Αρπακτικά: Ο πλούτος της Κρήτης και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν

Της Κατερίνας Μυλωνά

Τελικά, είναι αναγκαία η δημιουργία ενός Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων στην Κρήτη; Πού ξεκινά και πού σταματά η αρμοδιότητα του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης;

Η εικόνα ενός τραυματισμένου αρπακτικού σε κάποιον δρόμο είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Η συνεισφορά των εθελοντών είναι πάντα σημαντική για να προστατευτεί ένα καίριο στοιχείο της κρητικής φύσης.

Ο έφορος σπονδυλωτών του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, δρ. Πέτρος Λυμπεράκης, εξηγεί στο Cretalive πως η συζήτηση για τη δημιουργία ενός Κέντρου Περίθαλψης στην Κρήτη παραμένει ανοιχτή. Ωστόσο, αυτό που φαίνεται να χρειάζεται το νησί είναι ένα μεγάλο κλουβί, όπου θα μπορούν να μένουν τα μεγάλα αρπακτικά, οι γύπες. Εκεί θα περνούν ένα διάστημα για να αγριέψουν ξανά, να προσαρμοστούν πριν την απελευθέρωσή τους, όταν, δηλαδή, τραυματισμένα έχουν τεθεί υπό τις φτερούγες εθελοντών και επιστημόνων.

Κάποια αρπακτικά που φτάνουν στο μουσείο πρέπει να παραμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να αγριέψουν ξανά και, τελικά, να επιστρέψουν στη φύση. Οι βαριές περιπτώσεις δε μένουν στην Κρήτη, μεταφέρονται στην Αθήνα για την περίθαλψή τους. Αν ένα αρπακτικό είναι τραυματισμένο, με σπασίματα, πρέπει να φύγει, αν απλώς είναι ζαλισμένο από την πτώση, μπορεί να παραμείνει στην Κρήτη.

Η περίθαλψη, όμως, ενός αρπακτικού, και όχι μόνο, χρειάζεται χρόνο και ανθρώπους. Οι επιστήμονες του μουσείου προσφέρουν εθελοντικά την εργασία τους, ό,τι κάνουν γίνεται από αγάπη, δεν μπορεί το μουσείο να αναλάβει το κόστος και την όλη διαδικασία.

Ωστόσο, η δημιουργία ενός Κέντρου δεν αποτελεί απαραίτητα τη λύση του προβλήματος. Σχετική νομοθεσία δεν έχουμε, το αρμόδιο Υπουργείο γνωρίζει πως υπάρχουν κενά και τα ανάλογα κέντρα δρουν υπό ένα καθεστώς ημιασάφειας. Απαιτείται μεγάλη έκταση και κατάλληλοι χώροι για να λειτουργεί σωστά.

Ο εθελοντισμός έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην περίθαλψη των ζώων στην Κρήτη. Οι άνθρωποι του μουσείου έχουν το τηλέφωνο ανοιχτό 24 ώρες το 24ωρο, Σάββατα, Κυριακές και αργίες. Υπάρχουν άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να σωθεί ένα ζώο.

Μέσα σε έναν χρόνο, μπορεί να γίνουν 10 ως και 20 απελευθερώσεις αρπακτικών, κυρίως γυπών. Δεν είναι, όμως, μικρά ζώα, θέλουν χώρο και, φυσικά, τροφή. Το κόστος ενός μεγάλου κλουβιού δεν είναι μεγάλο, όμως, το πρόβλημα δεν είναι να αγοραστεί αλλά τι θα γίνει μετά. Χρειάζεται θεσμικά να δοθούν λύσεις σε θέματα που προκύπτουν, ποιος θα διαχειρίζεται την περίθαλψη, πώς θα εξασφαλίζει ό,τι χρειάζεται σε πόρους και ανθρώπινο δυναμικό;

Οι άνθρωποι του ΜΦΙΚ συναντούν δυσκολίες ακόμα και στη μεταφορά ενός ζώου στην Αθήνα, βρίσκονται αντιμέτωποι ακόμα και με απαγορεύσεις, κάποιοι δεν τους αφήνουν να μεταφέρουν τα ζώα με συγκεκριμένα μέσα, αν και έχει αποδειχτεί ότι είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος.

Αυτό που χρειάζεται, λοιπόν, είναι η θεσμική κάλυψη και η σταθερή επιχορήγηση, κάτι που είναι πρόβλημα ακόμα και για τον Σύλλογο Προστασίας Άγριας Ζωής  ΑΝΙΜΑ που είναι σε διαρκή αναζήτηση πόρων.

Παράνομο εμπόριο χελώνων και όχι μόνο…

Ο δρ. Πέτρος Λυμπεράκης αναφέρει πως ένα συχνό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι του μουσείου αφορά στις χελώνες. Γίνεται παράνομο εμπόριο με μικρές χελώνες, τις βρίσκει κανείς ακόμα και σε pet shop ενώ απαγορεύεται να πωλούνται.

Δε γίνονται έλεγχοι στο τελωνείο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ο επιστήμονας του ΜΦΙΚ τονίζει πως πολλοί τις αγοράζουν, κάποια στιγμή αποφασίζουν πως δεν μπορούν να τις κρατήσουν στο σπίτι τους και επιλέγουν να τις απελευθερώσουν στη φύση, όμως, αυτή δεν είναι η σωστή τακτική.

Οι αξιολάτρευτες, κατά τα άλλα, χελώνες δεν αποτελούν μέρος της κρητικής φύσης και δεν ανήκουν εδώ.

Όμως, είναι ένα μονάχα κομμάτι του όλου προβλήματος. Οι επιστήμονες διαπιστώνουν ότι γίνεται παράνομο εμπόριο με είδη της ελληνικής χλωρίδας και πανίδας,  κάποιοι μαζεύουν άγρια φυτά ή ζώα και τα πουλάνε στο εξωτερικό.

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη