Στο έθιμο της μαλλιαρής πέτρας αναφέρεται μεταξύ πολλών άλλων, η συγγραφέας Θεοδοσία Αργυράκη - Ασαργιωτάκη στο υπό έκδοση βιβλίο της.
Το σχετικό επίκαιρο απόσπασμα έχει ως εξής:
"Δεν γίνεται να είσαι νησιώτισσα και θαλασσινή, να μεγάλωσες με την οσμή, τη γεύση και τους ήχους της θάλασσας και να ξεχάσεις τα έθιμα, τις στιγμές και τις εικόνες που έζησες παιδί!
Εκεί πλάι στο κύμα που λικνίζεται και παιχνιδίζει με χάρη το λευκό δαντελένιο τελείωμα από το νερένιο φουστάνι της θαλασσινής νεράιδας που θα μαγέψει τα σαράντα κύματα και θα φέρουν καλή τύχη στο σπιτικό.
Εκεί σιμά δροσίζονται και τα βραχάκια ξένοιαστα και γεννούν βρύα πράσινα και μοβ λειχήνες, όταν ο ήλιος τα αγκαλιάσει τρυφερά!
Επάνω στα σκληρά βραχάκια κολλάνε και οι μικρές πεταλίδες! Εκείνη την εποχή που τα νερά ήταν πεντακάθαρα, αποτελούσε ένα γευστικό μικρό-γεύμα για παιδιά και μεγάλους!
Ναι, σε εκείνο ακριβώς το σημείο, που η άμμος είναι απαλή και ζεστή, ανταμώνει με τη θαλασσινή δροσιά και χαίρονται οι παιδικές πατούσες!
Όλα αυτά, στη ρίζα του πέτρινου γίγαντα, άρχοντα φρουρού του μεγάλου κάστρου! 13 Ιουνίου, την ημέρα της Αναλήψεως του Χριστού, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της αγαπημένης μου γιαγιάς, έκανα το πρώτο μου μπάνιο και έπιανα τη μαλλιαρή τυχερή πέτρα!
Και φυσικά όπως έλεγε η γιαγιά μου, η θάλασσα ανοίγει την όρεξη και τα νόστιμα ντολμαδάκια, τα κεφτεδάκια, η ντοματούλα, οι ελιές και η ομελέτα, συμπλήρωναν γευστικά την όμορφη ημέρα!
Το λατρευτικό έθιμο της μαλλιαρής πέτρας και τα σαράντα κύματα και συνδεόταν με το πρώτο θαλασσινό μπάνιο.
Η γιαγιά μου έλεγε ότι το έθιμο το έφεραν οι πρόσφυγες από την μικρά Ασία, όταν έφθασαν στην Κρήτη, αντάμα με της μνήμες τους και τον πόνο του αποχωρισμού από τον τόπο που τους γέννησε, τα όνειρα τις ελπίδες τους για καλύτερη ζωή και τις λιγοστές τους, αλλά πολύτιμες πραμάτειες !
Τα κορίτσια κυρίως έμπαιναν στη θάλασσα μέχρι το γόνατο και έψαχναν στο βυθό για τη μαλλιαρή πέτρα.
Την πήγαιναν στο σπίτι και την τοποθετούσαν πίσω από την πόρτα για καλή τύχη, όπως επίσης και μέσα στο μπαούλο με τα ρούχα για να διώξει το σκόρο ! Όσο πιο μαλλιαρή ηταν η πέτρα έλεγε η γιαγιά μου, τόσο περισσότερο θα πλήθαιναν τα ρούχα . Με το θαλασσινό νερό που μαζευόταν σε γυάλινα μπουκάλια με ένα χωνί, μετρημένα σαράντα κύματα, ράντιζαν το σπίτι οι γυναίκες να φέρει υγεία και καλή τύχη!"
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
