Ιστορίες για "άγριους" στα καταστήματα ρούχων: Κόπρανα, ούρα και ... ακατάλληλες σκηνές στα δοκιμαστήρια

Πολλές φορές όταν η ψυχολογική κατάσταση δεν είναι και στα καλύτερα της η λύση έρχεται, όπως λένε, στα καταστήματα... ή τουλάχιστον αυτό νομίζουμε. Άλλοι το λένε "shopping therapy", άλλοι απλά περνάνε από τα καταστήματα για να ... ρίξουν ένα βλέφαρο, σε πολλές περιπτώσεις όμως ο δρόμος οδηγεί εκεί χωρίς απαραίτητα να ψάχνουμε κάτι.

Σταθερή αξία στα καταστήματα, είτε πρόκειται για ρουχισμό, είτε για τεχνολογία ή είδη σπιτιού, είναι οι υπάλληλοι, οι γνωστοί πωλητές. 

Πως είναι όμως να είσαι πωλητής/πωλήτρια σε μεγάλο κατάστημα;

Πολλοί από τους πελάτες έχουν την τάση να "εκτονώνονται" στους πωλητές για προβλήματα που μπορεί να φέρουν από το σπίτι ή την εργασία αγνοώντας ή καμία φορά απαξιώνοντας τους εργαζόμενους, πολλοί δε έχουν και την αίσθηση πως «όλοι λειτουργούν εναντίον τους».

Με τι καταστάσεις έχει έρθει αντιμέτωπη εργαζόμενη σε μεγάλο κατάστημα ρουχισμού; Η εργαζόμενη με την οποία επικοινωνήσαμε θέλησε να κρατήσει κρυφό το όνομά της, όχι όμως τις ιστορίες με τις οποίες έχει έρθει αντιμέτωπη.

«Ξέρεις, πολλές φορές θεωρώ ότι θα έπρεπε να δηλωθεί κάπου ότι επιτελούμε κοινωνικό έργο. Ο κάθε πελάτης θέλει ειδική μεταχείριση, διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας και όρια. Κι αυτά που σου λέω δεν είναι σε ειδικές καταστάσεις, είναι για πολύ απλά πράγματα όπως του σε ποιον θα πεις καλημέρα, αν θα περιμένεις απάντηση, αν θα χαμογελάσεις ή όχι» ξεκινάει να μας εξηγεί. 

Για διευκόλυνση της ανάγνωσης από εδώ και πέρα την αγαπητή μας πωλήτρια θα την ονομάσουμε Μαρία. 

Η Μαρία λοιπόν, μας διηγήθηκε και τις καταστάσεις υγειονομικής... επικινδυνότητας με τις οποίες έχει έρθει αντιμέτωπη:

«Είναι τρομακτικό ή και αηδιαστικό ίσως, αλλά πολλές φορές έχω αναγκαστεί να καθαρίσω κόπρανα ή και ούρα ενηλίκων ανθρώπων από τα δοκιμαστήρια, ενώ το κατάστημα διαθέτει τουαλέτα, και θα μπορούσαν κάλλιστα να μας είχαν ζητήσει να την επισκεφτούν. Πρόκειται επομένως για εσκεμμένες δράσεις. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που βρήκα χρησιμοποιημένη σερβιέτα κολλημένη στον τοίχο όμως». Σε αυτό το σημείο θέλω να ξεκαθαρίσω πως πρόκειται για αληθινές ιστορίες κι όχι... βγαλμένες από το μυαλό της, καθώς ίσως να φαίνονται... ιστορίες φαντασίας!

«Έχουν υπάρξει και φορές που επειδή δεν είχα διαθέσιμο ρούχο στο νούμερο που ήθελαν, με έχουν φτύσει, σπρώξει και βρίσει».

«Πολλές φορές σε συζητήσεις οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν πως οι "κακοί πελάτες" είναι μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών, ενώ στην πραγματικότητα είναι οι ευγενικοί αυτοί που σπανίζουν. Μπορώ να σου πω ακριβώς ποιοι είναι εκείνοι που έρχονται στο κατάστημα και φέρονται με ευγένεια και σεβασμό προς το πρόσωπό μου. Αυτούς δεν σου κρύβω πως τους αντιμετωπίζω με μεγαλύτερη χαρά και διάθεση να εξυπηρετήσω».

Όπως μας εκμυστηρεύτηκε όμως έχει αντικρίσει και... ακατάλληλες στιγμές κατα τα χρόνια της εμπειρίας της:

«Θυμάμαι μια φορά, εποχές πριν από τον κορωνοϊό, δούλευα στο δοκιμαστήριο των γυναικών, όταν ξαφνικά άρχισα να ακούω διάφορους... θορύβους! Δεν άργησα να καταλάβω ούτε εγώ, αλλά ούτε οι πελάτισσες που περίμεναν να δοκιμάσουν πως μέσα βρισκόταν ένα ζευγάρι σε τρυφερές στιγμές. Μετά από μερικά λεπτά βγήκε πρώτα μια κυρία, έπειτα ακολούθησε κι ένας κύριος, τους είδα αρκετά ευδιάθετους, με ευχαρίστησαν, αλλά εγώ δεν ήξερα πως έπρεπε να αντιδράσω. Ακούγεται αστείο, αλλά θέλω να καταλάβεις τη θέση μου εκείνη τη στιγμή. Έγινα.. μάρτυρας σε μια κατάσταση που δεν ήθελα. Η κατάσταση λύθηκε προτού χρειαστεί να καλέσω την ασφάλεια του καταστήματος».

Εάν θέλει να μεταφέρει ένα μήνυμα προς εκείνους που διαβάζουν αυτό το κείμενο είναι πως «εμείς οι πωλητές, τουλάχιστον η πλειοψηφία, δεν μπορώ να μιλάω εκ μέρους όλων, είμαστε εκεί πραγματικά για να τους βοηθήσουμε, και σίγουρα όσο πιο ευγενικός είναι κάποιος τόσο πιο εύκολη κάνει και τη δίκη μας δουλειά. Δεν έχουμε κανέναν λόγο να θέλουμε να σταθούμε απέναντι τους. Είμαστε εργαζόμενοι που ειλικρινά έχουμε όλη την καλή διάθεση, αλλά στο τέλος της ημέρας είμαστε και άνθρωποι. Αυτό που θα ήθελα να έχουν στο μυαλό τους είναι όχι πως θα ήθελαν να φέρονται οι άλλοι σε εκείνους, αλλά πως θα έπρεπε να φέρονται όπως θα ήθελαν οι άλλοι να φέρονται στο παιδί τους».