Ο αριθμός PIN (Personal Identification Number) είναι κάτι που έχει μπει εδώ και πολλά χρόνια στην καθημερινή μας ζώη. Η αρχή έγινε με τις κάρτες και τις συσκευές ATM, ενώ συνέχισε με τα κινητά, τα οποί ανόιγουν κι αυτά με τη σειρά τους με ένα τετραψήφιο αριθμό. Οι 10.000 συνδυασμοί των τεσσάρων ψηφίων εγγυώνται μια σχετική ασφάλεια, αν και με την πρόοδο της τεχνολογίας ίσως στο μέλλον χρειαστεί να αλλάξει κάτι τέτοιο. Πάντως η εφεύερση του ATM και η ιδέα του τετραψήφιου αριθμού ασφαλείας, ήταν δυο πράγματα που προέκυψαν σε ένα σπίτι αλλά σε διαφορετικά δωμάτια.
Ο Τζον Άντριαν Σέφερντ – Μπάρον γεννήθηκε το 1925 στην Ινδία, που τότε ακόμα ανήκε στην Βρετανική Αυτοκρατορία. Σπούδασε στο Εδιμβούργο και στο Κέιμπριτζ, ιστορία και τα οικονομικά, πριν υπηρετήσει στον στρατό ως αλεξιπτωτιστής.
Την δεκαετία του ’60, εργάστηκε σε μια τυπογραφική εταιρεία. Εκείνη την εποχή και ενώ βρισκόταν στο μπάνιο του σπιτιού του, του ήρθε μια μεγαλοφυής ιδέα που έμελλε να φέρει επανάσταση. Σκέφτηκε λοιπόν να κατασκευάσει ένα μηχάνημα ανάληψης χρημάτων. Την γνωστή σε όλους μας σήμερα Αυτόματη Ταμειολογιστική Μηχανή ή αλλιώς ATM.
Η αρχική του ιδέα ήταν ο αυτόματος πωλητής σοκολάτας, αλλά σκέφτηκε να αντικαταστήσει την σοκολάτα με μετρητά. Η πρώτη τράπεζα που πείστηκε για την εφεύρεσή του ήταν η Barclays. Ο Σέφερντ – Μπάρον ήπιε ένα ποτήρι τζιν με τον τότε διευθύνων σύμβουλο της τράπεζας και υπέγραψαν την συμφωνία.
Το πρώτο ΑΤΜ τοποθετήθηκε στο Βόρειο Λονδίνο, στο τοπικό υποκατάστημα της Barclays, το 1967. Φυσικά, αρχικά δεν χρησιμοποιούνταν κάρτες αλλά ειδικές επιταγές εμποτισμένες με άνθρακα 14. Το μηχάνημα ανίχνευε την συγκεκριμένη ουσία και την ταύτιζε με έναν αριθμό ασφαλείας.
Το πρώτο ΑΤΜ τοποθετήθηκε στο Βόρειο Λονδίνο, στο τοπικό υποκατάστημα της Barclays, το 1967. Φυσικά, αρχικά δεν χρησιμοποιούνταν κάρτες αλλά ειδικές επιταγές εμποτισμένες με άνθρακα 14. Το μηχάνημα ανίχνευε την συγκεκριμένη ουσία και την ταύτιζε με έναν αριθμό ασφαλείας.
Το μηχάνημα συνόδευε μια ακόμα «εφεύρεση» που σήμερα γνωρίζουμε όλοι. Κι αυτό ήταν ο κωδικός ασφαλείας, ή το PIN. O Σέφερντ – Μπάρον ήθελε να κάνει τον κωδικό ασφαλείας εξαψήφιο. Όμως τελικά κατέληξε στα τέσσερα ψηφία, μετά από μια συζήτηση με την σύζυγό του σε ένα άλλο δωμάτιο του σπιτιού. Την κουζίνα. Εκεί η γυναίκα του του είπε πως τα έξι είναι πολλά και πως θα πρέπει να είναι το πολύ τέσσερα για να μην τα ξεχνάει. Έτσι για λόγους ευκολίας της μνήμης και όχι της ασφάλειας, ο αριθμός PIN έχει από τότε 4 ψηφία.
Από τότε η αρχική εφεύρεση άλλαξε και σήμερα δεν έχει καμία σχέση με την αρχική. Εκτός από τον αριθμό PIN, που παραμένει τετραψήφιος. Βέβαια, σήμερα, μπορεί να έχετε 2 και 3 κάρτες πάνω σας και να θυμάστε όχι 4, αλλά 12 ψηφία. Φανταστείτε να μεγαλώσει ο συγκεκριμένος αριθμός. Τότε μάλλον δεν θα θυμόμαστε κανέναν αριθμό PIN. Ωστόσο σίγουρα κάποια στιγμή θα βρεθεί μια εναλλακτική...
