Σαρλ Μισέλ: Υπέρ της «στρατηγικής αυτονομίας» της Ε.Ε και στην εξωτερική πολιτική

Για την «στρατηγική αυτονομία» της Ε.Ε, μια έννοια που θα αναγνωριστεί ως «βασικός στόχος» της Ε.Ε όταν οι ηγέτες της συναντηθούν την Πέμπτη, μίλησε το μεσημέρι της Δευτέρας, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ σε εκδήλωση της δεξαμενής σκέψης Bruegel. Σε αυτήν, ο πρόεδρος Μισέλ ανέλυσε την ανάγκη ενδυνάμωσης της θέσης της Ε.Ε σε παγκόσμιο επίπεδο. Παράλληλα μίλησε και για την Ανατολική Μεσόγειο, τις σχέσεις της Ε.Ε με το ΝΑΤΟ, αποκαλύπτοντας την αντίθεσή του στην κατάργηση της ομοφωνίας.  

«Στην Ανατολική Μεσόγειο, αντιμετωπίζουμε εντάσεις και απρόβλεπτα. Η Λιβύη και η Συρία είναι εστίες ανασφάλειας και αστάθειας. Η πίεση ασκείται στην κυριαρχία της Ελλάδας και της Κύπρου. Η σχέση μας με την Τουρκία είναι υπό πίεση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η επόμενη ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής θα αφιερωθεί στην υιοθέτηση μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής θέσης σε σχέση με αυτήν την περιοχή. Πρότεινα τη διοργάνωση πολυμερούς διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο, όπου θα συζητηθούν οι θαλάσσιοι περιορισμοί, η ενέργεια, η ασφάλεια, η μετανάστευση κ.λπ.», τόνισε ο πρόεδρος Μισέλ. 

«Η άμυνα δεν είναι ευρωπαϊκή αρμοδιότητα. Και ξέρω τις διαφορετικές εθνικές ευαισθησίες. Στα μάτια μου, η εμβάθυνση της κοινής άμυνας είναι αναγκαιότητα και είναι πιο κοινή λογική από μια ιδεολογική εμμονή. Αυτό το έργο πρέπει να αναπτυχθεί εντός του ΝΑΤΟ. Αυτό είναι το νόημα της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ. Η μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας, το οποίο μόλις προικίσαμε με 7 δισεκατομμύρια ευρώ, συνάδουν πλήρως με αυτήν τη φιλοδοξία. Και χαιρετίζω τον Jean-Claude Juncker και τη Federica Mogherini, των οποίων η στρατηγική ώθηση σε αυτόν τον τομέα δεν έχει ακόμη εκτιμηθεί πλήρως», σημείωσε σε άλλο σημείο. 

Ο Σαρλ Μισέλ τάσσεται επίσης κατά της κατάργησης της ομοφωνίας στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. «Και το καθήκον του Ζοζέπ Μπορέλ δεν είναι εύκολο. Επειδή απαιτείται ομοφωνία σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Αυτό το ζήτημα της ομοφωνίας συζητείται τακτικά, όπως γνωρίζουμε. Και έχω μια ειδική γνώμη σχετικά με αυτό το θέμα. Φυσικά, η απαίτηση της ομοφωνίας επιβραδύνει και μερικές φορές ακόμη και αποτρέπει την απόφαση. 

«Όμως, αυτή η απαίτηση οδηγεί σε συνεχείς προσπάθειες σύγκλισης μεταξύ των κρατών μελών. Και αυτή η ευρωπαϊκή ενότητα είναι επίσης η δύναμή μας. Η ομοφωνία προάγει τη διαρκή ένωση των 27 χωρών στη στρατηγική που συζητήθηκε από κοινού. Γι 'αυτό αναρωτιέμαι: δεν είναι η κατάργηση της ομοφωνίας μια ψευδώς καλή ιδέα; Δεν υπάρχουν άλλες πιο σχετικές μεταρρυθμίσεις για να δράσουμε πιο γρήγορα σε διεθνές επίπεδο, χωρίς να χάσουμε την προστιθέμενη αξία της ομοφωνίας μας;», σημείωσε.