Γαλλία: Προσπάθειες για μία συνθήκη κατά της μόλυνσης του περιβάλλοντος από πλαστικά

"Συνάντηση υψηλού επιπέδου" για τον τερματισμό της μόλυνσης του περιβάλλοντος από πλαστικά διοργανώνεται σήμερα από τη Γαλλία στην Unesco με στόχο να δοθεί ώθηση στην ευαίσθητη σύνοδο που θα διεξαχθεί την ερχόμενη εβδομάδα με στόχο μια συνθήκη για το ζήτημα αυτό.

Η υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Κατρίν Κολονά και ο ομόλογός της για την Οικολογική Μετάβαση Κριστόφ Μπεσί θα υποδεχθούν περίπου σαράντα εκπροσώπους κρατών από όλον τον κόσμο σε μια προσπάθεια να δοθεί πολιτική ώθηση στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό της μόλυνσης του περιβάλλοντος από πλαστικά.

Αυτές θα αρχίσουν τη Δευτέρα ανάμεσα σε διαπραγματευτές από 175 κράτη που έχουν διαφορετικές φιλοδοξίες και υπόκεινται σε αντίθετες πιέσεις από τη βιομηχανία και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Πριν από λίγο περισσότερο από έναν χρόνο, στο Ναϊρόμπι της Κένυας, επετεύχθη κατ'αρχήν συμφωνία για να δοθεί τέλος στην μόλυνση του περιβάλλοντος από πλαστικά στον κόσμο, φιλοδοξώντας να καταρτιστεί ως το τέλος του 2024 μια νομικά δεσμευτική συνθήκη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

Έπειτα από έναν πρώτο κύκλο διαπραγματεύσεων που ολοκληρώθηκε στις 2 Δεκεμβρίου στην Πούντα ντελ Έστε στην Ουρουγουάη, το Παρίσι θα φιλοξενήσει τον δεύτερο από τους πέντε που προβλέπονται συνολικά. Διοικητικά ζητήματα έχουν κυριαρχήσει προς το παρόν στις συνομιλίες, αλλά οι πέντε ημέρες διαπραγματεύσεων αναμένεται να καταστήσουν δυνατή την χάραξη γενικών κατευθυντήριων γραμμών.

Αυτές "θα μπορέσουν να αποτελέσουν ένα κρίσιμο στάδιο, με την προετοιμασία μιας πρώτης εκδοχής του τελικού κειμένου της συνθήκης", δήλωσε ο Κριστόφ Μπεσί.

Αυτό που διακυβεύεται είναι σημαντικό καθώς τα πλαστικά είναι παντού: συσκευασίες, ίνες ρούχων, υλικά οικοδομών, ιατρικά εργαλεία κλπ.

Η ετήσια παραγωγή τους, η οποία υπερδιπλασιάστηκε σε 20 χρόνια και έφτασε τους 460 εκατομμύρια τόνους, μπορεί ακόμη και να τριπλασιαστεί ως το 2060 αν δεν γίνει τίποτα.

Η κατάσταση αυτή καθίσταται ακόμη πιο ανησυχητική από το γεγονός ότι τα δύο τρίτα των πλαστικών απορρίπτονται έπειτα από μία μόνο ή μερικές χρήσεις και ότι ποσοστό κάτω από το 10% των πλαστικών απορριμμάτων ανακυκλώνονται.

Πλαστικά απορρίμματα όλων των μεγεθών καταλήγουν στον βυθό των ωκεανών, στους θαλάσσιους πάγους, στο στομάχι των πτηνών, ακόμη και στις κορυφές των βουνών. Μικροπλαστικά έχουν ανιχνευθεί εξάλλου στο αίμα, το μητρικό γάλα ή τον πλακούντα των ανθρώπων.

Τα πλαστικά αποτελούν επίσης πρόβλημα όσον αφορά τον ρόλο που έχουν στην κλιματική αλλαγή: το 2019 αντιπροσώπευαν 1,8 δισεκατομμύρια τόνους των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, δηλαδή το 3,4% των παγκόσμιων εκπομπών, ενώ ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να υπερδιπλασιαστεί ως το 2060, σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Οι πιο φιλόδοξες χώρες (54 χώρες με επικεφαλής την Ρουάντα και τη Νορβηγία, μεταξύ των οποίων αυτές της ΕΕ, ο Καναδάς, το Μεξικό, η Αυστραλία και, από την Παρασκευή, η Ιαπωνία) επιθυμούν πλέον "μείωση της χρήσης και της παραγωγής πλαστικών".

Ωστόσο άλλες χώρες, στην Ασία (η Ινδία κυρίως) ή οι ΗΠΑ, μπορεί να φανούν πιο συγκρατημένες και να επιμείνουν στην ανάγκη ανακύκλωσης και καταπολέμησης της εγκατάλειψης πλαστικών απορριμμάτων.