοικεί μόνιμα στην Αυστραλία: “ Πήγα εκεί για να συνεχίσω τις σπουδές μου. Απλά βρήκα μία δουλειά και το ένα έφερε το άλλο. Κι έτσι, έμεινα. Ήταν δύσκολο να επιστρέψω στην Ελλάδα κι ειδικά αυτό το διάστημα...”.
Με το πτυχίο της Κοινωνικής Λειτουργού, η Ειρήνη εργάζεται ως βοηθός φαρμακοποιού "και μέσω αυτής της δουλειάς παίρνω κι ορισμένα πτυχία επάνω στη φαρμακολογία”, τα οποία θα τις φανούν χρήσιμα στο άμεσο μέλλον.
Θαυμάζει πολύ τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, γιατί αποτελεί “ένα πρότυπο για τα νέα παιδιά. Ξεκίνησε από μία χώρα με τόσα πολλά προβλήματα και κατάφερε να πετύχει πολλά και σπουδαία πράγματα. Όλος ο κόσμος ξέρει το όνομά του. Για όλους τους νεοέλληνες είναι ένα τεράστιο παράδειγμα προς μίμηση. Κι ειδικά για τις νεότερες γενιές που θέλουν να προκόψουν στη ζωή τους φεύγοντας στο εξωτερικό και σκέφτονται πώς θα τα καταφέρουν. Με πείσμα, θέληση, υπομονή και επιμονή, όλα γίνονται”.
Τα κοινωνικά “διδάγματα” του σπουδαίου Κρητικού καθηγητή συντροφεύουν την ίδια και πάρα πολλούς ακόμα απόδημους Έλληνες. Τονώνουν το ηθικό τους, στην προσπάθεια – αγώνα που κάνουν για να προοδεύσουν στο εξωτερικό.
“Είναι δύσκολο το να φεύγεις από την πατρίδα σου. Τις περισσότερες φορές μία τέτοια απόφαση είναι μία από τις δυσκολότερες που καλείσαι να πάρεις στη ζωή σου. Αφήνεις τα πάντα πίσω σου, τους ανθρώπους και τα μέρη που μεγάλωσες. Τον τρόπο ζωής που ξέρεις, γιατί συνήθως η καθημερινότητα εκεί που πηγαίνεις είναι τελείως διαφορετική από αυτή που έχεις συνηθίσει. Είναι ένας διαφορετικός κόσμος. Όσα προβλήματα κι αν υπάρχουν εδώ, αυτός είναι ο τόπος μας. Είναι το μέρος που ξεκίνησες, είναι οι ρίζες σου, είναι τα πάντα. Είναι ο ίδιος σου ο εαυτός”, μας λέει η Ειρήνη.
Ο “εντελώς διαφορετικός κόσμος” της Αυστραλίας και ο ρατσισμός
Η ζωή στην Αυστραλία είναι “τελείως διαφορετική. Είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Έχει πιο πολλά λεφτά, καλύτερη ασφάλιση και ο τομέας μου έχει πολύ περισσότερη ζήτηση. Είναι μία αρκετά φιλική χώρα. Μας βοηθάει, έχει προνόμια, υπάρχει αξιοκρατία στα περισσότερα πράγματα. Θέλει να προστατεύσει τους κατοίκους της. Οι νόμοι τηρούνται. Και μόνο που συμβαίνει κάτι τέτοιο, καλυτερεύει η ζωή των ανθρώπων. Υπάρχει κι αρκετό πράσινο, το οποίο το βοηθούν να αναπτυχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο”, μας πληροφορεί η πρόεδρος της Νεολαίας της Παγκρητίου Ενώσεως Μελβούρνης.
Ανάμεσα στα πολλά καλά, υπάρχει κι έναν κακό, μία νοσηρή νοοτροπία, μία φρικτή εμπειρία που δεν έχει σύνορα αλλά μόνο θύματα: “Σίγουρα υπάρχει και ο ρατσισμός. Θέλοντας και μη, κάποια στιγμή τον βιώνεις. Οι νεοέλληνες, φυσικά, και τον βιώνουν. Όσο κι αν προσπαθεί το κράτος της Αυστραλίας να μην υπάρχει, προστατεύοντας τους ανθρώπους με πάρα πολλούς νόμους, είναι δύσκολο το να μην υπάρχει. Δυστυχώς, ο ρατσισμός είναι από τις πιο άσχημες μάστιγες και από τα χειρότερα συναισθήματα που μπορείς να νιώσεις μακριά από τη χώρα σου”.
“Έχουν αλλάξει πολλά, προς το καλύτερο, στο Ηράκλειο”
Στα 7,5 χρόνια που ζει στο εξωτερικό, η Ειρήνη μπόρεσε να επισκεφθεί ξανά την πατρίδα της πριν από μία τριετία. “Δεν είναι εύκολο να έρχεσαι Ελλάδα κάθε χρόνο. Άδεια μπορείς να πάρεις, αλλά το κόστος για να φύγεις από μία χώρα όπως η Αυστραλία και να έρθεις στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλο. Ακόμα και σπίτι να έχεις εδώ πέρα, μόνο τα χρήματα για τα αεροπορικά εισιτήρια και τα βασικά έξοδα, είναι γύρω στις 5.000 ευρώ! Και δεν είναι εύκολο ούτε να τα βγάλεις αυτά τα λεφτά, ούτε να τα αποθηκεύσεις. Αλλά και να θες να τα διαθέσεις, ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει”.
Κοιτώντας και ξανακοιτώντας το μέρος που μεγάλωσε, σε αυτή την ολιγοήμερη παρουσία της στην Κρήτη, η Ειρήνη παρατηρεί ότι “έχουν αλλάξει πολλά πράγματα τα οποία ποτέ δεν πίστευα ότι θα αλλάξουν. Βλέπω πολλές υποδομές κι έχουν ξεκινήσει κι αναπτύσσονται. Στην πόλη μου το Ηράκλειο συγκεκριμένα, βλέπω πολλά πράγματα να φτιάχνονται, να ανανεώνονται και να καλυτερεύουν. Αλλά για κάθετί καλό, σίγουρα απαιτείται πολύς χρόνος κι πολλή επιμονή. Χρειάζεται όμως και τύχη. Οι άνθρωποι που ζουν εδώ και προσπαθούν υπό αυτές τις συνθήκες να καλυτερεύσουν τον τόπο μας, γιατί έχει καλυτερεύσει σε ορισμένα πράγματα, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια”.
“Είμαστε πιο πολύ Έλληνες από τους Έλληνες”
Ένα αναπόδραστο εσωτερικό πρόσταγμα την παρακινεί να μας επιβεβαιώσει κάτι που όλοι, λίγο – πολύ γνωρίζουμε ή... φανταζόμαστε, ότι “τα περισσότερα παιδιά του εξωτερικού, ακόμα και δεύτερης ή τρίτης γενιάς, νιώθουν πολύ πιο Έλληνες από τους Έλληνες”.
“Γιατί δυστυχώς”, όπως διαπιστώνει, “οι Έλληνες που ζουν στη χώρα μας έχουν ξεχάσει το τι σημαίνει Ελλάδα, ποιος είναι ο Πολιτισμός μας και οι ρίζες μας. Τα παιδιά όμως του εξωτερικού με πείσμα, υπομονή, θέληση και πολλούς αγώνες των γονιών τους, καταφέρνουν και κάνουν το ακατόρθωτο: Συνεχίζουν και είναι Έλληνες!”.
Η κρητική αποστολή από την Αυστραλία θα παραμείνει μέχρι και το επόμενο Σάββατο 10 Αυγούστου στην Κρήτη, πριν μεταβεί από το ένα νησί στο... άλλο, που είναι σχεδόν μία ολόκληρη ήπειρος!
“Έχουμε άλλη μία εβδομάδα φουλ”, σκέφτεται φωνακτά και ανακουφισμένα η Ειρήνη, η οποία μας προσκαλεί να απολαύσουμε την ίδια και τους υπόλοιπους απόδημους συντοπίτες μας στα Βαρδινογιάννεια, όπου “θα χορέψουμε μαζί με τους Βρακοφόρους”.
Επισκεφθείτε την σελίδα της Παγκρητίου Ενώσεως Μελβούρνης στο Facebook: Pancretan Association of Melbourne
