Ισπανία: Η ζωή των εργαζομένων στην υγεία

Κάθε βράδυ οι Ισπανοί βγαίνουν στα μπαλκόνια τους και χειροκροτούν το ιατρικό προσωπικό της χώρας για τη μάχη κατά του COVID-19. Όμως πίσω από αυτή την εικόνα, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική σε κάποιες περιπτώσεις.

Οι εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής, όπως γιατροί και νοσηλευτές, καταγγέλουν ότι παρενοχλούνται και εκφοβίζονται από τους γείτονές τους. Βρίσκουν μηνύματα στην πόρτα των σπιτιών τους για να φύγουν καθώς οι περίοικοι φοβούνται μην κολλήσουν κορονοϊό.

Η Έλενα Γκαρμπαχόσα εργάζεται σε γηροκομείο της Μαδρίτης, ένα από τα επίκεντρα της πανδημίας. Κάθε μέρα βγάζει τη στολή της ώστε να μην μεταφέρει τον ιό στο σπίτι.

«Ένας γείτονας ήρθε και μου είπε πως τολμάω να δουλεύω σε γηροκομείο. Ότι θα πρέπει να απολυμαίνω ότι πιάνω, ότι πατάω και ότι βλέπω με τα μάτια μου» λέει η Έλενα Γκαμπαχόσα.

Μία ημέρα βρήκε την πόρτα και το πόμολο του σπιτιού της ψεκασμένα με χλωρίνη.

«Δεν φανταζόμουν ότι δίπλα μου θα είχα ανθρώπους με τέτοια συμπεριφορά απέναντί μου. Είναι κρίμα. Πάντα κοιτάς τη θετική πλευρά. Όταν γυρίζω σπίτι και ακούω τα χειροκροτήματα νιώθω όμορφα. Τις κακές συμπεριφορές απλά τις κρύβω κάπου βαθιά» λέει η νοσηλεύτρια.

Στην Καταλονία όμως υπήρξαν και βίαια περιστατικά. Μία γιατρός βρήκε το αυτοκίνητό της διαλυμένο και με ένα μήνυμα που την χαρακτήριζε «μολυσμένο αρουραίο».

«Γιατροί, νοσηλευτές και εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής τονίζουν ότι λαμβάνουν ακραία μέτρα προστασίας για να είναι ασφαλείς οι οικογένειες και οι γείτονές τους. Όμως αυτό που παλεύουν να αφήσουν έξω από τα σπίτια τους είναι το στρες που προκαλούν οι τραυματικές καταστάσεις που βιώνουν» μεταδίδει ο Χάιμε Βελάσκεθ από τη Μαδρίτη.

Η Μονσεράτ Μαρτίνεζ είναι νοσοκόμα σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στη Μαδρίτη. Δεν μπορεί να ξεχάσει τον πόνο που βίωσε όταν είχε καταρρεύσει το σύστημα υγείας της χώρας. Αρκετοί νοσηλευτές χρειάστηκαν ψυχολογική υποστήριξη.

«Είναι αλήθεια πως αρκετές φορές έκλαιγα όταν έφευγα από τη δουλειά. Έκλαιγα στο σπίτι, εκεί απελευθερωνόμουν. Έχω παιδιά και σύζυγο που έβλεπαν τη στεναχώρια μου. Αλλά με ρωτούσαν και με άφηναν να μιλήσω. Και με φροντίζουν. Ευτυχώς λοιπόν έχω ψυχολογική στήριξη στο σπίτι μου» λέει η Μονσεράτ Μαρτίνεζ.

Το ιατρικό προσωπικό ξέρει καλά πάντως ότι τα λιγοστά αρνητικά περιστατικά είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Στον κανόνα που λέει ότι εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο κατάλαβαν πόσο σημαντική είναι η δουλειά που προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι στην κοινωνία.