Γιαγιάδες, γονείς, εργαζόμενοι… από τα θρανία στην τηλεκπαίδευση

Δεν εγκατέλειψαν στιγμή τα όνειρά τους. Παρά τις δυσκολίες και το «βαρύ» πρόγραμμα με δουλειά, παιδιά και εγγόνια, οι μαθητές του Εσπερινού Λυκείου Ηρακλείου είναι αποφασισμένοι να πετύχουν τους στόχους και, γιατί όχι, να συνεχίσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η διευθύντρια του σχολείου και μαθητές μιλούν στο Cretalive για τη μάθηση της εποχής της τηλεκπαίδευσης.

Οι καθηγητές εκπαιδεύονται…

Η διευθύντρια του σχολείου, κ. Ελένη Μπεζιρτζόγλου, αναφέρει πως οι εκπαιδευτικοί και στο σχολείο του Ηρακλείου κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους την περίοδο της δεύτερης καραντίνας για να βοηθήσουν τους μαθητές. Αγοράζουν εξοπλισμό, εκπαιδεύονται και οι ίδιοι στις νέες τεχνολογίες. Η διαφορά με την πρώτη καραντίνα είναι ότι πλέον η ύλη πρέπει να προχωρήσει και οι μαθητές να αξιολογηθούν, όμως, σύμφωνα με την ίδια, δεν μπορεί να διασφαλίσει κανείς ότι η διαδικασία θα είναι δίκαιη και αδιάβλητη. Από τους 149 μαθητές του σχολείου, οι 100 παρακολουθούν το μάθημα μέσω κινητού ενώ υπάρχουν μαθητές που ζουν εκτός Ηρακλείου, όπου δεν υπάρχει καν σύνδεση στο διαδίκτυο. Υπάρχουν ερωτήματα, όπως τι θα γίνει με την Τράπεζα Θεμάτων αλλά και τις απουσίες, και το Υπουργείο δε δίνει απαντήσεις. Η κ. Μπεζιρτζόγλου εύχεται να επιστρέψουν όλοι υγιείς στις τάξεις και να μπορέσουν οι μαθητές του σχολείου να ικανοποιήσουν τη δίψα τους για μάθηση.

Γιαγιά μαθήτρια

Η κ. Ευσεβία Θεοδώρου επέστρεψε στα θρανία μετά από πενήντα χρόνια. Είναι 70 ετών, έχει τέσσερα εγγόνια, όλα σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο. Όλα τα μέλη της οικογένειάς της την ενθάρρυναν για την επιλογή της, όπως και ο σύζυγός της, ο οποίος αρχικά παραξενεύτηκε με αυτή της την απόφαση.

Θέλει να συνεχίσει στο Πανεπιστήμιο, σκέφτεται να σπουδάσει Ψυχολογία ή Ιστορία.

Πριν από την τηλεκπαίδευση, δεν είχε επαφή με ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Θεωρεί πως αυτή η απομόνωση είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να ζήσει κανείς.

Η ίδια είναι συνεπής μαθήτρια, μελετάει τα μαθήματά της και δεν θέλει να απέχει.

"Οι καθηγητές λένε εμάς ήρωες, όμως, για εμάς οι εκπαιδευτικοί είναι οι ήρωές μας", λέει χαρακτηριστικά.

«Να κυνηγάμε τα όνειρά μας»

Η κ. Εργίνα Μανιαδάκη ακολουθεί την κατεύθυνση Υπολογιστών και Οικονομίας και θέλει να σπουδάσει κάτι σχετικό. Έχει έναν γιο 17 ετών και μια κόρη στα 15. Όταν το μεγάλο της παιδί πήγε στην Α' Γυμνασίου, γράφτηκε και εκείνη στο Εσπερινό Γυμνάσιο.

"Αγαπώ πολύ το σχολείο, με έκανε διαφορετικό άνθρωπο, άνοιξε το μυαλό μου. Σε ένα βιβλίο βλέπεις διαφορετικές καταστάσεις... Θέλω να πω ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τα όνειρά μας, όσο και αν μας τα στερούν", αναφέρει η ίδια.

Ο κορωνοϊός έχει προκαλέσει τρομερές δυσκολίες στα μαθήματα, κάνουν και τα παιδιά της τηλεκπαίδευση το πρωί, εκείνη από τις 7 ως τις 11 το βράδυ. Έχασε την επαφή με τους καθηγητές, μέσα από μια οθόνη δεν είναι το ίδιο...

«Απέκτησα όραμα και ελπίδα»

Ο κ. Θεόφιλος Ξυλούρης είναι 34, ιδιωτικός υπάλληλος, και επέστρεψε στα θρανία πριν από δύο χρόνια. Στην αρχή, οι λόγοι είναι περισσότερο «ψυχοθεραπείας», στη συνέχεια, όμως, «με την έμπνευση που μου έδωσαν οι καθηγητές/ φίλοι που συνάντησα στο χώρο αυτό, απέκτησα όραμα και ελπίδα και άλλα ηθικά αγαπά ανεκτίμητης αξίας», αναφέρει ο ίδιος. Βάζει πλώρη για τα Τμήματα Ψυχολογίας ή Κοινωνιολογίας.

Δηλώσεις, όπως «η τηλεκπαίδευση ήρθε για να μείνει» του προκαλούν λύπη και δε θεωρεί ότι «όλα βαίνουν καλώς». Προβλήματα υπάρχουν πολλά, πολλοί συμμαθητές του δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα και παίρνουν και απουσίες. Η πλατφόρμα «κολλάει», η ποιότητα του ήχου είναι κακή και το μάθημα γίνεται μετά δυσκολίας. Θεωρεί πως η δια ζώσης εκπαίδευση δεν υποκαθίσταται σε καμία περίπτωση με την τηλεκπαίδευση και χάνεται η αναντικατάστατη αλληλεπίδραση καθηγητών και μαθητών.

Ελπίδα για το μέλλον

Ο κ. Ιωάννης Μιχελάκης είναι μαθητής της Γ’ Λυκείου και ετοιμάζεται να δώσει πανελλήνιες. Του αρέσουν πολύ τα παιδιά και πρώτος στόχος του είναι το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Ρέθυμνο. Ενώ σκέφτεται και τα Τμήματα Κοινωνιολογίας και Ψυχολογίας.

Το σχολείο για εκείνον είναι μια ευκαιρία να βελτιώσει τη ζωή του, να ανοίξουν οι ορίζοντές του, «και μόνο οι γνώσεις που παίρνουμε από το Εσπερινό, μας δίνουν ελπίδα για το μέλλον», λέει ο ίδιος.

Θεωρεί πως η τηλεκπαίδευση είναι πρόβλημα, λόγω και των τεχνικών δυσκολιών αλλά και της επαφής που χάνεται με τον καθηγητή. Θεωρεί πως οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να παραδώσουν το μάθημα όπως πρέπει γιατί δεν υπάρχει η διάδραση με τους μαθητές. Ωστόσο, πιστεύει πως είναι πολύ καλύτερα από το να μη συνεχίζονταν καθόλου τα μαθήματα την περίοδο της καραντίνας.

Χρήσιμο εργαλείο η τηλεκπαίδευση αλλά…

Εδώ και καιρό είχε στο μυαλό του να επιστρέψει στα θρανία ο κ. Ιωάννης Σκουραδάκης, μαθητής της Β΄Λυκείου, ο οποίος πλέον ήταν αρκετά ώριμος για να πάρει την απόφαση. Για την τηλεκπαίδευση, αναφέρει πως είναι ένα ψηφιακό εργαλείο που είναι απαραίτητο για όλους μας πια και θα φανεί χρήσιμο στην αγορά εργασίας. Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει μάθημα ακόμα και από το αυτοκίνητο, βέβαια, δεν είναι το ίδιο συγκεντρωμένος όπως όταν βρίσκεται στην τάξη.

Ειδικά για τις μικρότερες ηλικίες, θεωρεί πως το σχολείο είναι ένας τρόπος να κοινωνικοποιηθεί κανείς και τα παιδιά αυτό το στερούνται τώρα.

Είναι 31 ετών, έχει μία δική του επιχείρηση και θέλει να σπουδάσει στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο στο Ηράκλειο για να μπορεί να συνδυάζει τη δουλειά με τις σπουδές.

κεντρική φωτογραφία: Unsplash