Μια μητέρα παραδέχτηκε ότι έδωσε στον επτάχρονο γιο της που ήταν άρρωστος στο τελικό στάδιο μια μεγάλη δόση μορφίνης για να σταματήσει τα βάσανά του και να «τερματίσει ήσυχα τη ζωή του».
Η Antonya Cooper, από το Abingdon του Oxfordshire, είπε ότι ο γιος της Hamish είχε καρκίνο σταδίου 4 και πονούσε «πολύ» πριν από το θάνατό του το 1981.
Τώρα που η ίδια αντιμετώπισε την ίδια διάγνωση, έκανε την παραδοχή στο BBC Radio Oxford ως μέρος μιας προσπάθειας αλλαγής του νόμου για τον υποβοηθούμενο θάνατο.
Η αστυνομία είπε ότι ερευνά την υπόθεσή της. Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία – η σκόπιμη βοήθεια ενός άλλου ατόμου να τερματίσει τη ζωή του – και η ευθανασία – ο σκόπιμος τερματισμός της ζωής ενός ατόμου – είναι παράνομες στην Αγγλία.
Η Antonya Cooper είπε ότι ο γιος της Hamish είχε βιώσει «τρομερή ταλαιπωρία και έντονο πόνο» ως αποτέλεσμα του καρκίνου τέταρτου σταδίου και της «θηριώδους» θεραπείας του.
«Το τελευταίο βράδυ του Hamish, όταν είπε ότι πονούσε πολύ, είπα: «Θέλεις να πάρω τον πόνο;» και είπε: «Ναι, παρακαλώ, μαμά», είπε η Κούπερ, 77 ετών, στο BBC Radio Oxford.
«Και μέσω του καθετήρα Hickman του, του έδωσα μια μεγάλη δόση μορφίνης που έβαλε τέλος στη ζωή του».
Ο Hamish είχε νευροβλάστωμα, έναν σπάνιο καρκίνο που προσβάλλει κυρίως παιδιά.
Ήταν πέντε ετών όταν διαγνώστηκε και αρχικά είχε πρόγνωση τριών μηνών.
Μετά από 16 μήνες «θηριώδους» θεραπείας για τον καρκίνο στο νοσοκομείο Great Ormond Street, η ζωή του παρατάθηκε αλλά είχε πολλούς πόνους, σύμφωνα με τη μητέρα του.
Το BBC Radio Oxford ρώτησε την 77χρονη αν πίστευε ότι ο γιος της ήξερε ότι σκόπευε να δώσει τέλος στη ζωή του.
Εκείνη απάντησε: «Αισθάνομαι πολύ έντονα ότι στο σημείο που ο Hamish μου είπε ότι πονούσε και με ρώτησε αν μπορούσα να αφαιρέσω τον πόνο του, ήξερε, ήξερε κάπου τι επρόκειτο να συμβεί.
«Αλλά δεν μπορώ προφανώς να σας πω γιατί ή πώς, αλλά ήμουν η μητέρα του, αγαπούσε τη μητέρα του, και τον αγαπούσα ολοκληρωτικά, και δεν θα τον άφηνα να υποφέρει, και νιώθω ότι ήξερε πραγματικά πού πήγαινε».
Και συνέχισε: “Ήταν το σωστό. Ο γιος μου αντιμετώπιζε την πιο φρικτή ταλαιπωρία και τον πιο έντονο πόνο, δεν επρόκειτο να του επιτρέψω να το περάσει αυτό”.
Ερωτηθείσα αν καταλάβαινε ότι δυνητικά παραδέχτηκε ανθρωποκτονία ή φόνο, απάντησε: «Ναι».
“Αν έρθουν 43 χρόνια αφότου επέτρεψα στον Χάμις να πεθάνει ειρηνικά, τότε θα έπρεπε να αντιμετωπίσω τις συνέπειες. Αλλά θα έπρεπε να είναι γρήγοροι, γιατί κι εγώ πεθαίνω”, πρόσθεσε.
