Ανακοίνωση για την Ημέρα της Γυναίκας εξέδωσε η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Αποκόρωνα:
Η φετινή επέτειος της 8ης Μάρτης (γιορτής της γυναίκας) θα «τιμηθεί» εν μέσω ενός τεράστιου κύματος καταγγελιών σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης σε διάφορους χώρους όπως αυτός του επαγγελματικού αθλητισμού και κυρίως των τεχνών-θεαμάτων. Το δυναμικό αυτό κίνημα έρχεται στη περίοδο της υγειονομικής κρίσης της νόσου covid-19 που υφίσταται εδώ και ένα χρόνο, της οποίας την διαχείριση από τα κράτη «πληρώνουν» εκατομμύρια άνθρωποι ανά το κόσμο. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα, χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τις δουλειές τους, με τα ποσοστά των γυναικών να είναι σημαντικά μεγαλύτερα από ότι στους άντρες, ενώ πάνω από 6 χιλιάδες συνάνθρωποί μας έχουν πεθάνει εξ αιτίας της νόσου και κυρίως εξ αιτίας του υποστελεχωμένου και αδύναμου Εθνικού Συστήματος Υγείας, των επιλογών του υπουργείου Υγείας και των κρατικών πολιτικών αντιμετώπισης της πανδημίας συνολικά.
Υπό αυτές τις συνθήκες η κοινωνική θέση της γυναίκας παραμένει υποτιμημένη ενώ η συγκυρία και τα νέα δεδομένα δυσχεραίνουν κατά πολύ τη κατάσταση. Πως να μην δυσχεραίνει άλλωστε, όταν μια γυναίκα είναι αναγκασμένη να δουλεύει σε τηλεργασία ενώ παράλληλα είναι επιφορτισμένη με την «εθελοντική εργασία» ενός σπιτικού ή μιας οικογένειας; Με αυτό το τρόπο το σπίτι γίνεται ένας εργασιακός χώρος-φυλακή που συνάμα με τις παράλογες ισχύουσες απαγορεύσεις μετατρέπει το σπιτικό περιβάλλον σε ένα στρεσογώνο και ασφυκτικό χώρο.
Η θέση όμως της γυναίκας ήταν υποτιμημένη και πριν την πανδημία και τις καραντίνες. Σύμφωνα με στοιχεία του Αυτοτελούς Τμήματος του Περιφερειακού Παρατηρητηρίου Κοινωνικής Ένταξης Περιφέρειας Κρήτης, κάθε χρόνο από το 2018 καταγγέλονται στις γραμμές SOS πάνω από 200 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας στη Κρήτη, ενώ τη δεκαετία 2011-2020 έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 1447 περιστατικά. Ακόμη πιο τρομακτική συνέπεια της παραπάνω κατάστασης είναι οι γυναικοκτονίες, που μόνο στο νομό Χανίων έχουν συμβεί δύο, από το καλοκαίρι του ’19 μέχρι τον περασμένο Ιανουάριο, στην επαρχία Καστελίου και τα Μεσκλά αντίστοιχα. Εκτός όμως της ενδοοικογενειακής βίας υπάρχει και η εργασιακή. Πως άλλωστε, να ορίζαμε διαφορετικά τις περιπτώσεις που εργοδότες επιλέγουν να απολύσουν εργαζόμενες λόγω εγκυμοσύνης ή να πραγματοποιούν ανάλογες ερωτήσεις σε συνεντεύξεις για πρόσληψη. Πως να θεωρηθεί όταν μία εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα μπορεί να έχει χαμηλότερο μισθολογικό «ταβάνι» από ένα άντρα ή όταν οι εργοδότες επιδιώκουν την αντικειμενοποίηση της γυναίκας και της εξωτερικής εμφάνισής της ως «βιτρίνα» για την επιχείρησή τους.
Στην Ελλάδα η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων μετονομάστηκε σε Γενική Γραμματεία Δημογραφικής, Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων αντιλαμβανόμενη ουσιαστικά τη γυναικεία ισότητα συνδεδεμένη με την οικογένεια, το σπίτι και τα παιδία, ενισχύοντας ένα κοινωνικό ρόλο που θα έπρεπε να καταπολεμά και τοποθετώντας την οικογένεια πάνω από οτιδήποτε.
Δεν τρέφουμε όμως αυταπάτες. Γνωρίζουμε πολύ καλά από την ιστορία ότι τίποτα δεν χαρίστηκε. Αντιθέτως τα πάντα κατακτιούνται.
Από το Μάρτη του 1857 και τις εξεγερμένες ράφτρες της Νέας Υόρκης που τιμάμε κάθε 8η Μάρτη, είμαστε βέβαιες/οι ότι οι αγώνες των γυναικών ήταν και θα είναι στο προσκήνιο μέχρι η ουσιαστική ισότητα και δικαιοσύνη να είναι πραγματικότητα. Από τις ελληνικές καταγγελίες στους εργασιακούς χώρους για παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις, μέχρι τους αγώνες των φεμινιστικών κινημάτων σε Αργεντινή και Πολωνία για το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, γίνεται φανερό πως όση «κοινωνική εξέλιξη» και να επέλθει, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες-ακόμη και τα πιο βασικά- διατηρούνται σε ισχύ ή κατακτιούνται μονάχα μέσα από τους συλλογικούς κοινωνικούς αγώνες των καταπιεσμένων. Σε αυτό το πλαίσιο η αγωνιστική επέτειος της 8ης Μάρτης δεν είναι ακόμη μία «ημερομηνία σταθμός» αλλά μια ακόμη ημέρα αγώνα και διεκδίκησης ενάντια στην την κοινωνική ανισότητα, την εργασιακή υποβάθμιση και την αντικειμενοποίηση της γυναίκας. Έτσι, παλεύουμε καθημερινά ενάντια στο σύστημα που διαιωνίζει σχέσεις και συμπεριφορές μέσω των θεσμών, των ρόλων και των προτύπων του, ενώ παράλληλα αγωνιζόμαστε στο κοινωνικό μας περιβάλλον για πραγματική ισότητα εξαλείφοντας τα κατάλοιπα της πατριαρχίας και του σεξισμού.
“Ο φεμινισμός ενθαρρύνει τις γυναίκες ν’ αφήσουν τους άντρες τους, να σκοτώσουν τα παιδιά τους, να ασχοληθούν με τη μαγεία, να καταστρέψουν το κράτος και να γίνουν λεσβίες. “
Pat Ropertson - Αμερικανός ιεροκήρυκας
