Χάρης Μαμουλάκης: Το αριστερό προφίλ, οι συμβουλές, τα παιδιά και το…ρουσφέτι

Της Ειρήνης Τσάκα

Αυτό που σίγουρα δεν μπορείς να καταλογίσεις στον Χάρη Μαμουλάκη είναι ότι παρέμεινε αδρανής στα χρόνια της θητείας του στο Δημο Ηρακλείου και στην Προεδρία του ΕΣΔΑΚ. Μια γρήγορη ματιά στα όσα έγιναν επί των ημερών του τόσο στις Αντιδημαρχίες Τεχνικών Έργων και Καθαριότητας – Ανακύκλωσης, όσο και στον ΕΣΔΑΚ, καταδεικνύουν ότι «έτρεξε» πολύ και έφερε εις πέρας πολλά, εντάσσοντας παράλληλα πλήθος καινοτομιών στους τομείς ευθύνης του.

«Δεν με τρόμαξε ποτέ η δουλειά, αντιθέτως όταν υπάρχει το κίνητρο ξεχνώ και ωράρια και κούραση», αναφέρει στο cretalive και αρκείται να χαμογελάσει στην επισήμανσή ότι ίσως αυτό είναι που τον βοηθά να…διατηρεί και την φόρμα του. Αν πάρουμε ως βάση τα παραπάνω, θα περίμενε κανείς ότι θα επεδίωκε την επανεκλογή του στο Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, μια και αυτή φάνταζε εύκολη.

Ωστόσο επέλεξε διαφορετικά, θέλησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην ευρύτερη πολιτική σκηνή της χώρας, συμμετέχοντας στο ψηφοδέλτιο Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, σε μια συγκυρία που δεν είναι και η καλύτερη για το κόμμα.
«Δεν θα μπορούσα να πάω πουθενά αλλού. Οι οικογενειακές αριστερές καταβολές μου, τα πιστεύω και οι αξίες μου, επιτάσσουν την συμπόρευση μου με την παράταξη της προόδου, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης» σπεύδει να τονίσει ο Χάρης Μαμουλάκης, ενώ απαντώντας στην «δύσκολη συγκυρία» για το κόμμα υπογραμμίζει :

«Η μάχη δεν έχει κριθεί. Όπως είπε και ο Αλέξης Τσίρας, στις 7 Ιουλίου το πρωί, οι κάλπες θα είναι άδειες και οι πολίτες θα αποφασίσουν αν με την ψήφο τους αν θα προχωρήσουμε μπροστά, μαζί με την παράταξη που -παρά τις αστοχίες της- σταθεροποίησε την Ελλάδα, την έβγαλε από τα Μνημόνια και έκανε τα πρώτα μεταμνημονιακά βήματα προς μια θετική κατεύθυνση ή θα γυρίσουμε στο παρελθόν και σε εκείνους που την χρεοκόπησαν».

Ο ίδιος δηλώνει αισιόδοξος για το αποτέλεσμα, τόσο σε επίπεδο κόμματος, όσο και σε προσωπικό. «Τα μηνύματα που παίρνω όλο αυτό το διάστημα για την υποψηφιότητά μου είναι παραπάνω από ενθαρρυντικά και ομολογώ ότι με συγκινεί η ανταπόκριση των πολιτών, όχι μόνο φίλων και γνωστών, αλλά και ανθρώπων που με σταματούν στο δρόμο για να μιλήσουν μαζί μου. Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετοί μου δίνουν και…συμβουλές για το πώς πρέπει να κινηθώ και πού να δώσω βάρος «όταν» εκλεγώ»!

Στην επισήμανση του cretalive, ότι ο «εσωτερικός ανταγωνισμός» είναι μεγάλος, καθώς το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο έχει χαρακτηριστεί «δυνατό», ο Χάρης Μαμουλάκης συμφωνεί και σημειώνει ότι αυτό είναι που κάνει τον αγώνα «πιο όμορφο». «Είναι σημαντικό να μπορείς να αναμετρηθείς με ανθρώπους που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν πράγματα. Αυτό αν θέλετε κάνει και την δική σου «επικράτηση» (αν υπάρξει τέτοια), ακόμα πιο ουσιαστική».

Και η (πολύτεκνη) οικογένεια τι λέει για όλα αυτά;

«Μα δεν θα γινόταν τίποτε απ’ όλα αυτά αν δεν συμφωνούσε η οικογένεια! Είναι ο λόγος που αποφάσισα να αναμειχθώ στα κοινά, αλλά και η δύναμη που με βοηθά να προχωρήσω», λέει ο υποψήφιος βουλευτής, που παραδέχεται ότι οι ανάγκες της προεκλογικής περιόδου έχουν περιορίσει σημαντικά το χρόνο που αφιερώνει στα τέσσερα παιδιά του.
«Η Κάλλια βέβαια, σύζυγος και μητέρα των παιδιών μου, δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει γιατί βρίσκεται συνεχώς δίπλα μου, συμμετέχοντας με τις δικές της δυνάμεις, στον προεκλογικό αγώνα», τονίζει και για του λόγου το αληθές στρέφει το βλέμμα στην Κάλλια Γαρεφαλάκη, που παρακολουθεί διακριτικά όλη αυτή την ώρα τη συζήτησή μας.

«Αν εκλεγείτε πάντως, πάλι θα υπάρχει θέμα χρόνου για τα παιδιά, με δεδομένες τις βουλευτικές υποχρεώσεις σας, αυτό δεν δημιουργεί πρόβλημα;», επιμένουμε εμείς.
«Το έχουμε συζητήσει - με τα μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά φυσικά - και έχει γίνει νομίζω κατανοητό ότι όλη αυτή η προσπάθεια αποσκοπεί στο καλύτερο για όλες τις οικογένειες και τον τόπο μας. Για να μπορέσουμε να ζήσουμε σε μια Ελλάδα που θα τη χτίσουμε όλοι μαζί. Όχι μια Ελλάδα που ο καθένας θα προσπαθεί να επιβιώσει μόνος του».

Ρωτάμε τι θα απαντούσε στην Δέσποινα (την μεγαλύτερη κόρη) αν ερχόταν κάποια στιγμή και ζητούσε από τον –βουλευτή – πατέρα της ένα ρουσφέτι. «Πιστεύω ότι οι προσλαμβάνουσες της είναι τέτοιες που δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνει. Αν παρ’ όλα αυτά υπάρξει μια τέτοια στιγμή, θα είναι μια ευκαιρία να της εξηγήσω ότι οι πρακτικές της πελατειακής, ρουσφετολογικής πολιτικής κουλτούρας, αποτέλεσαν τον κυριότερο παράγοντα που η Ελλάδα βρέθηκε στη δίνη της χρεοκοπίας και μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας βίωσε την απόλυτη εξαθλίωση».

Η συζήτηση μένει στην οικογένεια αλλά παράλληλα βγαίνει εκτός…Κρήτης. «Πηγαίνω τακτικά στην Ικαρία, είναι ο τόπος καταγωγής της μητέρας μου και μπορώ να εγγυηθώ ότι αξίζει μια επίσκεψη εκεί, και μετά θα θέλετε να πηγαίνετε συνέχεια».
Τα ενδιαφέροντά του ποικίλλουν. Αναφέρεται στην αγάπη του για τη θάλασσα και τον Ναυταθλητικό Όμιλο Γαζίου, του οποίου είναι πρόεδρος, αλλά και την αγάπη του για το σκάκι, όπου μάλιστα έχει διακριθεί ως Πρωταθλητής Ελλάδος:
«Η Κρήτη είναι ιδανική και για ναυταθλητισμό, ενώ έχει μπει και στον πίνακα των καταξιωμένων σκακιστικών προορισμών παγκοσμίως. Βάζω το συνδετικό «και» γιατί αν αρχίσουμε να μιλάμε για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του νησιού μας δεν θα τελειώσουμε σήμερα… Η Κρήτη συνδυάζει το παλιό με το νέο, το βουνό με τη θάλασσα, ομορφιά, ιστορία, πολιτισμό και φυσικά εκπληκτικούς ανθρώπους. Γι’ αυτό και πρέπει να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε τις «αδυναμίες» και τα προβλήματά της , ο καθένας από εμάς με τις όποιες δυνάμεις, γνώσεις, ικανότητες και εμπειρίες έχει».

Η τελευταία ερώτηση είναι από τον «δικηγόρο του διαβόλου»: Κι αν ο κόσμος κρίνει ότι – για την ώρα τουλάχιστον – δεν υπάρχει θέση για εσάς στη Βουλή;
Το δυνατό γέλιο του ήρθε μάλλον για να αποφορτίσει την ένταση και την κούραση των ημερών. Η απάντηση ξεκάθαρη:
«Θα έχω πολύ περισσότερο χρόνο για την οικογένεια, υπάρχουν επαγγελματικές υποχρεώσεις , θα μπορώ να παίζω όποτε θέλω σκάκι, ωστόσο δεν θα μείνω απαθής στα όσα συμβαίνουν στο Ηράκλειο, την Κρήτη και την Ελλάδα. Η ενεργή συμμετοχή μας και από τη θέση του απλού πολίτη, μετρά πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορούμε να φανταστούμε».