Φορώντας ένα ριγέ πουκάμισο και σκούρα γυαλιά σε στιλ Matrix, ο Onel de Guzman κοίταξε το πάτωμα καθώς περνούσε μέσα από πλήθος φωτογράφων σε μια βιαστική συνέντευξη τύπου στην πόλη Quezon, ένα προάστιο της πρωτεύουσας των Φιλιππίνων Μανίλα.
Καθισμένος στα δεξιά του, ο δικηγόρος του de Guzman Rolando Quimbo έπρεπε να κλίνει κοντά για να ακούσει τη μουρμουρισμένη απάντηση του 23χρονου στα ερωτήματα των δημοσιογράφων, την οποία στη συνέχεια επανέλαβε στα αγγλικά.
«Δεν γνωρίζει πραγματικά ότι οι πράξεις που του καταλογίστηκαν πράγματι έγιναν από αυτόν», δήλωσε ο δικηγόρος. «Έτσι, αν με ρωτήσετε αν ήξερε ή όχι τις συνέπειες, θα έλεγα ότι δεν γνωρίζει», πρόσθεσε.
Αυτό συνέβη στις 11 Μαΐου του 2000 και αν ο de Guzman αισθάνθηκε σοκαρισμένος, είχε καλό λόγο να είναι. Κατηγορήθηκε για τη δημιουργία και την απελευθέρωση του πρώτου πραγματικά παγκόσμιου ιού υπολογιστή που διέκοψε τη λειτουργία επιχειρήσεων και κυβερνητικών υπηρεσιών σε όλο τον κόσμο, από τη Ford (F) και τη Merrill Lynch, στο Πεντάγωνο και το Βρετανικό Κοινοβούλιο, και ήταν σε καλό δρόμο να προκαλέσει ζημιές ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων - όλα στο όνομα της αγάπης.
Είκοσι χρόνια μετά, ο ιός ILOVEYOU παραμένει ένας από τους πιο δυσπρόσιτους. Επηρεάστηκαν δεκάδες εκατομμύρια υπολογιστές σε όλο τον κόσμο. Ο αγώνας για τον περιορισμό του κακόβουλου λογισμικού και τον εντοπισμό του δημιουργού του έγιναν πρωτοσέλιδα σε παγκόσμια κλίμακα, ξύπνησε ένα ευρέως ευχαριστημένο κοινό για τους κινδύνους που θέτουν οι κακόβουλοι κυβερνοχώροι. Εκδήλωσε επίσης ευπάθειες που αντιμετωπίζουμε ακόμη και σήμερα, παρά τις δύο δεκαετίες προόδου στην ασφάλεια και την τεχνολογία των υπολογιστών.
Αυτός ο λογαριασμός του ιού βασίζεται σε συνεντεύξεις με την επιβολή του νόμου και τους ερευνητές που εμπλέκονται στην αρχική υπόθεση, σύγχρονες αναφορές CNN και αναφορές από το FBI, την αστυνομία των Φιλιππίνων και το Πεντάγωνο.
Πολλαπλές προσπάθειες να επικοινωνήσουμε με τον Onel de Guzman για αυτό το άρθρο, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειάς του και του πρώην δικηγόρου του, ήταν ανεπιτυχείς. Ο Ντε Γκουζμάν δεν είχε σχολιάσει δημοσίως από το 2000, μέχρι αυτήν την εβδομάδα, όταν ο συγγραφέας Geoff White τον παρακολούθησε στο κατάστημα επισκευής τηλεφώνων που τρέχει τώρα στη Μανίλα, όπου παραδέχτηκε ότι έδωσε τον ιό.
Ο… έρωτας
Το απόγευμα της 4ης Μαΐου του 2000, ο Μάικλ Γκαζέλι βρισκόταν στο γραφείο του στο Star Computer City, μια ομάδα εταιρειών πληροφορικής και καταστημάτων που πωλούν ηλεκτρονικά είδη και gadgets με θέα στο λιμάνι Victoria του Χονγκ Κονγκ.
Λίγους μήνες νωρίτερα, ο Gazeley και ο μακροχρόνιος συνεργάτης του, Mark Webb-Johnson, ίδρυσαν τη δική τους εταιρεία ασφάλειας πληροφοριών, Network Box, η οποία ειδικεύτηκε στην προστασία των πελατών από διαδικτυακές απειλές. Και οι δύο άντρες είχαν δεκαετίες εμπειρίας στον κλάδο και μόλις ολοκλήρωσαν το εξαντλητικό (αν και περιστασιακά προσοδοφόρο) έργο προετοιμασίας για τη νέα χιλιετία, απομακρύνοντας το σφάλμα Y2K που απειλούσε να προκαλέσει εκτεταμένες ζημιές σε συστήματα παγκοσμίως.
Αν και θυμόταν σε μεγάλο βαθμό σήμερα, πολύ για την αγωνία των εμπλεκομένων, ως υπερβολική αντίδραση - ή χειρότερα, μια φάρσα - το σφάλμα Y2K ήταν πραγματικό και το πιθανό κόστος είναι τεράστιο. Αποφεύχθηκαν χάρη στις επιμελείς προσπάθειες προγραμματιστών σε όλο τον κόσμο που συνεργάζονται. Ήταν ένα σημάδι της νέας συνδεσιμότητας που προωθούσε το Διαδίκτυο, ακόμη στα σχετικά νηπιακά του χρόνια.
Όλα τα τηλέφωνα στο γραφείο του άρχισαν να κουδουνίζουν αμέσως. Πρώτα ήταν οι πελάτες του Gazeley, έπειτα ήρθαν μη πελάτες, όλοι κάλεσαν με φρίκη με την ελπίδα ότι το Network Box θα μπορούσε να βοηθήσει να σταματήσει ένας ιός που ουρλιάζει μέσω των συστημάτων τους, καταστρέφοντας και καταστρέφοντας δεδομένα.
Όλοι έλεγαν την ίδια ιστορία: Κάποιος στο γραφείο είχε λάβει ένα email με το θέμα «Σ’ αγαπώ» και το μήνυμα, «παρακαλώ ελέγξτε το συνημμένο ερωτικό γράμμα που έρχεται από εμένα». Όταν άνοιξαν αυτό που φαινόταν να είναι ένα αρχείο κειμένου - στην πραγματικότητα ήταν ένα εκτελέσιμο πρόγραμμα - ο ιός πήρε γρήγορα τον έλεγχο, στέλνοντας αντίγραφα του εαυτού του σε όλους στον κατάλογο διευθύνσεων του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τους. Αυτοί οι παραλήπτες, πιστεύοντας ότι το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ήταν είτε περίεργο αστείο ή σοβαρή δήλωση αγάπης, άνοιξαν το συνημμένο με τη σειρά τους, διαδίδοντάς το ακόμη περισσότερο.
Οι διακομιστές email του Office σύντομα μπλοκαρίστηκαν καθώς χιλιάδες ερωτικές επιστολές μπήκαν μπρος-πίσω, διαδίδοντας τον ιό σε περισσότερους ανθρώπους. Αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ χειρότερο από μια απλή αλυσίδα. Την ίδια στιγμή που αναπαράγονταν, ο ιός ILOVEYOU κατέστρεψε μεγάλο μέρος του σκληρού δίσκου του θύματος, μετονομάζοντας και διαγράφοντας χιλιάδες αρχεία.
Ο Gazeley βρέθηκε στην αμήχανη θέση να τους εξηγήσει ότι πολλά από τα αρχεία τους - τα πάντα, από υπολογιστικά φύλλα και οικονομικά αρχεία έως φωτογραφίες και mp3 - πιθανότατα χάθηκαν για πάντα.
«Αυτό δεν ήταν κάτι που οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει ως έννοια, δεν συνειδητοποίησαν ότι το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο θα μπορούσε να είναι τόσο επικίνδυνο», δήλωσε.
Όλη η έννοια του Διαδικτύου ήταν ακόμη σχετικά νέα το 2000.
