Σε μονοπάτια του μύθου και της ιστορίας περπάτησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024, στην πορεία του λίγο μετά τον Αρχαιολογικό Χώρο της Κνωσού ως το ιερό βουνό των θεών, τον Γιούχτα κοντά στο Ηράκλειο.
Σύμφωνα με τον απολογισμό των διοργανωτών για την πεζοπορία της περασμένης Κυριακής:
"ΚΝΩΣΑΝΟ ΦΑΡΑΓΓΙ
Η πορεία μας ξεκινάει λίγο πριν τις εννιά το πρωί από την υδατογέφυρα της Αγίας Ειρήνης στα Σπήλια κοντά στην Κνωσό (πρόκειται, διαβάζω απ’ τον Χριστόφορο και την ιστοσελίδα Cretan beaches, για τη μεγαλύτερη υδατογέφυρα της Κρήτης, κατασκευασμένη επί Αιγυπτιοκρατίας, προκειμένου να φέρει το νερό στο Μεγάλο Κάστρο, το σημερινό Ηράκλειο, πατώντας ωστόσο στα θεμέλια προηγούμενης ρωμαϊκής), όπου συναντιόμαστε με τον Μαρίνο, την Ελίνα και τον Μανώλη, τους καλούς φίλους κι οδηγούς μας στη σημερινή περιπέτεια.
Αποχαιρετώντας το εντυπωσιακό μνημείο και τα φιλικά αδεσποτάκια, που βρίσκουν καταφύγιο εδώ, καθώς και τις εκατοντάδες κάργιες, που φωλεύουν στις εσοχές του, εισχωρούμε στο καλά σηματοδοτημένο Κνωσανό φαράγγι. Όσο προχωράμε κοντά στην κοίτη του, περπατάμε δίπλα στο τρεχούμενο νερό και την οργιώδη βλάστηση. Όπου αυτό δεν είναι προσπελάσιμο, ανεβαίνουμε και συνεχίζουμε παράλληλη πορεία από χωματόδρομους δίπλα σε περιβόλια με εσπεριδοειδή. Ξαποσταίνουμε λίγο στην μονόχωρη εκκλησούλα των Αγίων Αποστόλων με την καμπάνα της φτιαγμένη από βόλι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και συνεχίζουμε στο μονοπάτι.
Κάποια στιγμή μένουμε άφωνοι από το θέαμα του Γιούχτα ίσια μπροστά μας –εκεί θα ανεβούμε; Ωχ!-, της εύφορης κοιλάδας με τους ελαιώνες και τα αμπέλια στη δεξιά κοίτη απέναντί μας και της εντυπωσιακής δεύτερης υδατογέφυρας του Μοροζίνι, που ενώνει τις δυο πλευρές του φαραγγιού πάνω απ’ τον Συλαμιανό ποταμό. Στο μονοπάτι που περπατάμε πλήθος είναι τα αγριολούλουδα, που δεν μπορούμε να μη δούμε, καθώς η παρέα των αρχηγών μας σήμερα, γνωστοί φυσιοδίφες και λουλουδοκυνηγοί -μόνο για φωτογραφίες, ποτέ για κόψιμο- μας τα συστήνουν: εδώ το κυκλάμινο το creticum, εδώ η ορχιδέα η κνωσιανή, οι ίριδες και τόσα άλλα. Μια ακόμα ‘βουτιά’ στο καταπράσινο φαράγγι θα μας οδηγήσει στην εγκαταλελειμμένη σήμερα Μονή της Παναγίας της Καρυδακιανής, καλυμμένης από κισσούς που της προσδίδουν μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα. Εδώ κοντά, σε περιόδους με καλές βροχοπτώσεις, σχηματίζεται συνήθως ένας μικρός καταρράκτης.
ΣΤΟΝ ΓΙΟΥΧΤΑ
Κάπως έτσι αποχαιρετούμε το φαράγγι και βγαίνουμε στον επαρχιακό δρόμο γι’ Αρχάνες, απ’ όπου θα ακολουθήσουμε πορεία κάθετα ανηφορική (πολλές οι ανηφόρες σήμερα!) ως το διάσελο, απ’ όπου θα πάρουμε το μονοπάτι για τη διάσχιση του Γιούχτα, του ιερού βουνού των Μινωιτών (σύμφωνα με τον θρύλο εδώ ήταν ο τάφος του Δία, καθώς οι κορυφές του βουνού, φαίνονται από μακριά σαν πρόσωπο που κοιτάζει τον ουρανό). Στη διαδρομή μάς συνοδεύουν οι γύπες, που φωλεύουν στις απόκρημνες πλαγιές του βουνού. Εξοικειωμένοι πια με την ανθρώπινη παρουσία δε διστάζουν να πετάξουν ξεδιάντροπα χαμηλά!
Παρηγοριά στην ανηφόρα, που δε λέει να τελειώσει, η θέα που ανοίγεται μπροστά μας: οι Αρχάνες ανατολικά, η εύφορη κοιλάδα του Γιόφυρου δυτικά, η πόλη του Ηρακλείου βόρεια, καθώς κι οι συνεχόμενοι αρχαιολογικοί χώροι: το ιερό στη θέση Ανεμοσπήλια (όπου υπάρχουν ενδείξεις πιθανής ανθρωποθυσίας κατά τον αρχαιολόγο, κύριο Σακελλαράκη), το πλάτωμα με το ψηφιδωτό και τέλος το ιερό κορυφής του Γιούχτα. Από το τελευταίο ξεκινά πλακόστρωτο μονοπάτι, που μας οδηγεί στην τετράκλιτη (!) εκκλησία του Αφέντη Χριστού στο χείλος απόκρημνου βράχου. Εδώ θα κάνουμε μια σύντομη στάση κι έπειτα θα πάρουμε το πολύ όμορφο κατηφορικό μονοπάτι, που με πορεία μιας περίπου ώρας θα μας οδηγήσει στις Πάνω Αρχάνες. Μια σύντομη περιήγηση στην γραφική κωμόπολη με τους ζωγραφισμένους τοίχους, κατάμεστης από κόσμο, καθώς φημίζεται για τις ταβέρνες της, και μια εξίσου σύντομη στάση για ένα καφέ, πριν να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού, την οφείλουμε στον εαυτό μας.
Χωρίς πλάκα η σημερινή πορεία ήταν σχεδόν αντάξια της ανάβασης ενός Ψηλορείτη, καθώς απ’ τα 70 μ υψόμετρο ανεβήκαμε στα 811 της πιο ψηλής κορυφής του Γιούχτα, διανύοντας συνολικά 13 χιλιόμετρα, κυρίως ανηφορικής πορείας σε 6 ώρες με τις στάσεις. Ευχαριστούμε από καρδιάς τους αρχηγούς μας: Μαρίνο Γκόγκολο (Κνωσανό φαράγγι) και Παναγιώτη Ευδαίμων (μονοπάτι Γιούχτα). Και στην άλλη με καλό!
Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, χάρτη διαδρομής στο blog του Συλλόγου: https://orsian.blogspot.com/2024/02/18-2024.html "
