Κέρδισε τη ζωή της, άλλαξε την εικόνα της και στέλνει μηνύματα!

Της Κατερίνας Παντινάκη

Σίγουρα δεν της χαρίστηκε τίποτα. Ίσα ίσα χρειάστηκε να παλέψει και για αυτό που - κακώς - συχνά ξεχνιόμαστε και θεωρούμε αυτονόητο: την Υγεία! Η Βάλλια Ειρηναίου, όσο θυμάται τον εαυτό της είναι ... με ένα "όπλο" στο χέρι: για να κερδίσει την αναγνώριση αλλά και την ίδια τη ζωή. Αυτό που, αδιαμφισβήτητα, έχει ήδη καταφέρει να κατακτήσει είναι ο σεβασμός για την ειλικρίνεια, την ευθύτητα αλλά και τη μαχητικότητα τόσο για τον εαυτό της όσο και για το συνάνθρωπο.

Το διάστημα της πανδημίας και των διαδοχικών lockdown, μπορεί το κοινό της να στερήθηκε τη φωνή της, έδωσε όμως στην ίδια το χρόνο να "δουλέψει" με τον εαυτό της και να πάρει αποφάσεις ζωής που την έκαναν, κυριολεκτικά, άλλο άνθρωπο! Έχει κάνει ήδη το δικό της "ξεσκαρτάρισμα", "πετώντας" 70 κιλά από πάνω της αλλά και συνειδητοποιώντας ποιοι άνθρωποι στάθηκαν δίπλα της, ακόμη κι όταν η ζυγαριά έδειχνε πολύ μεγαλύτερο νούμερο από ότι σήμερα... Ταυτόχρονα όμως, έστρεψε το βλέμμα και πέρα από τον καθρέπτη της και, μαζί με συναδέλφους και συνοδοιπόρους, άπλωσε το χέρι σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη τα βασικά για την επιβίωσή τους. Κάπως έτσι, το «Κανένας χωρίς Φαγητό» γεννήθηκε και η Βάλλια … αναγεννήθηκε!

Η ίδια δηλώνει άνθρωπος που δεν καταθέτει τα όπλα. Για την ακρίβεια «πάντα με θυμάμαι με ένα όπλο στο χέρι, να πολεμάω και να προσπαθώ για κάτι που θέλω να πετύχω ή να νικήσω. Και πάντα για το κάτι καλύτερο» - λέει. Αναγνωρίζει ότι έχει ανασφάλειες – ποιος δεν έχει άλλωστε; - υπογραμμίζει όμως ότι έχει «ακόμα περισσότερες … ασφάλειες και δύναμη»! «Δεν ξέρω πως τα «πάντρεψα» αυτά τα δύο, όμως συμβιώνουν αρμονικά σαν ζυγαριά μέσα μου» - αναφέρει η τραγουδίστρια που αν βάλει κάτι στο μυαλό της, κινεί τα απαραίτητα … νήματα για να πάρουν «μπρος» οι μηχανές. Αν και λέει πως φοβάται τις αλλαγές, θα τις βάλει στόχο και θα τις επιδιώξει!

Πόσο σημαντική είναι για σένα η "έξω" εικόνα; Πόση σημασία παίζει για την επαγγελματική σου υπόσταση και πόσο για εσένα σαν άνθρωπο;

Εγώ προσωπικά λειτουργώ λίγο ανάποδα... η έσω εικόνα μού έφτιαχνε ή μου χαλούσε την έξω εικόνα των άλλων. Δυστυχώς ζούμε στην εποχή του "φαίνεσθαι" και έχουμε απωλέσει το "ΕΙΝΑΙ", κυρίως όσον αφορά στο γυναικείο φύλο, καθώς σε πολλούς τομείς της ζωής μας, κάποιος γίνεται αποδεκτός ή απορρίπτεται λόγω εξωτερικής εμφάνισης. Σίγουρα στη δική μου δουλειά παίζει ένα ρόλο παραπάνω και το καταλαβαίνω απόλυτα, ως το σημείο που δε θα γίνεται άδικο και παρανοϊκό. Αν εγώ πήγαινα σαν πελάτης να διασκεδάσω, θα με ευχαριστούσε και θα με έλκυε περισσότερο ένας καλός τραγουδιστής, παρά ένας όμορφος "τραγουδιστής" που κακοποιεί τα αυτιά μου. Εκτός, φυσικά, κι αν ήταν από τους τυχερούς που έχουν και τα δύο στο 100%! Δεν μπορούν, όμως, όλοι να έχουν το "πακέτο" που λένε!

Τί σε ώθησε να κάνεις μια τόσο μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου, χάνοντας βάρος;

Δεν ήμουν πότε η αδύνατη κοπέλα, ούτε όμως και παχουλή, θα με χαρακτήριζα κανονική. Πριν από 10 χρόνια όμως, αμέσως μετά τη γέννηση της κόρης μου, μού ήρθε «δώρο» και ένα «καρκινάκι» στο στήθος. Όπως καταλαβαίνεις, μέσα στα κιλά της εγκυμοσύνης (που φυσικά δεν είχα προλάβει να χάσω) προστέθηκαν και πολλά κιλά από αρκετές χημειοθεραπείες, από ορμονοθεραπεία και μια πρόωρη εμμηνόπαυση στα 29 μου! Δε με ώθησε λοιπόν κάτι να χάσω τα κιλά αυτά τώρα. Απλά τώρα ήταν η ώρα να τα αποχωριστώ. Ήταν σαν … ξαφνικός θάνατος της εξωτερικής μου εμφάνισης αυτά τα σχεδόν 70 κιλά που πήρα και που «φιλοξενούσα» τόσα χρόνια. Ήταν όμως και μια τεράστια ασπίδα προστασίας για μένα, που τελικά την αγαπώ, τη σέβομαι και την ευχαριστώ που τόσα χρόνια με αγκάλιαζε.

Τελικά με δίδαξαν πολλά πράγματα αυτά τα κιλά και με έκαναν να «ξανασυστηθώ» με ανθρώπους που με «ζύγιζαν» αλλά φυσικά δε με λύγιζαν, οπότε … δε θα σταθώ πολύ σ'αυτούς! Μου αποκάλυψαν όμως και ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα μου σαν βράχος κι από φίλοι έγιναν αδέλφια! Αυτοί οι άνθρωποι, όταν τώρα τους δείχνω φωτογραφίες 2 χρόνων πριν, μου λένε με έκπληξη «Μα έτσι ήσουν; Δε σε θυμόμαστε ποτέ έτσι!» Και δε με θυμούνται έτσι, γιατί δε με έβλεπαν ποτέ έτσι. Έβλεπαν μέσα κι αδιαφορούσαν για το έξω.

Δεν μπορώ να μην αναφέρω τους δυο πιο μεγάλους «βράχους» της ζωής μου (μετά την οικογένειά μου, φυσικά) που είναι ο Στρατός Κουμπάς και η Ειρήνη Λιανού. Φάρος και λιμάνι για μένα!

Αλήθεια, πώς κατάφερες αυτή τη μεγάλη αλλαγή;

Έκανα γαστρικό bypass. Έτσι έχασα 68 κιλά αρκετά γρήγορα, αλλά με κόπο και θυσίες πολλές. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια του αγαπημένου πλαστικού χειρουργού και φίλου Ανδρέα Τρομαρόπουλου προχώρησα σε κοιλιοπλαστική κι έχω και συνέχεια...

Είμαι πολύ υπέρ της επεμβατικής χειρουργικής όταν δεν φτάνει στα όρια της υπερβολής. Δεν έχω κανένα θέμα να παραδεχτώ ότι έκανα μπότοξ, ότι έκανα κοιλιοπλαστική και ότι αν χρειαστεί θα κάνω κι άλλα.

Δε θα φοβόμουν να μιλήσω, ούτε θα κρυφτώ, γιατί ίσως βοηθήσω κι άλλους ανθρώπους από το δικό μου παράδειγμα και αυτό είναι πολύ όμορφο. Μου αρέσει να παροτρύνω, για αυτό και από την πρώτη στιγμή βγήκα και μίλησα για το θέμα υγείας μου. Για αυτό και δε φοβήθηκα να ανεβάσω φωτογραφία με το «πριν» και το «μετά» μου και να απαντήσω σε όσους με ρώτησαν πώς έχασα τα κιλά... Ήδη πέντε κοπέλες κι ένας φίλος έκαναν την ίδια επέμβαση με μένα και άλλαξε και η δική τους ζωή! Επίσης είδα ανθρώπους να χάνουν πολλά με παράδειγμα εμένα. Και είμαι τόσο χαρούμενη που έβαλα και εγώ το «χεράκι» μου!

Πώς βλέπεις ότι έχει επηρεάσει η πανδημία τη διασκέδαση στην Ελλάδα; Θα ξαναδιασκεδάσουμε σε νυχτερινά μαγαζιά, όπως τα ξέραμε ως τώρα;

Η νυχτερινή ζωή και η διασκέδαση έχουν υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα και δυστυχώς είμαστε και ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Νομίζω ότι θα καθυστερήσουμε πολύ να επανέλθουμε στην κανονικότητα. Ελπίζω όταν θα επανέλθουμε, να υπάρχουν ακόμα μαγαζιά, γιατί οι επιχειρήσεις δεν έχουν και πολλά περιθώρια συντήρησης.

Εγώ έχω την τύχη να τραγουδάω σε εξωτερικό χώρο, στο κέντρο του Ηρακλείου, οπότε οι μηχανές οι δικές μας έχουν πάρει ήδη «μπροστά» εδώ και δύο εβδομάδες. Κάθε Παρασκευή εμφανίζομαι με τον Στρατό Κούμπα και τον Παύλο Σημαντηράκη και κάθε Σάββατο με το Γιάννη Καράμαλη.

Συγχρόνως έχουμε ξεκινήσει πρόβες για μια πολύ όμορφη δουλειά που φτιάξαμε με την ομάδα "Κανένας χωρίς φαγητό". Πρόκειται για 10 μεγάλες συναυλίες με τίτλο "ΝΑΙ" που θα γίνουν υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κρήτης σε όλη την Κρήτη, αρχής γενομένης στις 26 Ιουλίου. Η μουσική, αυτή, παρέα θα αποτελείται από την τετράδα της ομάδας μας: Μάνο Μακρόπουλο, Πόπη Ξενικάκη, Στρατό Κούμπα κι εμένα! Θα φτάσει … η χάρη μας από τη Σητεία ως τα Χανιά. Και αξίζει να αναφέρω ότι σε κάποιες από τις συναυλίες θα συγκεντρώνουμε τρόφιμα για την ομάδα μας.

Πώς ξεκίνησε η ιδέα του «Κανένας χωρίς Φαγητό»; Ποιοι «τρέχετε» την προσπάθεια, πώς σας έχει αγκαλιάσει ο κόσμος και πόσο μεγάλες είναι οι ανάγκες στο Ηράκλειο;

Στην καραντίνα του Νοέμβρη μού ήρθε αυτή η ιδέα. Βλέποντας τους ανθρώπους να προσέχουν και να φοβούνται πλέον την ανθρώπινη επαφή, σκέφτηκα και συνειδητοποίησα ότι οι άστεγοι θα ήταν σε ακόμη πιο μειονεκτική θέση από ότι πριν.

Γιατί πριν την πανδημία, όλοι πλησιάζαμε και βοηθούσαμε. Όλοι ανοίγαμε το παράθυρο στο παιδί των φαναριών και κάποιοι χτυπούσαν και τη διπλανή πόρτα για να βοηθήσουν ή να ζητήσουν βοήθεια. Τώρα, μαζί με την πανδημία γεννήθηκε και ο φόβος της επαφής κι  είναι απόλυτα κατανοητό. Δε γινόταν, όμως, να μείνουμε όλοι με σταυρωμένα χέρια. Κάλεσα, λοιπόν. τους συναδέλφους και φίλους μου και η ομάδα … πήρε μπροστά. Έτσι, λοιπόν, ξεκινήσαμε δειλά δειλά να μαγειρεύουμε αρχικά για άστεγους.

Κάναμε μία live μετάδοση στο facebook  και προσκαλέσαμε κόσμο που έχει ανάγκη και κόσμο που γνωρίζει ανθρώπους σε ανάγκη. Την πρώτη μέρα φτιάξαμε 20 μερίδες και σε μια εβδομάδα φτάσαμε τις 105 μερίδες ημερησίως. Κυριολεκτικά γίναμε οικογένεια με αυτούς τους ανθρώπους μας και μεταξύ μας. Για πάρα πολύ καιρό το φαγητό πήγαινε «πόρτα πόρτα», ώσπου ο καιρός ζέστανε και ήταν εύκολο να έρχονται από τον «Αμέθυστο», όπου μαγειρεύουμε μέχρι και σήμερα για να παίρνουν το φαγητό τους ή τα ψώνια της εβδομάδας τους.

Στάθηκαν και στέκονται δίπλα μας πολλές επιχειρήσεις της Κρήτης και εκατοντάδες συμπολίτες μας. Ξεκινήσαμε με πλάνο να φτάσουμε ως τα Χριστούγεννα, αλλά δε σταματήσαμε ποτέ. Και όσο ακόμα ο κόσμος μάς βοηθά, θα συνεχίζουμε κι εμείς αυτή τη «σκυταλοδρομία» αγάπης.

Τώρα τα άτομα που βοηθάμε έχουν μειωθεί κατά πολύ, γιατί κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους επέστρεψαν στις δουλειές τους και σε κάποιους άλλους βρήκαμε εμείς δουλειά από τις γνωριμίες μας. Ήταν τόσο συγκινητικό όταν πριν από ένα μήνα, ένας από τους ανθρώπους που φροντίζαμε μας ανακοίνωσε ότι ξεκινάει η δουλειά του και ότι δεν θα έρθει ξανά για φαγητό, λέγοντας μας το εξής: "Σας ευχαριστώ που στηρίξατε την οικογένειά μου 8 μήνες, δε θα τα κατάφερνα χωρίς εσάς, δε θα σας ξεχάσω ποτέ".

Στο λέω και τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα από συγκίνηση και ικανοποίηση μαζί, ότι τα καταφέραμε!

Αυτήν τη στιγμή φροντίζουμε συνολικά 50 ανθρώπους με φαγητό καθημερινό ή τρόφιμα, για όποιους έχουν τη δυνατότητα να μαγειρέψουν. Επί 9 μήνες είμαστε κάθε μέρα εκεί! Με κρύο, με ζέστη, Χριστούγεννα, Πάσχα, πάντα εκεί… Κανένα τραπέζι των ανθρώπων μας δεν έμεινε άδειο σε καμία γιορτή. Βάλαμε στόχο και καταφέραμε αυτή την ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού μας να μην τη χτυπήσει ΚΑΙ η πανδημία. Είχαμε άστεγους που θα μας έπαιρναν τηλέφωνο 2:00 τη νύχτα ότι χρειάζονται μία κουβέρτα ακόμα γιατί κρύωναν πολύ. Παίρναμε άδεια από την αστυνομία και πηγαίναμε να δώσουμε αυτό που χρειαζόταν εκεί που χρειαζόταν. Τι να πρωτοθυμηθώ… πολλές στιγμές αγάπης, αλληλεγγύης, συγκίνησης κι ανθρωπιάς… Είναι χιλιάδες τα «ευχαριστώ» που χρωστάω σε τόσους ανθρώπους...

Η ομάδα μου αποτελείται από τους: Στρατό Κούμπα, Πόπη Ξενικάκη, Μάνο Μακρόπουλο, Πηνελόπη Πασχαλίδου. Τους ευχαριστώ που στήριξαν τη σκέψη μου και όλοι μαζί την κάναμε πραγματικότητα. Δεν μπορώ να παραλείψω την τόσο σημαντική βοήθεια που μας προσέφερε η φίλη και συνάδελφος Τζωρτζίνα Αλεξάκη, που ήταν κι εκείνη ως τα Χριστούγεννα, κάθε μέρα εκεί με ουσιαστική βοήθεια για την ομάδα μας.

Και τόσους άλλους συναδέλφους και που πρόσφεραν έστω και μια μέρα τη βοήθεια τους αφού τα μέτρα δε μας επέτρεπαν να είμαστε όλοι εκεί ή πρόσφεραν πρώτες ύλες για τους ανθρώπους μας.

Ευχαριστώ τους: Γιώργο Χυντηράκη, Μαρία Αστερίου, Γιούλα Μιχαλίτση, Σίλια Καραγιάννη, Ελένη Παπαδάκη, Νίκο Πιρουνάκη, Ζωή Λιαντράκη, Χάρη Παπαδάκη, Ελένη Σελούντου, Δημήτρη Τριανταφύλλου, Κώστα Πετρόπουλο, Γιάννη Φούσκα, Γιάννη Ερμή, Γιάννη Ταμπακάκη, Μαρία Βουτυράκη, Γιάννη Καράμαλη, Νίκος Καραλή, Γιάννα Βασιλάκη, Αντώνη Τσαΐνη, Λευτέρη Φανουράκη, Μιχάλη Πατραμάνη… και ζητώ συγνώμη αν ξεχνώ κάποιον.

Ήταν όμως και εκατοντάδες φίλοι, γνωστοί κι άγνωστοι, που βοήθησαν για να σταθεί «στα πόδια του» αυτό το όνειρο και να γίνει πραγματικότητα!

«Είναι μαγικό το αίσθημα της δοτικότητας και είναι πολύπλευρο» - λέει η Βάλλια Ειρηναίου και τονίζει ότι μεγαλύτερος αποδέκτης τελικά, είναι αυτός που δίνει. Άλλωστε λένε πως … σ’αυτή τη ζωή, ό,τι δίνεις παίρνεις! Η ίδια στέλνει πολλαπλά μηνύματα με κοινό παρονομαστή … τον άνθρωπο. «Ας μη βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους. Να μην κρίνουμε με βάση την εξωτερική εμφάνιση. Ποτέ δεν ξέρεις τί κουβαλάει ο άλλος μέσα του ώστε να έχει παραμελήσει το έξω του... Και στο κάτω κάτω, άνθρωποι είμαστε, δεν μπορούμε να είμαστε τέλειοι σε όλα». Απευθυνόμενη στις γυναίκες, τις καλεί να μην το βάζουν ποτέ κάτω, τονίζοντας αυτό που μπορεί κάποιες φορές να ακούγεται κλισέ, αποδεικνύεται όμως στην πράξη από παραδείγματα ανθρώπων όπως η Βάλλια Ειρηναίου: «Μην το βάζετε κάτω! Όλα τα μπορούμε - όλα όμως! Καμία νίκη δεν αποκτήθηκε χωρίς μάχη. Μην παραδίδετε όπλα λοιπόν!»

Για τη Βάλλια Ειρηναίου τα όνειρα δεν τελειώνουν. Και φυσικά δεν έχει ξεχάσει το όνειρό της για καριέρα. «Φυσικά είχα στόχο να κάνω καριέρα, αλλά με πρόλαβε ο καρκίνος. Ποτέ δεν είναι αργά όμως. Έχω σκοπό να ξεκινήσω από εκεί που σταμάτησα με «φουλ» τις μηχανές (αν μας το επιτρέψουν φυσικά). Ως τώρα ο στόχος ήταν να ζήσω και το παιδί μου να μεγαλώσει με τη μαμά του …  και το κατάφερα! Ο δεύτερος ήταν να γίνω καλύτερη από πριν όσον αφορά στην εικόνα μου και αυτό γιατί … μου το χρωστούσα. Το κατάφερα και αυτό και πλέον έχω βάλει μπροστά νέους στόχους που κι αυτούς θα τους πετύχω με σιγουριά!» - λέει.

Αντί επιλόγου η πιο «δυνατή» ατάκα από την ίδια:

«Η πιο μεγάλη νίκη είναι ότι ζω. Τα υπόλοιπα φαντάζουν μικρά κι εύκολα!»

Δείτε επίσης:

Η αγάπη μοσχοβολάει... μαγειρευτό φαγητό!

Κανένας χωρίς φαγητό: Ξεκίνησαν για 15 μέρες και μπαίνουν στον πέμπτο μήνα!

Στρώνουν πασχαλινό τραπέζι οι καλλιτέχνες!

Η Βάλλια Ειρηναίου επιστρέφει με ένα δυνατό τραγούδι!
 

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο