Η Ναργκίζ Ισάγιεβα έχει μόλις επιστρέψει από τον χώρο όπου έκανε το μανικιούρ της, αξίας μόνο 15 ευρώ. Κάθεται μπροστά στον προσωπικό της φορητό υπολογιστή για να ξεκινήσει την εργασία της και για μια στιγμή το βλέμμα της ατενίζει τα κύματα στον Ινδικό Ωκεανό. Η 32χρονη επιχειρηματίας διευθύνει εταιρεία μάρκετινγκ στο Καζακστάν από μια… ξαπλώστρα στο Μπαλί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε δημοσίευμά της η Deutsche Welle. Είναι μία από τους 3.000 ψηφιακούς νομάδες του νησιού.
Προκειμένου να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο η μεγαλύτερη οικονομία της Νοτιοανατολικής Ασίας, η κυβέρνηση της Ινδονησίας έχει θέσει ως στόχο να προσελκύσει όσο το δυνατόν πιο εύπορα άτομα. Από τα Χριστούγεννα, για παράδειγμα, όποιος έχει λογαριασμό τραπέζης ύψους 130.000 ευρώ θα μπορεί να λάβει τη λεγόμενη «βίζα δεύτερης κατοικίας» μέχρι και για δέκα χρόνια.
Οπως αναφέρει ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής μετανάστευσης Γουιντόντο Εκατγιαχάνα, το κίνητρο αυτό έχει ως στόχο να συμβάλει θετικά στην οικονομία της Ινδονησίας, η οποία μαζί με άλλες χώρες, όπως η Κόστα Ρίκα και η Μαλαισία, προσφέρουν ανάλογες ευκαιρίες για να προσελκύσουν εύπορους και ειδικά εργαζομένους υψηλής εξειδίκευσης, καθώς και συνταξιούχους. Ταυτόχρονα, το κόστος ζωής στη χώρα είναι πολύ χαμηλό, οι ψηφιακές υποδομές εντυπωσιακές, ενώ και η γραφειοκρατία διευκολύνει τους ψηφιακούς νομάδες. Ο εκπαιδευτής σερφ Τζέρι, ο οποίος έχει ανοίξει τη δική του σχολή, είναι πολύ ευχαριστημένος με τη χαλαρή αυτή κατάσταση. Οπως λέει, πολλοί ψηφιακοί νομάδες κάνουν μαθήματα σερφ πριν ή μετά την εργασία τους, ανάλογα με τις ώρες που τους βολεύουν και τη διαφορά ώρας με την πατρίδα τους. Ωστόσο, όλο και περισσότεροι από τους μόνιμους κατοίκους αρχίζουν να ενοχλούνται από όσα συμβαίνουν το βράδυ στο Μπαλί. Το ειδυλλιακό τοπίο αργά τη νύχτα μετατρέπεται σε ένα τεράστιο πάρτι, στο οποίο κυριαρχούν η μέθη, η χρήση ναρκωτικών, οι άσεμνες συμπεριφορές, η δημόσια ούρηση. Η οργή των ντόπιων έχει εκφραστεί με μια αναφορά προς την κυβέρνηση, υπογεγραμμένη από 8.000 κατοίκους, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι στο Κανγκού είναι σχεδόν αδύνατον να ξεκουραστούν ή να κοιμηθούν, οποιαδήποτε μέρα του χρόνου.
