του Αντώνη Παντινάκη
Άφησε ένα τροπικό... τοπίο με ήλιο, ζέστη κι... αφρικανική σκόνη, για να ζήσει τον απόλυτο χειμώνα! (Αυτο)εξορία... για αλλαγή παραστάσεων και περισυλλογή: Απ' την ανοιξιάτικη Κρήτη στην ψυχρή και παγωμένη Ρωσία. Απ' τον Καμαριώτη στο Κρεμλίνο. Απ' τα Λιοντάρια... στα στενά γύρω από την Κόκκινη Πλατεία. Μετάβαση σ' έναν άλλο... κόσμο! Την πιο κατάλληλη εποχή κιόλας...
Ο φέρελπις συγγραφέας Σταύρος Τζανής από τις 6 Μαρτίου περπατά πλάι στις όχθες του ποταμού Μόσχοβα. Έζησε από κοντά την (αναμενόμενη) επανεκλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην ρωσική προεδρία, αλλά και το πώς βιώνουν οι Ρώσοι μια εκλογική αναμέτρηση, πριν και μετά το κλείσιμο των καλπών. Τις εμπειρίες του τις καταθέτει στο Cretalive, λίγες μέρες πριν επιστρέψει στη μεγαλόνησο...
«Προχθές ανήμερα των εκλογών δεν κουνιόταν... φύλλο. Οι αστυνομικοί έκαναν... παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία. Έκαναν ελέγχους παντού. Τα μέτρα ασφαλείας ήταν πολύ αυστηρά», υπογραμμίζει ο Σταύρος Τζανής, που προέβη και σε μια πρόχειρη... σύγκριση με τις αντίστοιχες διαδικασίες στην Ελλάδα: «Τις πιο ακραίες εκδηλώσεις ενθουσιασμού τις είδα το βράδυ στην ομιλία του Πούτιν, στην οποία βρέθηκα από σχετικά κοντινή απόσταση. Και πάλι όμως ήταν πολύ πιο ήπιες σε σχέση με τις δικές μας εδώ. Όλη την υπόλοιπη μέρα, οι άνθρωποι πήγαιναν ψήφιζαν κι έφευγαν, ήσυχα κι ωραία. Έτσι είναι η ιδιοσυγκρασία τους».
«Μαζεμένοι, πειθαρχημένοι και φιλομαθείς»
Η προεκλογική περίοδος επικεντρώθηκε στο αδιαφιλονίκητο φαβορί, που ήταν λες κι έπαιζε χωρίς... αντίπαλο. «Στα περίχωρα της Μόσχας έβλεπες παντού αφίσες του Πούτιν. Αισθανόσουν ότι δεν υπήρχε άλλος», παρατηρεί ο Κρητικός συγγραφέας, που έχοντας σπουδάσει Κοινωνιολογία αποπειράθηκε να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά των Ρώσων: «Είναι όπως φαίνονται: Ένας πολύ μαζεμένος και πειθαρχημένος λαός. Πολύ δύσκολα εκδηλώνονται. Είναι γενικώς πολύ μετρημένοι σε ό,τι κι αν κάνουν. Σίγουρα γ' αυτό, ευθύνεται και το κλίμα. Όσο διάστημα είμαι εδώ η θερμοκρασία είναι μεταξύ -14 και -18. Άρα, όπως είναι στην καθημερινότητά τους ήταν και στις εκλογές. Πιστεύω επίσης ότι επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό κι από τους ρυθμούς της καθημερινότητάς τους. Για να αποφύγουν τα traffic jams στους δρόμους, ξυπνούν δύο ώρες νωρίτερα για να πάνε στις δουλειές τους. Οι περισσότεροι από τις 5 και μισή είναι στο πόδι! Μιλάμε για μεγάλη ταλαιπωρία! Πέρα από όλα αυτά όμως , είναι και πολύ φιλομαθείς. Βλέπεις άτομα κάθε ηλικίας να επισκέπτονται μουσεία, είτε ατομικά είτε ομαδικά. Ακόμα κι εκεί είναι πολύ πειθαρχημένοι. Ακούνε με μεγάλη προσοχή τους ξεναγούς...».
Διαχυτικοί... με την ιστορία και τη θρησκεία!
Η μόνη φορά που ο Σταύρος Τζανής έχει δει τους Ρώσους πραγματικά ... ξεσηκωμένους ήταν «πέρσι τον Μάιο, την πρώτη φορά που ήρθα εδώ. Ήταν στην μεγαλειώδη παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία για την επέτειο ήττας των ναζί. Φαινόντουσαν πολύ συγκινημένοι!».
Οι Ρώσοι μοιάζουν απρόσιτοι, «χωρίς αυτό να τους κάνει εχθρικούς, ειδικά με τους ξένους», ξεκαθαρίζει ο ίδιος, παραδεχόμενος πως πολύ δύσκολα θα σβήσει από τη μνήμη του τη γαλήνη και τη «ζεστασιά» που ένιωσε, εντός της εκκλησίας του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ: «Με το που μπήκα αισθάνθηκα μεγαλοπρεπή συναισθήματα, όπως όταν είδα τους τρούλους και τα κτίρια στην Κόκκινη Πλατεία. Εκείνη την ώρα έψελναν κάποιες γυναίκες. Οι ψαλμωδίες ήταν... ουράνιες, επιβλητικές! Έκανα το σταυρό μου και προσκύνησα. Αμέσως είδα ντόπιους να... λύνονται και να γίνονται πολύ πιο φιλικοί απέναντί μου. Σε αντίθεση με άλλους τουρίστες, που τους αντιμετώπιζαν πιο επιφυλακτικά. Η θρησκεία είναι σίγουρα κάτι που ένωνε, ενώνει και θα ενώνει τους δύο λαούς....».
