Του Αντώνη Παντινάκη
Ο Πολιτισμός περνά από τα... σαράντα κύματα, σε μία νέα ψηφιακή εποχή · και στη Λότζια εμφανίζονται αποφασισμένοι “να μετατρέψουμε την κάθε δυσκολία σε ευκαιρία”.
Κεντρική ιδέα του σχεδιασμού της δημοτικής αρχής, είναι η “ανάδειξη του ντόπιου καλλιτεχνικού δυναμικού και την προσφορά στους δημότες εκδηλώσεων που δεν έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν”.
Μετά την ανάρτηση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Ηρακλείου για την ψήφιση του Επικοινωνιακού Σχεδίου του Δήμου, “μπορέσαμε να βγάλουμε την ανακοίνωση του προγραμματισμού που – δεδομένων των συνθηκών – κάνει ο Δήμος Ηρακλείου για τον Πολιτισμό” σημειώνει η κ. Πλεύρη. Και εξηγεί ότι “η ουσία αυτού του πράγματος είναι ότι ο Δήμος Ηρακλείου και ειδικότερα η αντιδημαρχία Πολιτισμού, όπως πάντα έκαναν, είναι ανοιχτοί , με ευήκοα ώτα, για να δεχτούν όλες τις προτάσεις των καλλιτεχνών και να δούμε με ποιο τρόπο μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε”.
Το φετινό καλοκαίρι θα περιλαμβάνει πολιτιστικές δράσεις, και ζωντανές και μέσω του διαδικτυακού καναλιού του Δήμου Ηρακλείου, για δύο λόγους, τους οποίους μας παραθέτει η κ. Πλεύρη: “Πρώτον γιατί θέλουμε να μην εγκαταλείψουμε τον κόσμο του Ηρακλείου, που είχε συνηθίσει μέχρι σήμερα σε μία συγκεκριμένη τακτική και δεύτερον, διότι αναγνωρίζουμε ότι χωρίς επιφυλάξεις ότι είναι αδήριτη ανάγκη για τους καλλιτέχνες να ενισχυθούν σε μία τέτοια περίοδο”.
Οι καλλιτέχνες συγκαταλέγονται στις ευάλωτες – οικονομικά – ομάδες, κι είναι ηλίου φαεινότερον ότι πρέπει να στηριχθούν.
“Προφανώς” συμφωνεί κι επαυξάνει η αντιδήμαρχος Πολιτισμού “Χρειάζονται αλλαγές κάποιων πραγμάτων, οι οποίες έχουν να κάνουν με την κεντρική διοίκηση. Αυτό που μπορούμε να υποσχεθούμε ως Δήμος Ηρακλείου είναι ότι θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα για τη στήριξή τους”.
Στην πρόσφατη κινητοποίηση των ηθοποιών στο Ηράκλειο, ξεχώρισε η διατράνωσή τους ότι οι καλλιτέχνες δεν είναι χομπίστες, αλλά (θέλουν να ζήσουν και να αντιμετωπίζονται ως ) επαγγελματίες!
“Σε τελείως ανύποπτο χρόνο”, υπενθυμίζει η κ. Πλεύρη, “είχα δηλώσει ότι τα πτυχία των καλλιτεχνών -οιουδήποτε κλάδου – έπρεπε να τυγχάνουν σοβαρότερης αναγνώρισης από το κράτος. Διότι, πολλά από αυτά τα παιδιά, τα οποία θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό, αντιμετωπίζουν πάρα πολλά προβλήματα, επειδή η ελληνική Πολιτεία καθεύδει και τους θεωρεί πράγματι ως χομπίστες και όχι ως επιστήμονες με πτυχίο”.
