Ένα «μυστηριώδες» υβρίδιο πιθήκων ίσως οφείλεται στην καταστροφή οικοτόπων

Η εμφάνιση ενός «μυστηριώδους πιθήκου», που πιστεύεται ότι είναι ένα σπάνιο υβρίδιο δύο πρωτευόντων, που συγγενεύουν, υπογραμμίζει τη σημασία της προστασίας των οικοτόπων, σύμφωνα με έναν ερευνητή που μελέτησε το ζώο.

Ο θηλυκός πίθηκος τράβηξε για πρώτη φορά την προσοχή το 2017, όταν φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά μήκος του ποταμού Kinabatangan στη Σαμπάχ της Μαλαισίας, ανέβηκαν σε ομάδες για την άγρια ζωή στα social media.

Οι ερευνητές μελέτησαν διάφορες φωτογραφίες του πιθήκου, κοιτάζοντας τον χρωματισμό και τις αναλογίες του και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι πιθανός απόγονος ενός αρσενικού πιθήκου του Nasalis larvatus και ενός θηλυκού του είδους Trachypithecus cristatus.

Παρατήρησαν ότι το πρόσωπο του πιθήκου ήταν πιο κοντά σε αυτό ενός πιθήκου της πρώτης κατηγορίας σε σχέση με την θηλυκή εκδοχή, αν και η μύτη του, ενώ ήταν έντονη, δεν ήταν τόσο μακριά και το δέρμα του ήταν γκρίζο.

Τα μαλλιά του, μακριά και πυκνά, έμοιαζαν με αυτά ενός Trachypithecus cristatus, αν και δεν είχε πλάγια χαίτη όπως συνηθίζεται ενώ το χρώμα του είχε χαρακτηριστικά όμως του Nasalis larvatus.

Παρατηρητές είπαν στους ερευνητές ότι είχαν δει ομάδες μικτών ειδών στην περιοχή.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η υπόθεση μπορεί να σχετίζεται με την απώλεια και τον κατακερματισμό των οικοσυστημάτων, καθώς οι φυτείες φοινίκων έχουν επεκταθεί, περιορίζοντας τα δύο υποτιθέμενα μητρικά είδη σε στενά τμήματα παραποτάμιων δασών κατά μήκος του Kinabatangan.

Το ζευγάρωμα μεταξύ των ειδών ενδέχεται  να συμβεί εάν οι ομάδες και των δύο μητρικών ειδών περιορίζονται σε ένα μικρό χώρο, είπε η Nadine Ruppert, λέκτορας στο Universiti Sains Malaysia, η οποία συνέγραψε μια μελέτη για το ζώο, που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Primatology τον Απρίλιο.

Είπε ωστόσο, ότι χρειαζόταν περαιτέρω έρευνα για να εξεταστεί το εύρος της περιοχής και των δύο μητρικών ειδών.

«Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί αν οι ομάδες είναι «παγιδευμένες» μέσα σε αυτό το μικρό κατακερματισμένο κομμάτι βιότοπων που περιβάλλεται από ποτάμι, φυτείες με φοίνικες, οικισμούς και δρόμους ή αν μπορούν να διασκορπιστούν πιο μακριά προς τα πάνω στο άθικτο δάσος» είπε.

Ανεξάρτητα από αυτό, πρόσθεσε πως η απώλεια οικοτόπων και ο κατακερματισμός γενικά των περιοχών τους είναι πάντα απειλή για τους πληθυσμούς της άγριας ζωής και πρέπει πάντα να μετριάζονται ή να αποφεύγονται.

Μια προηγούμενη μελέτη βρήκε δραματικές μειώσεις της δασικής κάλυψης στην περιοχή τις τελευταίες δεκαετίες: η Σαμπάχ έχασε το 39,5% της δασικής της έκτασης μεταξύ 1973 και 2010.

Εάν όντως ευθύνεται η υποβάθμιση του οικοτόπου, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι τα ενήλικα αρσενικά των πιθήκων Nasalis larvatus, δεν μπορούν να διασκορπιστούν σε άλλες περιοχές για να βρουν συντρόφους για να ζευγαρώσουν με πιθήκους του δικού τους είδους, και αντ' αυτού ζευγαρώνουν με θηλυκούς του είδους  Trachypithecus cristatus.

Τοπικές οργανώσεις και ΜΚΟ εργάζονται ήδη ενεργά για την αποκατάσταση των οικοτόπων.

Αυτό περιλαμβάνει την κατασκευή γεφυρών με στέγαστρο, που αρχικά σχεδιάστηκαν για ουρακοτάγκους, αλλά χρησιμοποιήθηκαν από διαφορετικά είδη που κατοικούν σε δέντρα, και τη φύτευση δασικών δέντρων στο μικτό τοπίο φυτείας ελαιοφοίνικα-δάσους που θα χρησιμεύσουν ως διάδρομοι άγριας ζωής.

«Αυτά τα έργα αποκατάστασης οικοτόπων είναι υψίστης σημασίας για πολλά απειλούμενα είδη και εάν ο κατακερματισμός των οικοτόπων δεν μετριαστεί και επιδεινωθεί, περιμένουμε ότι πολλά χαρισματικά είδη θα εξαφανιστούν τοπικά στο μέλλον, όπως αποδεικνύεται από την περίπτωση του ρινόκερου της Σουμάτρας στην περιοχή», λένε οι ειδικοί.