Δραματική «κατρακύλα» του τζίρου στα ταξί!

Του Αντώνη Παντινάκη

Τρομάζει η πτώση του τζίρου για τους ιδιοκτήτες και οδηγούς ταξί στο Ηράκλειο!
Τον Αύγουστο που ήταν και ο καλύτερος μήνας της φετινής προβληματικής - ελέω... κορωνοϊού - σεζόν, η μείωση κυμάνθηκε από 65-70% (συγκριτικά με το 2019). Σε γενικό σύνολο, τα ταμεία τους στέρεψαν κατά 75% έως και... 90%!
Οι αυτοκινητιστές αναζητώντας τα προς το ζην, δεν διστάζουν να κάνουν – παράλληλα – και μία... στροφή στην επαγγελματική τους πορεία, μπας και βγουν από το οικονομικό αδιέξοδο της πανδημίας!

" Βιώνουμε καταστάσεις που δεν τις χωρά νους!"

Ο κ. Ιωάννης Σπιθάκης, γενικός γραμματέας του Συλλόγου Ιδιοκτητών Ταξί, στράφηκε προς την γη: “Προσωπικά ασχολούμαι με την γεωργία, για να ζήσω την οικογένειά μου! Οι γονείς μου μού άφησαν κάποια ελαιόδεντρα και τα δύο τελευταία χρόνια – και εντατικότερα τώρα, ασχολούμαι με αυτό για να μπορέσω να επιβιώσω, σε συνδυασμό με το ταξί!” σημειώνει ο ίδιος, περιγράφοντας τις “πρωτόγνωρες καταστάσεις” που βιώνει ο κλάδος: “Βιώνουμε καταστάσεις που δεν τις χωρά νους! Μιλάμε για θέμα επιβίωσης! Βγαίνουμε το πρωί για δουλειά και το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι εάν θα εξασφαλίσουμε τα προς το ζην στις οικογένειές μας. Γυρνάμε σπίτι μας και δεν έχουμε βγάλει ούτε τα έξοδα συντήρησης του ημερήσιου κόστους του ταξί!”.

Ούτε την βενζίνη δηλαδή; “Τη βενζίνη τη βγάζουμε – ευτυχώς γιατί δεν θα μπορούσαμε να κινηθούμε! Δεν μπορούμε όμως να βγάλουμε το ΤΕΒΕ, δεν μπορούμε να βγάλουμε το ΦΠΑ, δεν μπορούμε να βγάλουμε τα λειτουργικά έξοδα! Τα έχουμε αφήσει όλα πίσω! Κάθε μήνα έχουμε και επιπλέον χρέη – κουβαλάμε τα χρέη των προηγούμενων μηνών. Έχουν γίνει διακανονισμοί, που κι αυτούς τους χάνουμε γιατί δυστυχώς δεν μπορούμε να πληρώνουμε τα τρέχοντα συν τον διακανονισμό!”.

Συναδελφική και οικογενειακή αλληλεγγύη

Σανίδα σωτηρίας για τους αυτοκινητιστές είναι η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξη που χαρακτηρίζει το επάγγελμά τους. “Ευτυχώς, που λίγο πολύ όλοι είμαστε από χωριά! Ευτυχώς, που η οικογένεια στην Κρήτη έχει ακόμα τους δεσμούς της – βοηθάει ο ένας τον άλλον. Αλλά και οι συνάδελφοι, μεταξύ μας. Η επιβίωσή μας είναι στα τάρταρα και ο ένας προσπαθεί να βοηθάει τον άλλον”.

"Κάνουμε αυτό που πρέπει, αθόρυβα"

Ήδη από τον περασμένο Ιούνιο, είχε γίνει γνωστό ότι οι οδηγοί ταξί συγκεντρώνουν τρόφιμα για τους συναδέλφους τους εκείνους που δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα. “Αυτό το κάνουμε πάρα πολλές φορές. Οι συνάδελφοι έχουν αξιοπρέπεια. Έχουμε όμως επιλέξει να λειτουργούμε αθόρυβα” σχολιάζει ο κ. Σπιθάκης. “Ο επαγγελματίας ταξιτζής πρέπει να νιώθει ότι δηλώνουμε παρόντες, αν μας χτυπήσει την πόρτα, αθόρυβα, θα κάνουμε αυτό που πρέπει”.

"Άλλη μία ταφόπλακα"

Τα πιο πρόσφατα περιοριστικά μέτρα που ελήφθησαν (και παρατάθηκαν), με πιο χαρακτηριστικό το κλείσιμο των μαγαζιών στις 12 τα μεσάνυχτα, βύθισαν κι άλλο τη δουλειά. “Ήταν άλλη μία ταφόπλακα για εμάς” υποστηρίζει ο κ. Σπιθάκης. “Οι επιπτώσεις είναι τεράστιες, από κάθε νέο μέτρο που λαμβάνεται. Μετά τις 12 ο κόσμος που δούλευε το ταξί, έβγαζε τουλάχιστον ένα μεροκάματο για να μπορέσει να το πάει στο σπίτι του”.

"Έίμαστε συνειδητοποιημένοι και ευαισθητοποιημένοι"

Παρότι το μεροκάματο ή για να είμαστε πιο ακριβείς, (και) το νυχτοκάματο δεν βγαίνει, οι αυτοκινητιστές εξακολουθούν και βρίσκονται στις πιάτσες, έχουν – δεν έχουν δουλειά.
“Ξέρετε γιατί; Γιατί είμαστε συνειδητοποιημένοι και ευαισθητοποιημένοι για ανθρώπους οι οποίοι μας έχουν πραγματικά ανάγκη” εξηγεί ο γενικός γραμματέας του Συλλόγου Ιδιοκτητών Ταξί, φέρνοντας ως παράδειγμα “αρρώστους που εκτάκτως θέλουν να μετακινηθούν σε ένα νοσοκομείο ή οι συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα, που θέλουν να πάνε κάπου μέσα στη νύχτα”.