81η Ορειβατική συνάντηση στο Στροβίλι- Ανάβαση στο Σπάθι

Το Σαββατοκύριακο 22-23 Ιουλίου 2023 ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου δεν θα μπορούσε να μην δώσει το παρών στο κάλεσμα της 81^ης Πανελλήνιας Ορειβατικής Συνάντησης, πόσο μάλλον που αυτή γινόταν στον τόπο μας και τη διοργάνωνε ο συντοπίτης μας Ε.Ο.Σ Λασιθίου.

ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Η ομάδα μας αντιπροσωπευτική κι ολιγομελής. Ο καθένας μας θα πήγαινε μόνος του, χαλαρά. Έτσι καθώς ο καιρός ήταν εξαιρετικά ζεστός, ξεκίνησα νωρίς-νωρίς και στις 10 περίπου παρέδωσα τον ορειβατικό εξοπλισμό μου στον Αβρακόντε στα φορτηγάκια του ΕΟΣ, για να μεταφερθούν στο καταφύγιο.  Ένας γύρος στο Οροπέδιο Λασιθίου επιβάλλεται. Δεκαοκτώ γραφικά χωριά χτισμένα στους πρόποδες Σελένας και Δίκτης, γύρω από τη εύφορη πεδιάδα. Φευγαλέες εικόνες από το road trip: σπίτια και ταβέρνες πνιγμένα στα λουλούδια, κοπάδια προβάτων στον κάμπο, ατέλειωτα μποστάνια παντός είδους λαχανικών, δέντρα φορτωμένα καρπούς, πλήθος αγριολούλουδα και βέβαια ανεμόμυλοι! Λόγω της ζέστης επιλέγω να επισκεφτώ τα δύο σπήλαια της περιοχής, το Κρόνιο κοντά στο Τζερμιάδω (αφύλαχτο, μικρό και μοναχικό) και το Δικταίον Άντρον απέναντι του, κοντά στο Ψυχρό (μεγάλο, εντυπωσιακό και πολύ – πολύ τουριστικό). Η επιλογή με ανταμείβει: η πρόσβαση και στα δύο σπήλαια γίνεται από μονοπάτια σκιερά ανάμεσα σε πρίνα κι ασφένδαμους με ωραία θέα στο οροπέδιο. Η δροσιά, που μου πρόσφεραν εν μέσω καύσωνα, ήταν ανεκτίμητη. Κατόπιν τις ζεστές ώρες της ημέρας έφαγα ντόπιες μπάμιες και πορτοκαλόπιτα σε ταβερνίτσα στο Ψυχρό κοντά στην δροσερή πηγή του, μακριά απ’ την πολυκοσμία. Τριγύρω μου τα τραπέζια γεμάτα ορειβάτες, όπως αποδείχθηκε.

ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΝΑΚΑΡΟ ΣΤΟ ΣΤΡΟΒΙΛΙ

Κατά τις πέντε συναντιόμαστε με τον πρόεδρο του Συλλόγου, τον βετεράνο μας, τον Λεωνίδα τον Κλώντζα. Παρκάρουμε τα αυτοκίνητα στον Λιμνάκαρο, το μικρό οροπέδιο λίγο πιο ψηλά, κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος (με τις οδηγίες των εθελοντών του Ε.Ο.Σ., οργανωμένοι ακόμα και σ’ αυτό). Ακολουθούμε το πρόσφατα σηματοδοτημένο και καθαρισμένο μονοπάτι ανάμεσα από πρίνα και γιγαντιαία γαϊδουράγκαθα, δίπλα στους εντυπωσιακούς κάθετους πύργους των βουνών της Δίκτης. Η συμπόρευση με τον Λεωνίδα μετά από αρκετό καιρό ήταν απολαυστική: έχει περπατήσει όλη την περιοχή, ξέρει όλα τα τοπωνύμια, όλα τα περάσματα. Δίπλα μας περπατάει η φίλη μας, η Μαρία με το κοριτσάκι της, νέα γενιά ορειβατών. Συμπορευόμαστε και με μια μεγαλύτερη παρέα απ’ τον Ε.Ο.Σ. Χανίων (η πολυπληθέστερη συμμετοχή, νομίζω). Τελικά μετά από σύντομη πεζοπορία μισής ωρίτσας, φτάνουμε στο καταφύγιο.

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΤΡΟΒΙΛΙ

Φτάνουμε αργά το απόγευμα και το καταφύγιο σφύζει από ζωή. Δυστυχώς δεν προλάβαμε την συμβολική απελευθέρωση άγριων πτηνών από το κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων ΑΝΙΜΑ, που είχε προηγηθεί. Δίνω το παρόν στην γραμματεία, αγοράζω το αναμνηστικό μπλουζάκι, εν μέσω χαιρετισμών με φίλους ορειβάτες από όλη την Κρήτη. Κάνω ένα πέρασμα από το εσωτερικό του καταφυγίου, που ενταγμένο σε πρόγραμμα leader κι ανακαινισμένο, είναι έτοιμο να δεχθεί τους επισκέπτες του.  Ένα πολύχρωμο ‘ινδιάνικο’ χωριό  από τις σκηνές των ορειβατών έχει ήδη στηθεί γύρω του. Μόλις, που καταλαμβάνω μια απ’ τις τελευταίες ελεύθερες θέσεις στα ..ορεινά. Το πρόγραμμα έχει αρχίσει: ενημέρωση από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας για το ενδημικό δέντρο της αμπελιτσιάς (ZELKOVA ABELITSEA), στο οποίο είναι αφιερωμένη η φετινή μάζωξη, χαιρετισμός του Προέδρου της Ομοσπονδίας, αλλά και όλων των ομάδων κι ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων. Κατόπιν ταυτόχρονα με το ηλιοβασίλεμα αρχίζει η μπάντα από ντόπιους καλλιτέχνες, να παίζει μουσική. Το βραστό με το πιλάφι είναι έτοιμο και μοιράζεται στους κατασκηνωτές –πεντανόστιμο- με κρασάκι ντόπιο. Το κέφι ανεβαίνει και το γλέντι αρχίζει! «Οι διασυλλογικές ορειβατικές συναντήσεις έχουν ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό: Είναι μοναδικές ευκαιρίες, όπου άνθρωποι από διαφορετικά μήκη και πλάτη, αλλά με ίδια συναισθήματα για τη φύση και τα βουνά, ίδιο μεράκι για το χώμα και το χαράκι, ίδια επιθυμία αίσθησης ελευθερίας, μπορούν να συναντηθούν και να ανταλλάξουν λόγια και χαμόγελα. Να αγγίξει ο ένας τον άλλο στο μπράτσο ή στον ώμο εκφράζοντας τη χαρά της συν-παρουσίας και της κοινότητας», κλέβω τα λόγια του Δημήτρη του Σφυράκη, γιατί καλύτερα δεν θα μπορούσα να τα πω! Με τέτοιες σκέψεις κι ατενίζοντας το φεγγάρι μέσα απ’ τη σκηνή μου με παίρνει ο ύπνος…

ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΗΣ ΔΙΚΤΗΣ

Δεν νοείται συνάντηση ορειβατών χωρίς πεζοπορία. Δυστυχώς ο ‘καυτός’ Ιούλιος άλλαξε το πρόγραμμα κι απ’ τις τέσσερεις πεζοπορίες έγιναν τελικά οι δύο: η πιο δύσκολη στο Σπαθί στα 2.148 μέτρα (6-7 ώρες) κι η πιο εύκολη ως την κορυφή Στροβίλι στα 1.550 μέτρα (2-3 ώρες). Κρίμα, που δεν μπόρεσα να πάω στον βιότοπο της αμπελιτσιάς, όπως σχεδίαζα. Αντίθετα βρέθηκα να ανεβαίνω πρωί-πρωί στο Σπαθί για δεύτερη φορά τη φετινή σεζόν. Ξεκινήσαμε μετά το πρωινό –οι άγρυπνοι εθελοντές ήταν ήδη εδώ να μας το προσφέρουν- στις 6 η ώρα, περίπου 90 ορειβάτες!!! Η μεγάλη διαδρομή, ο φόβος της επερχόμενης ζέστης, οι πολλές και διαφορετικής δυναμικότητας ομάδες λειτούργησαν δυστυχώς διασπαστικά. Έτσι από πολύ νωρίς ‘έσπασε’ η πολυμελής ομάδα σε μικροπαρεάκια, που έφταναν στην κορυφή σε διαφορετικές ώρες. Η ζέστη υποφερτή, φυσούσε άλλωστε αεράκι, μας ενόχλησε μόνο λίγο πριν τον τερματισμό αργά το μεσημέρι. Το Σπαθί, η ψηλότερη κορυφή της Δίκτης, είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά βουνά της Κρήτης από άποψη γεωμορφολογίας και θέας κι όσες φορές κι αν το ανέβεις, θα σε ανταμείψει! Πόσο μάλλον σε μια Πανελλήνια Εκδήλωση μεγάλη είναι η τιμή να απλώσεις τη σημαία του Συλλόγου σου και να φωτογραφηθείς στο κολονάκι!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ – ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Γύρισα πίσω στο καταφύγιο αργά το μεσημέρι. Η επιστροφή απ’ το φρεσκοανοιγμένο μονοπάτι του Ε.Ο.Σ. ήταν μάλλον λάθος επιλογή, καθώς το χώμα δεν είχε 'κάτσει' ακόμα κι ήταν εξαιρετικά ολισθηρό. Το μάζεμα της σκηνής -τίγκα στο κοκκινόχωμα - με τον ήλιο ντάλα μεσημέρι, μετά την πολύωρη πεζοπορία, μια άχαρη αγγαρεία. Οι περισσότεροι έχουν ήδη φύγει. Αρνούμαι με βαριά καρδιά την δροσερή πατατοσαλάτα, που προσφέρουν οι εθελοντές, γιατί έχω ακόμα δρόμο ως το σπίτι. Αποχαιρετισμοί με σφιχτές χειραψίες με τους διοργανωτές δείχνουν την ευγνωμοσύνη και την ικανοποίησή μας για τη φιλοξενία. Ευχές κι υποσχέσεις για την επόμενη συνάντηση ανταλλάσσονται. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον γειτονικό μας Σύλλογο του Ε.Ο.Σ. Λασιθίου, με τον οποίο μοιραζόμαστε τις ίδιες διαδρομές, τα ίδια μέλη και μέρη, για την άψογη διοργάνωση, αποτέλεσμα πολλών ωρών εθελοντικής προσπάθειας. Τους ευχόμαστε καλορίζικο  και το ανακαινισμένο καταφύγιο! Απ’ την επίσημη ανακοίνωση μαθαίνουμε ότι πάνω από 20 Ορειβατικοί Σύλλογοι απ' όλη την Ελλάδα έλαβαν μέρος, καθώς και μεμονωμένοι ορειβάτες και άλλοι φορείς. Συνολικά υπολογίζεται ότι περίπου 550 άτομα συμμετείχαν στις εκδηλώσεις! Γενικά σε όλους τους φορείς και ορειβάτες ευχόμαστε δημιουργική συνέχεια, καλές κι ασφαλείς πεζοπορίες με σεβασμό στο περιβάλλον, που μας εμπνέει και μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε! Και στην άλλη με καλό!

Κείμενο: Μαρία Μετζογιαννάκη

Φωτογραφίες: Δημήτρης Σφυράκης, Λεωνίδας Κλώντζας