Έρευνα cretalive.... μέρος 2ον! Εκπέμπουν SOS ελαιουργοί- τυποποιητές - έμποροι αγροτικών εφοδίων

Toυ Αντώνη Παντινάκη

Βράζουν” στο... ζουμί τους, για την ακρίβεια στην (αδιάθετη και κακής ποιότητας) σοδειά τους οι ελαιοπαραγωγοί της Κρήτης! Οι δεξαμενές των ελαιουργείων παραμένουν γεμάτες, οι τσέπες τους άδειες και το λάδι στο... καντήλι της υπομονής και των ελπίδων τους, μέρα με τη μέρα, ολοένα και λιγοστεύει!

Όσο περνούν οι μέρες, όλο και περισσότεροι φτάνουν στο ίδιο συμπέρασμα: Για όλα φταίει ο δάκος, που ο κάθε αγρότης της μεγαλονήσου έγινε... ράκος!

Η εφετινή πανωλεθρία δεν έχει προηγούμενο, κι επηρέασε όλα τις εμπλεκόμενες επαγγελματικές ομάδες, που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα έξοδά τους: Οι ελαιουργοί σηκώνουν τα χέρια... ψηλά. Λιπάσματα δεν πωλούνται – και πώς να πωληθούν, όταν δεν υπάρχει... μία; Κλαδέματα και καθαρισμοί δεν γίνονται, και στα καταστήματα γεωργικών ειδών – προϊόντων η κίνηση είναι αισθητά μειωμένη – ο,τι ακριβώς συμβαίνει και στα λιόφυτα!

Σανίδα... σωτηρίας οι αποζημιώσεις

“Όταν δεν υπάρχουν χρήματα, σταματούν τα πάντα! Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Ούτε το προσωπικό μπορεί να πληρωθεί, ούτε τα λειτουργικά έξοδα να καλυφθούν. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο πράγμα. Η κατάσταση είναι δραματική για όλους. Το 70-80% του ελαιολάδου είναι κακό και δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον από το εξωτερικό. Δεν υπάρχουν αγοραστές!” αναφέρει στο Cretalive ο κ. Ευάγγελος Πρωτογεράκης, πρόεδρος του Συνδέσμου Ελαιουργών νομού Ηρακλείου.

“Όλα ξεκίνησαν από την κακή διαχείριση της δακοκτονίας” θα παρατηρήσει, μεμφόμενος τα συνεργεία που ανέλαβαν το δύσκολο αυτό έργο, “με έκπτωση 50-60%”, τα οποία όπως αποδείχθηκε “δεν έκαναν σωστή δουλειά”.

Ο κ. Πρωτογεράκης αξιολογεί θετικά τη σύσταση της ομάδας εργασίας για τη μελέτη των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στις ελαιοκαλλιέργειες της Κρήτης. Αναμένει ενίσχυση από την Κομισιόν (από τον επόμενο μήνα) για την αποθεματοποίηση του ελαιολάδου, αλλά και τις αποζημιώσεις “για να μην χαθούν τα δέντρα” από το “πάγωμα” των εργασιών στους ελαιώνες του νησιού.

Κρίνει αδιαπραγμάτευτα αναγκαία την αξιοποίηση και του τελευταίο... σεντ απ’ αυτά που προβλέπονται για την δακοκτονία – το συνολικό ποσό θα φτάσει τα 10 εκατομμύρια, καθώς όπως μας είπε ο Υπουργός Μάκης Βορίδης δεσμεύτηκε ότι θα προστεθούν άλλα 2 εκατομμύρια ευρώ στα ήδη 8 εκατομμύρια.

“Να γίνει σωστή δουλειά, να αγοραστούν τα κατάλληλα φάρμακα. Θα πρέπει να συνεισφέρουμε όλοι, να πληρώσουμε και γεωπόνους” καταλήγει.

“Δεν έχουν ούτε τη διάθεση, ούτε τη δυνατότητα να μπουν στα λιόφυτα. Δεν θέλουν να το συζητάνε καν!"

Οι γεωπόνοι εισέρχονται δυναμικά στην κουβέντα. Ένας από αυτούς είναι και ο κ. Γιάννης Μπορμπουδάκης, πρόεδρος αγροτικού Συνεταιρισμού Αρκαλοχωρίου.

Το χωριό του και η ευρύτερη περιοχή έχει μετατραπεί την τελευταία τριετία σε... “εκτροφείο δάκου”, όπως θα διαπιστώσει: “Είναι η τρίτη χρονιά που έχουμε κακή παραγωγή και ποσοτικά και ποιοτικά. Αλλά εφέτος είναι καταστροφή και τέλος! Κατά κύριο λόγο, για να μην πω κατ' αποκλειστικό, ευθύνεται ο δάκος! Στα 70 μου χρόνια δεν το δω ξαναζήσει αυτό το πράγμα!”.

Διερωτάται ακόμα: “Είναι δυνατόν να γίνονται ο ψεκασμοί μόνο είκοσι μέρες; Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος;”.

Ο κ. Μπορμπουδάκης δεν βλέπει “κανένα φως”. Αντιθέτως, εντοπίζει και αναδεικνύει την “αδυναμία”, την “απόγνωση” και την “απροθυμία” των παραγωγών: “Δεν έχουν ούτε τη διάθεση, ούτε τη δυνατότητα να μπουν στα λιόφυτα. Δεν θέλουν να το συζητάνε καν! Οι τιμές είναι εξευτελιστικές. Δεν υπάρχει καμία ζήτηση, καμία προοπτική!”.

Ο πρόεδρος αγροτικού Συνεταιρισμού Αρκαλοχωρίου προειδοποιεί πως “εάν τα πράγματα είναι έτσι και του χρόνου, οι παραγωγοί θα πάψουν να καλλιεργούν!”.

Εφέτος πήγαινε για τα... πολλά κι εν τέλει έμεινε με τα λίγα: “Περίμενα τέσσερις τόνους, μάζεψα τους δύο και τους άλλους δύο πρότεινα σε έναν άλλο άνθρωπο που είχε ανάγκη να πάει να τους μαζέψει. Και δεν ήθελε! Δεν τον συνέφερε! Και πώς να τον συμφέρει, όταν η τιμή του λαδιού είναι 1,10 και 1,20 και το αντίστοιχο κόστος παραγωγής είναι 2,30-2,50 ευρώ; Κανείς δεν βγαίνει!”.

“Να μην εγκαταλείψουν την προσπάθεια” για να ανακτήσει το ελαιόλαδό μας την (απολεσθείσα) υπεραξία του, συνιστά στους παραγωγούς ο κ. Γιώργος Ξυλούρης, τυποποιητής στο επάγγελμα, που λέει “όχι στα πειράματα” και στην... ευθυνοφοβία: “Ο ένας πετάει το μπαλάκι των ευθυνών στον άλλον. Καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Εκείνο που χρειάζεται τώρα, είναι να γίνει μια σωστή και ποιοτική δουλειά. Δεν μπορούμε μόνοι μας. Υπάρχουν σοβαροί επιστήμονες. Να έρθουν λοιπόν σε επαφή οι αγρότες με τους γεωπόνους ώστε οι τελευταίοι να τους υποδείξουν πώς θα καλλιεργήσουν”.

Η δακοκτονία και ο κίνδυνος να χαθούν όσες αγορές απέμειναν

Μόνο το ένα από τα δύο ελαιουργεία της Ένωσης Πεζών λειτούργησε εφέτος, ενώ δεν έγινε ούτε κοινή άλεση.

Ο πρόεδρος κ. Μανώλης Μπέρκης περνάει... από κόσκινο την υφιστάμενη “άθλια κατάσταση” και καταθέτει τις σκέψεις/προτάσεις του για το τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα: “Όλο το επαγγελματικό φάσμα που σχετίζεται με την ελιά έχει πρόβλημα. Τα έξοδα δεν βγαίνουν, η κατάσταση είναι άθλια και δεν υπάρχει μία νότα αισιοδοξίας. Οι παραγωγοί δεν θα καλλιεργήσουν εφέτος τις ελιές τους. Ούτε κλαδέματα γίνονται, ούτε λιπάνσεις, ούτε καθαρισμοί. Επικρατεί απροθυμία, γιατί είναι όλοι σε απόγνωση! Οι τιμές του λαδιού είναι εξευτελιστικές. Δεν υπάρχει έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και κινδυνεύουμε να χάσουμε αγορές που μας απέμειναν!

Δυστυχώς δεν βλέπουμε από πουθενά κάποια πρόθεση, για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Να γίνουν πράξη όλες αυτές οι δεσμεύσεις.

Η δακοκτονία δεν γίνεται σωστά.

Εύχομαι όσοι είναι υπεύθυνοι να κάνουν σωστή ανάθεση στη νέα εργολαβία, και να μην υπάρχει το χάλι της τελευταίας τριετίας, που είχε ως αποκορύφωμά του την εφετινή χρονιά. Δεν μπορεί η επιλογή να γίνεται με βάση την κατώτερη τιμή. Θα πρέπει να υπάρξουν ποιοτικά κριτήρια
για εκείνον που θα του ανατεθεί η εργολαβία”