Ένας εμβληματικός εκπαιδευτικός, ένας Αγωνιστής της εποχής του κι ένας Δάσκαλος που άφησε για χρόνια το σημάδι του, στην εκπαιδευτική κοινότητα του Ηρακλείου, ο Ιωάννης Κωστάκης, έφυγε από τη ζωή τις προηγούμενες ημέρες, προκαλώντας συγκίνηση και θλίψη σε όσους τον ήξεραν.
Και ήταν πολλοί, αμέτρητοι οι μαθητές που πέρασαν από τα χέρια του και που έχουν να θυμούνται τον σπουδαίο καθηγητή, τον αγαπημένο Λυκειάρχη, τον άνθρωπο που τίμησε όσο λίγοι την έννοια του Δασκάλου.
Το Cretalive τιμώντας τη μνήμη του, αναδημοσιεύει ένα μικρό κείμενο - αφιέρωμα της κόρης του εκπαιδευτικού, Αφροδίτη. Διαβάστε το:
«Στο χωριό του Πλεμενιανά-Κανδανου ήταν ο μορφωμένος, ο σεβαστός καθηγητής, ο αγωνιστής μέσα από την ΕΠΟΝ Σελίνου για τα ιδανικά της εποχής ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη, με εξορίες και ταλαιπωρίες, ο ερασιτέχνης αγρότης με το νεανικό όνειρο να γίνει γεωπόνος,που λάτρεψε την γή και την φύση.
Θαυμαζε την ομορφιά των απεραντων Σελινιώτικων ελαιώνων αγναντευοντας τους από το αυλιδάκι του και καμάρωνε για την παραγωγή των προϊόντων του, λάδι, ελιές,κρασί, με μόχθο προσωπικό μέχρι τα βαθειά γεράματα.
Στη Μεσσαρά ήταν ο καλός γαμπρός. Την αγάπησε σαν δεύτερη πατρίδα. Καλοκαίρι δίχως Ματαλα δεν υπήρξε στην ζωή του. Στην θάλασσα με τις ώρες,στο Καστρί για χοχλιούς, απόγευμα στο πεζούλι της αυλής με τα βιβλία,τις εφημερίδες, τις εγγονές και η παρτίδα το τάβλι . Πόμπια για το πότισμα στις βερυκοκιες . Μοιρες,Τυμπάκι, Βόρους, για τους καλά-καλούς φίλους του.
Στο Ηράκλειο ήταν ο αυστηρός και δίκαιος Δάσκαλος. Πάντα περήφανος για τους μαθητές του και τα επιτεύγματα τους! Στο ανήσυχο πνεύμα και στην αστήρευτη περιέργεια του η Φυσική έδωσε διεξόδους, όλο πατέντες και πειράματισμούς ήταν. Η συγγραφή επιστημονικών βιβλίων την εποχή που ήταν δισεύρετα ,γραμμένα με το χέρι του και τυπωμένα στον χειροκίνητο πολύγραφο με κόπο, ήταν μια πνευματική διέξοδος κυρίως την εποχή της δίωξης του από την Χούντα. Οι μεταφράσεις του από Αγγλικά βιβλία ασκήσεων Χημείας έδιναν στους μαθητές του εφόδια γνώσης για την εποχή εκείνη πρωτοποριακά . Η αγάπη του για μάθηση και τεχνολογική πρόοδο ήταν μέχρι το τέλος εντυπωσιακή!
Για μας τα παιδιά του ήταν ο πιο καλός πατέρας του κόσμου, είχε ένα καλό λόγο πάντα,αγάπη,τρυφερότητα ,υπομονή, γλυκύτητα. Ως γέννημα θρέμμα της Κρητικής γης και θαυμαστής των γραφών του Καζαντζακη εχθές « Μάζεψε τα σύνεργα του: όραση,ακοή, γέψη,όσφρηση,αφή, μυαλό,βράδιασε πιά, τέλεψε το μεροκάματο, γυρισε σαν τον τυφλοπόντικα στο σπίτι του , στο χώμα. Όχι γιατί κουράστηκε , μα ο ήλιος βασίλεψε...»
