Στον Κατσαμπά είχαμε το ζεύγος των αμνοεριφίων που ζούσε... τον έρωτά του, με ένα πάθος φλογερό που έσπαγε όχι κόκαλα, αλλά... βιτρίνες!
Λίγες ώρες αργότερα κι ελάχιστα χιλιόμετρα πιο δυτικά, και συγκεκριμένα στο κέντρο της πόλης είχαμε κάτι άλλο που τραβούσε τα βλέμματα: Έναν επίχρυσο... Άτλαντα που είχε στηθεί στην 25ης Αυγούστου.
Στα χέρια του κρατούσε όλο τον πλανήτη και τις τύχες του, ενώ στα πόδια του ήταν... πλαστικοποιημένη η επιθυμία του να ζητά από τους περαστικούς να του προσφέρουν κατιτίς από το υστέρημά τους, για τον κόπο του!
Ορισμένοι του έδωσαν κάποια χρήματα. Άλλοι απλά τον αγνόησαν. Οι περισσότεροι όμως τον φωτογράφισαν, γιατί τέτοιο εντυπωσιακό θέαμα θα ήταν κρίμα να μην διατηρηθεί "ζωντανό" στις μνήμες μας. Και πώς αλλιώς θα γινόταν αυτό, εκτός από την απαθανάτιση του...
