Ο ψυχολόγος που προσπάθησε να μεγαλώσει έναν χιμπατζή και τον γιο του με τον ίδιο τρόπο

Ήταν 26 Ιουνίου του 1931, όταν ο καθηγητής Συγκριτικής Ψυχολογίας Winthrop Niles Kellogg και η σύζυγός του καλωσόρισαν ένα νέος μέλος της οικογένειας στο σπίτι. Δεν ήταν όμως ανθρώπινο βρέφος, αλλά ένα μωρό χιμπατζής. Το ζευγάρι είχε ως στόχο να μεγαλώσει την Gua, μαζί με τον γιο τους Donald, που ήταν κι αυτός μωρό εκείνη την περίοδο.

Γιατί όλα αυτά; O Kellogg ήθελε να διαπιστώσει αν το περιβάλλον έχει αντίκτυπο στη συμπεριφορά. Με απλά λόγια ήθελε να δει αν ένας χιμπατζής που μεγάλωνε με ανθρώπους θα μπορούσε να συμπεριφέρεται και να σκέφτεται σαν άνθρωπος. Κατάλαβε αργότερα ότι ήταν μια λάθος σκέψη…

Ονειρευόταν να κάνει ένα τέτοιο πείραμα από τότε που ήταν φοιτητής. Τον γοήτευαν τα «άγρια» παιδιά, εκείνα που μεγάλωναν στη φύση χωρίς ιδιαίτερη επαφή με ανθρώπους. Αλλά το να εγκαταλείψεις ένα παιδί στην άγρια φύση θα ήταν ηθικά κατακριτέο, οπότε επέλεξε να πειραματιστεί με το αντίστροφο. Έφερε ένα ζώο βρέφος  στον ανθρώπινο πολιτισμό.

Για τους επόμενους 9 μήνες και για 12 ώρες την ημέρα, ο Kellogg και η σύζυγός του έκαναν δεκάδες τεστ στον Donald και την Gua. Μεγάλωναν τα δυο μωρά με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, κάνοντας ταυτόχρονα μια σειρά από επιστημονικά πειράματα που περιελάμβαναν πίεση αίματος, μνήμη, αντανακλαστικά, αίσθηση βάθους, δύναμη, συμπεριφορά στο παιχνίδι και πολλά άλλα. Για λίγο καιρό μάλιστα, η Gua ξεπερνούσε στα τεστ τον Donald.

Αλλά κάποια στιγμή η Gua χτύπησε ταβάνι. Καμία εκπαίδευση δεν ξεπερνούσε το γεγονός ότι ήταν χιμπατζής. Το πείραμα είχε πετύχει να δείξει κάτι συγκεκριμένο που καμία έρευνα μέχρι τότε δεν είχε καταφέρει. Πέτυχε να αποδείξει τους περιορισμούς που επιβάλλονται σε έναν οργανισμό από την κληρονομικότητα, ανεξάρτητα από το περιβάλλον που μεγαλώνει.

Παρολ’ αυτά, το πείραμα τελείωσε απότομα. Η Gua επέστρεψε τον Μάρτιο του 1932 στο Orange Park και το ζεύγος Kellogg, που συνήθως κατέγραφε τα πάντα δεν έδωσε πολλές λεπτομέρειες για τον λόγο.

Ίσως, ήταν κουρασμένοι ή ίσως έφταιγε ότι η Gua ήταν πλέον πολύ δυνατή και μπορούσε να βλάψει τον «αδερφό» της. Αλλά πιο πιθανή είναι μια τρίτη περίπτωση. Η Gua μπορεί να μην έδειξε σημάδια εκμάθησης ανθρώπινων γλωσσών, αλλά ο Donald είχε αρχίσει να μιμείται τις κινήσεις και τους θορύβους του χιμπατζή. Οπότε, η καθυστέρηση στην ανάπτυξη της γλώσσας στον Donald μάλλον τερμάτισε πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο το πείραμα.