Ο θάνατος της Χρύσας Μιχελάκη μας συγκλόνισε όλους. Η δωρεά των οργάνων της από τους χαροκαμένους γονείς ταρακούνησε όλη την κοινωνία. Μια προσφορά ζωής για πολλούς συνανθρώπους μας την πιο οδυνηρή στιγμή για μια οικογένεια.
Ένας συμπολίτης μας , ο Λ.Μ (τα στοιχεία του στη διάθεση του cretalive) γράφει για την συγκλονιστική αυτή στιγμή που παραλίγο να "ζήσει" και ο ίδιος! Και φυσικά η οικογένειά του!
Το παραθέτουμε χωρίς κανένα άλλο σχόλιο:
"Καλημέρα σε όλους!
Συγνώμη εκ των προτέρων που γράφω ανώνυμα όμως δεν επιδιώκω την προσωπική προβολή μου.
Θα θίξω ένα θέμα που μας αφορά όλους, μέσα όμως από μια προσωπική μου εμειρία.
Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να γίνω μελοδραματικός έχω όμως την πρόθεση, αν μπορέσω να περάσω ένα μικρό μήνυμα.
Προχθές έχασε μια άνιση μάχη για την ζωή μια συντοπίτισσα μας, μια νέα γυναίκα που ήταν της γενιάς μου και πολύ αγαπητή στην τοπική κοινωνία της πόλης, έχοντας υποστεί εγκεφαλική αιμορραγία από μια δυσπλασία στα αγγεία του εγκεφάλου.
Έχοντας περάσει την ίδια ακριβώς περιπέτεια από το ίδιο ακριβώς πρόβλημα πριν δυο χρόνια κι έχοντας επιζήσει και συνεχίσει κανονικά την ζωή μου, αφού πάνω στην ατυχία μου στάθηκα τυχερός και η αιμοραγία ήταν ελεγχόμενη και μικρή, έχω έναν παραπάνω λόγο να είμαι συντετριμμένος και σοκαρισμένος από αυτό το γεγονός παρ' όλο που δεν την γνώριζα προσωπικά.
Τις δύσκολες ώρες που πέρασα πριν το κρίσιμο χειρουργείο δυο πράγματα με κράτησαν ψύχραιμο και προσηλωμένο στον στόχο μου να κρατηθώ στην ζωή...
Το πρώτο ήταν η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Οι άνθρωποι που θα στεναχωρούσα αν έφευγα!
Το δεύτερο ήταν πως αν συνέβαινε το μοιραίο, γνώριζαν τι έπρεπε να κάνουν...
Ήμουν δωρητής οργάνων!
Δεν θα χανόμουν έτσι κι αλλιώς... θα πρόσφερα... θα ζούσα..! Κι αυτό μ' έκανε να διακρίνω μια αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι του φόβου και της αγωνίας μου.
Οχι επειδή είμαι καλό παιδί ή φιλάνθρωπος ούτε και θέλω να το παίξω γενναίος. Όμως η ανθρώπινη φύση έτσι λειτουργεί, την ύστατη στιγμή εκεί που νιωθεις πως όλα ίσως τελειώσουν, ψάχνεις από κάπου να κρατηθείς κι αυτό για μένα ήταν ένας λόγος να μην "πέφτω", να μένω "όρθιος". Ακόμα και να ερχόταν το τέλος δεν θα τέλειωνα, δεν θα έμπαινε ακόμα η τελεία αλλά ένα κόμμα!
Πιστέψτε με οι περισσότεροι από σας το ίδιο θα αισθανόσασταν.
Παρ' όλη την βαθιά λύπη μου για την άτυχη κατάληξη της κοπέλας ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο έχει να κάνει με την μεγαλειώδη πράξη που προέβησαν οι γονείς της κι ο αδερφός της, δωρίζοντας τα όργανα της σε ανθρώπους πάσχοντες από χρόνια νοσήματα ανεπάρκειας οργάνων και χαρίζοντας ζωή σε ασθενείς που είχαν τεράστια ανάγκη, περιμένοντας ένα θαύμα μέσα σε ατέλειωτες λίστες αναμονής και περνώντας καθημερινά ένα μεγάλο γολγοθά οι ίδιοι όπως και οι οικογένειες τους.
Και είναι πολλοί δυστυχώς, πάρα πολλοί. Άνθρωποι που ισως τους συναντάμε καθημερινά, τους χαιρετάμε όμως δεν γνωρίζουμε... Γιατί εκείνοι επιλέγουν να μην γνωρίζουμε για να μην μας φορτώνουν με το μεγάλο βάρος τους και γιατί από αξιοπρέπεια δεν θέλουν να τους κοιτάμε με βλέμμα συμπόνοιας.
Δυστυχώς είμαστε η τελευταία χώρα στην Ευρώπη σε δωρεές οργάνων. Αυτό οφείλεται στην άρνηση μας έστω να ενημερωθούμε για το συγκεκριμένο θέμα και στην έλλειψη θέσεων στις ΜΕΘ. Πριν κάποια χρόνια ρωτώντας μια υπεύθυνη στο συγκεκριμένο τομέα σε δημόσιο νοσοκομείο του Ηρακλείου έμαθα ότι στο Ηράκλειο σχεδόν δεν υπάρχουν δωρητές!
Οι γονείς της εκλιπούσας ας λειτουργήσουν ως παράδειγμα για όλους μας κι ας ξαναμπούμε στην διαδικασία να σκεφτούμε την ζωή μας λίγο διαφορετικά.
Έτσι κι αλλιώς το φιλότιμο και η έννοια για τον διπλανό μας θεωρώ ότι είναι από τα πράγματα που μας διακρίνουν.
Η δήλωση δωρεάς οργάνων είναι πράξη ζωής, αγάπης κι όχι θανάτου!
Μην φοβάστε, μην είστε καχύποπτοι ρωτήστε, διαβάστε , ενδιαφερθείτε μιλήστε με τους ειδικούς. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να πιστεύει και να πράττει όπως θέλει πάνω σ' ένα τόσο σοβαρό ζήτημα και τίποτα δεν μπορεί να είναι κατακριτέο, ενημερωθείτε όμως ... καλό είναι όλοι έστω να γνωρίζουμε... Δεν μπορεί και δεν πρέπει το συγκεκριμένο θέμα να φτάνει στα όρια του ταμπού.
Καλό ταξίδι στην άτυχη κοπέλα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της και θερμά συγχαρητήρια για την δύναμη ψυχής που επέδειξαν στην πιο τραγική στιγμή της ζωής τους.
Αισθάνομαι δέος μπροστά τους ειλικρινά!
Αν το διαβάσατε όλο, ευχαριστώ για την υπομονή σας ..
Να είστε όλοι καλά και πάνω απ´όλα πάντα υγιείς!
Μ.Λ.
