Της Κατερίνας Μυλωνά
Αμπελώνες, τρύγος, κρασί… Η Κρήτη διαθέτει μία οινική παράδοση που χάνεται στα βάθη των αιώνων!
Ο κ. Δημήτρης Παπαδάκης είναι ένας άνθρωπος που γοητεύεται από τις εκλεκτές ποικιλίες κρασιού και καταφέρνει, τα τελευταία χρόνια, να συνδυάζει το επάγγελμά του με την ιδιότητα του sommelier.
Όπως αναφέρει στο Cretalive, εργάζεται στη ΔΕΗ ως ηλεκτρολόγος- συντηρητής εδώ και 15 χρόνια.
Ο δεσμός του με το κρασί ξεκινάει από την οικογένειά του που είχε αμπέλια και παρήγαγε, αρχικά, σταφίδα. «Ο πατέρας μου, με τα δεδομένα της τωρινής εποχής, όσο αφορά στο κρασί, είχε όσφρηση και εκπαιδευμένη γεύση. Εξάλλου, το επάγγελμά του χρειαζόταν αυτές τις αισθήσεις καθώς ήταν αρτοποιός», αναφέρει ο κ. Παπαδάκης.
Θυμάται πως πολλές συζητήσεις που ξεκινούσαν από το καφενείο κατέληγαν στο σπίτι του, όπου ξεκινούσε η δοκιμή κρασιών. «Το αποτέλεσμα αυτών… εγώ», αναφέρει χαριτολογώντας.
Η στιγμή που για εκείνον ξεκίνησε ένα ιδιαίτερο ταξίδι στον κόσμο του κρασιού ήταν όταν ετοιμάστηκε να φύγει για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Φτάνει στο αεροδρόμιο και εκεί πιάνει τον εαυτό του να «χάνεται» στα ράφια με τα κρασιά. Το μάτι του έπεσε στο μπουκάλι με την επιγραφή Νάουσα 1993, Μπουτάρης. «Η πρώτη αγορά φιάλης έγινε και το τρυπάκι της αγάπης του κρασιού μόλις άνοιξε», περιγράφει.
Σιγά- σιγά άρχισε να αναζητά περισσότερες πληροφορίες, να μαθαίνει για εκθέσεις κρασιού, να ψάχνει μέρη, όπου θα μπορούσε να προχωρήσει σε οινογευσία. Έτσι, ήρθε σε επαφή με οινοποιούς, οινολόγους, «άρχισα να γεμίζω την οινική φαρέτρα μου με γνώσεις που, μέχρι τότε, δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να αντιληφθώ. Το κρασί είναι επιστήμη. Εγώ είχα πάρει τον δρόμο του… κατσαβιδιού, όμως, όλο και κάτι θα έκανα για το πάθος μου», αναφέρει ο κ. Παπαδάκης.
Ακολούθησε το κομμάτι της εκπαίδευσης, δίπλα σε Έλληνα master wine ενώ παρακολούθησε σεμινάρια σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Υπό την καθοδήγηση του ειδικού, το 2003 ξεκίνησε να γεύεται κρασιά επιλεκτικά και, όπως λέει, να έχει όσφρηση κυνηγόσκυλου!
«Η όλη διαδικασία, η επαφή με οινοποιούς, έγινε για μένα πολύ ελκυστική. Γευόμουν κρασιά, έλεγα τη γνώμη μου και μέσα από συζητήσεις και οινογευσίες, όλοι μας φτάναμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα: εγώ να κάνω το χόμπι μου και ο επαγγελματίας τη δική του δουλειά», αναφέρει.
Πλέον, επισκέπτεται μεγάλα οινοποιεία στις οινοπαραγωγικές χώρες, της Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία και δοκιμάζει κρασιά. Στηρίζει παραγωγούς, πωλητές και κάβες. Όπως λέει, δεν αμείβεται για αυτό, η ανταμοιβή του είναι οι παρέες που αποκτά και, φυσικά, το καλό κρασί! Έτσι, είναι και πιο αντικειμενικός στην κρίση του!
Η εργασία του στη ΔΕΗ του επιτρέπει να είναι ευέλικτος και να κινείται ελεύθερα χωρίς το άγχος της επιβίωσης, έτσι εκφράζει την άποψή του χωρίς ίδιον όφελος.
«Η ρήση ότι το κρασί το μαθαίνεις είτε σπουδάζοντας είτε γεύοντάς το είτε ταξιδεύοντας, με βρίσκει απολύτως σύμφωνο», αναφέρει.
Ο κ. Παπαδάκης αναφέρει πως υπάρχουν πλέον και δημόσιες αλλά και ιδιωτικές σχολές που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς για να γίνει οινολόγος ή οινοχόος. Έτσι, θα μπορεί να γνωρίσει οινικές κουλτούρες και ποικιλίες οίνων που θα του ανοίξουν τους γευστικούς του ορίζοντες!
«Με την ίδια φιλοσοφία, λοιπόν, ο οινοτουρισμός στην Κρήτη έχει αρχίσει και δημιουργεί μία κουλτούρα στα επίπεδα των μεγάλων οινικών χωρών. Στο νησί μας η εκπαίδευση και η δουλειά των οινοποιών και των οινολόγων έχει φτάσει σε επίπεδα υψηλών προδιαγραφών. Πλέον, μπορούμε με την εμπειρία και το υπέροχο κλίμα που διαθέτουμε να ανταγωνιστούμε παγκόσμιους παίκτες», αναφέρει.
