Τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει ο πρωτογενής τομέας της Κρήτης (και όσοι δραστηριοποιούνται σε αυτόν) περιέγραψε στην ΕΡΤ Ηρακλείου ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ηρακλείου κ. Μύρων Χιλετζάκης.
Η αγορά έχει παραλύσει. Η απραγία οδηγεί σε... οικονομική ασφυξία τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους του νησιού.
Οι Ενώσεις βρίσκονται “διασωληνωμένες”. “Να μην μας κόψουν (και το λειψό) οξυγόνο” ζητά ο κ. Χιλετζάκης.
Οι μέρες περνούν δύσκολα.
Στις δεξαμενές της Ένωσης Ηρακλείου παραμένουν αδιάθετοι 3.500 τόνοι κρασί. Οι συμφωνίες με τα ξενοδοχεία και τους μεγάλους προμηθευτές πάγωσαν. “Δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον” λέει ο κ. Χιλετζάκης. “Κάναμε μία επίσημη πρόταση προς το Υπουργείο να απορροφηθούν μεγάλες ποσότητες, οι οποίες θα πληρωθούν με μία “α” τιμή και με μία κρατική επιχορήγηση, ώστε το κρασί να μετατραπεί σε ξύδι, η αγορά του οποίου έχει εκτοξευθεί επειδή είναι το καλύτερο απολυμαντικό”.
Το αίτημα έχει φύγει κι αναμένεται η απάντηση...
“Σε λίγους μήνες θα έρθει ο τρύγος” υπενθυμίζει ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ηρακλείου κι “εάν δεν αποσυμφορηθούν τα οινοποιία, το κακό θα είναι διπλό”.
Ενεργοποίηση δικαιωμάτων δεν γίνεται, να δούμε κιόλας πότε και εάν θα ξεκολλήσει η διαδικασία.
“Πήραμε 15 μέρες παράταση. Θεωρούμε ότι θα συνεχιστεί” εκτιμά κ. Χιλετζάκης.
Στη συνεργασία των αρμόδιων Ευρωπαίων Υπουργών στις Βρυξέλλες, έπεσαν κάποιες προτάσεις.
Μια από αυτές είναι “να δοθεί προκαταβολή πιο μπροστά από τα άλλα χρόνια, κι όχι το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτώβρη”.
Στο τέλμα έχουν βυθιστεί και οι κτηνοτρόφοι όμως, καθώς τα αρνιά τη... γλίτωσαν εφέτος και η ζήτηση από πλευράς κρεοπωλών είναι πολύ μειωμένη.
Αφάνταστα πληγωμένη είναι και η αγορά του ελαιολάδου, για την οποία ωστόσο ο κ. Χιλετζάκης βλέπει μία ακτίδα αισιοδοξίας στον ορίζοντα.
Και αυτό διότι, μεγάλα αποθέματα λαδιού έχουν φύγει, με αποτέλεσμα να είναι πλέον πολύ πιθανή μία μικρή αύξηση στην τιμή του “χρυσού” της Κρήτης.
Και τα κηπευτικά όμως βρίσκονται στα αζήτητα, διότι οι μεταφορείς αρνούνται – και με το δίκιο τους- να κάνουν ταξίδια σε χώρες του εξωτερικού, όπως η Ιταλία.
Οι Ενώσεις είναι τα τα “τελευταία κάστρα”, όπως τα χαρακτηρίζει ο κ. Χιλετζάκης, τα οποία δεν πρέπει να πέσουν. Γι’ αυτό και οι ελαφρύνσεις είναι επιβεβλημένες “ώστε να μπορέσουμε να συντηρήσουμε τους υπαλλήλους μας”.
