Του Αντώνη Παντινάκη
Άσχημες μνήμες από την τραγωδία με το νεκρό βρέφος στα Γλυκά Νερά “ξύπνησε” η χθεσινή περιπέτεια που έζησε ένα μικρό αγοράκι στη Χερσόνησο, το οποίο δέχθηκε επίθεση από λυκόσκυλο!
Ευτυχώς, στην περίπτωσή του πιτσιρικά στην Κρήτη όλα πήγαν κατ’ ευχήν!
Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή που είδε το φως της δημοσιότητας η συγκεκριμένη υπόθεση, άνοιξε και πάλι ένας κύκλος συζητήσεων για την παρουσία των σκυλιών μέσα στα σπίτια, αλλά και το κατά πόσο αυτά μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά με τα ανήλικα μέλη μιας οικογένειας.
Το Cretalive απευθύνθηκε σε δύο ανθρώπους με μεγάλη εμπειρία και γνώση για τους τετράποδους φίλους μας, οι οποίοι προσέγγισαν το θέμα από μία ψύχραιμη και πάνω απ’ όλα εμπεριστατωμένη οπτική γωνία.
“Η απόκτηση ή η υιοθεσία ενός σκυλιού είναι μία σοβαρή υπόθεση, από πολλές πλευρές”, μας είπε ο κτηνίατρος κ. Μανώλης Σουρανάκης.
Το πρώτο και κυρίαρχο ζητούμενο είναι “να διαλέξουμε ένα ζώο που να ταιριάζει στην ηθική μας προσωπικότητα, στην δικές μας καθημερινές ασχολίες, στο χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας, στην οικογενειακή μας κατάσταση (αν έχουμε ή δεν έχουμε παιδιά, αν έχουμε ή δεν έχουμε μεγάλο σπίτι). Φυσικά πρέπει να έχουμε και την οικονομική ευχέρεια για να υποστηρίξουμε αυτή τη διαδικασία, αυτή την ευθύνη που προκύπτει από την απόκτηση ενός ζώου”, πρόσθεσε ο ίδιος, θεωρώντας ότι “καλή λύση είναι η υιοθεσία αδέσποτων ζώων, τα οποία υπάρχουν πολλά και ψάχνουν εναγωνίως να βρουν κάποιο σπίτι”.
Τα αδέσποτα, όπως υποστηρίζει ο κ. Σουρανάκης, “επειδή έχουν περάσει κακά, επιδεικνύουν μία εξαιρετική συμπεριφορά και ανταποδίδουν με πολύ παραπάνω τρόπο την αγάπη και τη φροντίδα που δέχονται από τους καινούργιους τους αναδόχους”.
Το Α και το Ω βεβαίως είναι η σωστή κοινωνικοποίηση ενός σκυλιού. “Κοινωνικοποίηση σημαίνει ότι το σκυλί θα πρέπει να ενταχθεί μέσα στην οικογένεια”, εξηγεί ο κ. Σουρανάκης για να συμπληρώσει αναλυτικότερα: “Το βασικότερο στοιχείο για την αρμονική συμβίωσή του με την οικογένεια που θα αναλάβει την αναδοχή του, είναι η σωστή κοινωνικοποίησή του. Κι αυτή απαιτεί χρόνο. Πρέπει δηλαδή οι καινούργιοι ιδιοκτήτες να αφιερώσουν αρκετό χρόνο, όλη η οικογένεια μαζί, για να μπορέσει το ζώο να κοινωνικοποιηθεί και να ενταχθεί μέσα στην οικογένεια και να αποφεύγονται αυτού του είδους τα φαινόμενα τα οποία έχουμε ακούσει τον τελευταίο καιρό”.
Ως Κτηνίατρος, ο κ. Σουρανάκης συμβουλεύει τους ανθρώπους που θέλουν να πάρουν σκυλιά “να φροντίσουν να τα πάρουν την περίοδο που θα έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Δηλαδή το να πάρει μία οικογένεια που έχει παιδιά ένα σκυλί, όταν αρχίζει η νέα σχολική χρονιά, είναι λάθος! Διότι δεν θα προλάβουν να ασχοληθούν σοβαρά ούτε με το σκυλί τους, ούτε με τα παιδιά τους. Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος προβλημάτων και απευθύνονται συνέχεια σε ειδικούς εκπαιδευτές ή κτηνιάτρους συμπεριφεριολόγους για να λύσουν τα προβλήματα κι αυτό προφανώς δεν είναι η καλύτερη λύση”.
Ο ίδιος τέλος θα πάρει θέση και για κάτι άλλο: “Ένα θέμα το οποίο πολλές φορές απασχολεί τους γονείς είναι εάν κινδυνεύει η υγεία των παιδιών τους από τα σκυλιά. Πραγματικά, δεν κινδυνεύει η υγεία των παιδιών από τα σκυλιά.
Όλα τα προβλήματα της υγείας αυτού του τύπου έχουν σχέση με τα καθαρά χέρια. Εάν πλύνουμε τα χέρια μας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο νόσημα το οποίο μπορεί να μεταδώσει ένα σκυλί σε ένα παιδί και γι’ αυτό οι γονείς δεν πρέπει να φοβούνται. Θα πρέπει όμως να δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην κοινωνικοποίηση και στην ενσωμάτωση του ζώου στην οικογένεια”.
Ο Νικόλας Μοναστηριώτης συναναστρέφεται με σκυλιά από πολύ μικρή ηλικία. “Η κοινωνικοποίηση είναι το Α και το Ω”, θα συμφωνήσει κι εκείνος με τη σειρά του, τονίζοντας: “Η εκπαίδευση ξεκινάει από την κοινωνικοποίηση. Όταν αποκτήσει μία οικογένεια ένα σκυλάκι, θα πρέπει αμέσως να ασχοληθούμε μαζί του, να μάθουμε τα όριά του μέσα στο σπίτι, τα νέα του πρόσωπα ως ιδιοκτήτες – πάντα με θετικό τρόπο, χάδια και λιχουδιές”.
Όπως θα επισημάνει, “η βασική εκπαίδευση ξεκινά μετά τους πρώτους 7-8 μήνες” που θα έχει γεννηθεί ο εν δυνάμει “καλύτερός φίλος” μας.
“Μετέπειτα βγαίνουμε έξω για να γνωρίσουμε τον κόσμο, τα αυτοκίνητα, τους θορύβους, τα πάντα που μας περικλείουν, έτσι ώστε ο σκύλος να μην στρεσάρεται και να μην του φαίνονται όλα βουνό”.
Ο Νικόλας θεωρεί ότι τα σκυλιά μέσα στο σπίτι είναι ευλογία: “Είναι ευζωία το να έχουμε ένα ζώο στο σπίτι, κάνει καλό στα μικρά παιδιά, μας κάνει να αγαπάμε τα ζωντανά μας αλλά και να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι”.
Μία όμως είναι βασική προϋπόθεση: “Μια οικογένεια, έχει δεν έχει παιδιά, θα πρέπει να είναι σίγουρη για την απόκτηση ενός ζώου. Τα σκυλάκια και τα υπόλοιπα ζωάκια δεν είναι αντικείμενα, που μπορούμε να τα πετάμε όποτε θέλουμε στην άκρη. Με ένα σκυλάκι δεν μπορούμε να έχουμε καθαρή τη συνείδησή μας βάζοντάς του απλά και μόνο ένα πιάτο φαγητό. Χρειάζονται συνεχή φροντίδα και γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε απόλυτα σίγουροι για την απόκτηση ενός ζώου”.
Ο Νικόλας γνώριζε ελάχιστα πράγματα για το χθεσινό περιστατικό στη Χερσόνησο. Παρ’ όλα αυτά, γενικά κι εμπειρικά μιλώντας, υπογράμμισε: “Ένα μικρό παιδί μπορεί να πάει με έναν τρόπο πιο απότομο στο σκύλο κι εκείνος να το πάρει όλο αυτό σαν απειλή. Και στην προσπάθειά του να αμυνθεί να μην αντιδράσει ήρεμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο σκύλος είναι φονιάς ή ότι είναι κακά εκπαιδευμένος. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε για ποιο λόγο ένα σκυλάκι που το μεγαλώνουμε με αγάπη, που ποτέ δεν μας είχε πειράξει πράγματα στο σπίτι, επιτίθεται σε ένα μικρό παιδί. Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι ένα μικρό παιδάκι πήγε με έναν τρόπο πιο απότομο και το σκυλί να το πήρε όλο αυτό ως απειλή”.
Πάντως, ο Νικόλας έχει συναντήσει πολλές φορές “ ένα ζώο που δεν είναι καλά εκπαιδευμένο αλλά έχει ένα πάρα πολύ καλό χαρακτήρα”. Και καταλήγοντας, “σε καμία περίπτωση, εγώ προσωπικά, δεν θα πω όχι στο να συμβιώνουν ένα σκυλί μαζί με ένα μικρό παιδί. Σίγουρα να είναι μαζί, αλλά απαραιτήτως με την παρουσία των γονιών. Δεν θα αφήσουμε ποτέ ένα μικρό παιδί μόνο του με ένα σκύλο στο σπίτι, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί”.
