Γιατί η χερσαία επιχείρηση στον Λίβανο είναι «μονόδρομος» για το Ισραήλ

Μπορεί τις τελευταίες 48 ώρες να διαρρέεται από επίσημες αλλά και ανεπίσημες πηγές πως Χεζμπολάχ και Ισραήλ βρίσκονται κοντά σε μία συμφωνία για κατάπαυση του πυρός, τα δεδομένα, όμως, δείχνουν πως το Ισραήλ στην πραγματικότητα έχει μόνο έναν δρόμο.

Περισσότεροι από 600 είναι οι άνθρωποι που έχουν χάσει τη ζωή τους στον Λίβανο μέσα σε λιγότερες από τρεις ημέρες βομβαρδισμών ενώ περισσότεροι από μισό εκατομμύριο εκτιμάται πως έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους κυρίως στα νότια της χώρας.

Το Ισραήλ συνεχίζει να επιχειρεί στον Βορρά με μοναδικό γνώμονα την ολοκλήρωση, βήμα – βήμα, του αρχικού του σχεδίου που δεν είναι άλλο από την δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» σε μεγάλο βάθος στα εδάφη της «Χώρας των Κέδρων».

Τις τελευταίες 24 ώρες, επίσημα και ανεπίσημα χείλη κάνουν λόγο για μία συμφωνία κατάπαυσης του πυρός ανάμεσα στις δύο πλευρές για την οποία μάλιστα εμφανίζουν στοιχεία που θέλουν να είναι η βάση μίας διπλωματικής επίλυσης της κρίσης.

Το Ισραήλ και η Χεζμπολάχ χωρίς να διαψεύδουν με «λόγια» τις διαρροές αλλά και τις δηλώσεις, ειδικά από τη Νέα Υόρκη, εξακολουθούν να χτυπούν ο ένας τον άλλο.

Το ενδεχόμενο μίας τέτοιας κίνησης δεν είναι πάντως όσο απίθανο μπορεί να φαντάζει αλλά είναι ελάχιστες οι πιθανότητες η κατάπαυση του πυρός αυτή, αν και εφόσον συμφωνηθεί, να μακροημερεύσει.

Για το Τελ Αβίβ είναι δεδομένο πως το σχέδιο του Αρχιστράτηγου εν αποστρατεία και νυν υπουργού Άμυνας, Ιωάβ Γκαλάντ, δεν περιλαμβάνει χρήση διπλωματίας ειδικά στην περίπτωση της Χεζμπολάχ.

Ο Γκαλάντ με σημαντική καριέρα στο στράτευμα γνωρίζει από πρώτο χέρι πως η Χεζμπολάχ θα έχει την ευκαιρία να ανασυνταχθεί μέσα από μία κατάπαυση του πυρός και το Ισραήλ έχει μόνο να χάσει μέσα από ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Άλλωστε αυτές ακριβώς τις αιτιάσεις πρόβαλλε τον τρίτο μήνα της επιχείρησης στη Γάζα και ο ίδιος ο Νετανιάχου πριν την μοναδική συμφωνία με τη Χαμάς για την ανταλλαγή ομήρων.

Σήμερα, ίσως να είναι μόνο ο Νετανιάχου από την Κυβέρνηση του Ισραήλ που θα επιθυμούσε μία περιορισμένης διάρκειας «ανακωχή» ακόμη και αν αυτό σήμαινε πως η Χεζμπολάχ θα επέστρεφε δριμύτερη.

Και αυτό γιατί «πατέρας» των επιχειρήσεων του Βορρά είναι ο Γκαλάντ, που είναι και ο βασικός πολιτικός αντίπαλος του «Μπίμπι» στο εσωτερικό της κυβέρνησής του.

Δεν έχουν περάσει άλλωστε παρά λίγες ημέρες από το έκτακτο κυβερνητικό συμβούλιο στο οποίο ο Νετανιάχου τελικώς αποφάσισε να μην «κόψει» τον Γκαλάντ, βάζοντας σε πρώτο πλάνο την ολοκλήρωση του σχεδιασμού των στρατευμάτων στον Βορρά.

Η Χεζμπολάχ δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα σε μία πιθανή συμφωνία για ανακωχή αλλά προτάσσει ενστάσεις αναφορικά με τις εγγυήσεις αναφορικά με την συγκεκριμένη πρόταση.

Πηγές από το νέο – ελέω εκρηκτικών βομβητών και βομβαρδισμών – περιβάλλον του γενικού γραμματέα της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα διαρρέουν πως δεν αποδέχονται μία πρόταση από το Ισραήλ, το οποίο τις τελευταίες 15 ημέρες έχει καταστρατηγήσει κάθε έννοια νομιμότητας και εδαφικής ακεραιότητας του Λιβάνου.

Οι ίδιες πηγές σημειώνουν πως εάν οι ΗΠΑ δεν εγγυηθούν για αυτή την πρόταση τότε είναι πολύ πιθανό να αποτελεί «ακόμη ένα τέχνασμα – ακόμη μία αφορμή για χερσαία επιχείρηση από το Ισραήλ» όπως αναφέρει πηγή της Χεζμπολάχ σε ισραηλινό μάλιστα μέσο.

Το σενάριο αυτό δεν «ακούγεται» ακραίο ούτε από τους ισραηλινούς αναλυτές οι οποίοι σημειώνουν πως ο πόλεμος είναι ήδη ένα γεγονός και πως προτάσεις που θα τον βάλλουν «στον πάγο» -ειδικά τη στιγμή που το Τελ Αβίβ σαρώνει τη φιλοϊρανική οργάνωση- είναι μάλλον «όνειρο θερινής νυκτός».

Πέρα από τις προτάσεις – τις συστάσεις και τις διαρροές βασικό ρόλο σε όλη την πορεία των 357 ημερών πολέμου, που διεξάγει το Ισραήλ έναντι των αντιπάλων του σε Βορρά και Νότο, διαδραματίζουν τα γεγονότα.

Ο Νετανιάχου φεύγοντας για το ταξίδι στις ΗΠΑ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως έχει λάβει απόλυτη γνώση για κάθε βήμα του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών και έχει δώσει και την έγκρισή του για την προώθηση του επιχειρησιακού σχεδίου.

Η παραμονή του εκτός χώρας εγγυημένα δεν μπορεί να δώσει απτά ουσιαστικά αποτελέσματα εκτός αν αυτά προκύψουν από κάποια αμερικανική πίεση.

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ όμως έχει αποδειχθεί, με τον πλέον – φονικό για τους Παλαιστίνιους – τρόπο, πως δεν είναι δεκτικός σε νουθεσίες.