Δημιουργός προσανατολισμένος στο εμπορικό σινεμά, με επιτυχίες στη φιλμογραφία του που καθιέρωσαν διάσημα ονόματα της δεκαετίας του '80 στα πρώτα τους κινηματογραφικά βήματα, όπως ο Ρομπ Λόου και ο Εμίλιο Εστεβέζ, αλλά και μεγάλες σταρ στη δεκαετία του '90, όπως η Τζούλια Ρόμπερτς, ο Τζόελ Σουμάχερ πέθανε στη Νέα Υόρκη, μετά από μάχη με τον καρκίνο.
Ο Σουμάχερ ξεκίνησε την καριέρα του από τον χώρο της μόδας, πριν βρεθεί στον κινηματογράφο ως ενδυματολόγος σε ταινίες του Γούντι Άλεν («Sleeper», «Interiors»). Έγραψε σενάρια για τις ταινίες «Sparkle» και «Car Wash», ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο έγινε το 1981 με την ταινία «The Incredible Shrinking Woman» («Η γυναίκα που ζαρώνει») με τη Λίλι Τόμλιν.
Στα μέσα περίπου των '80s έφτιαξε όνομα με το «Μπαράκι του Σαν Έλμο» με πρωταγωνιστές τους Ρομπ Λόου, Εμίλιο Έστεβεζ, Άλι Σίντι και Ντέμι Μουρ και «The Lost Boys» («Τα παιδιά της νύχτας») με τους Τζέισον Πάτρικ, Κόρεϊ Χάιμ και Νταϊάν Γουίστ - ταινίες του λεγόμενου «Brat Pack» της εποχής.
Στην αρχή της δεκαετίας του 1990 έβαλε την υπογραφή του στο επιδραστικό θρίλερ «Flatliners» («Ταξιδιώτες στην άλλη ζωή»), που έβγαλε στο προσκήνιο την κατοπινή μούσα του Χόλιγουντ, Τζούλια Ρόμπερτς, την οποία και σκηνοθέτησε ξανά στο δακρύβρεχτο δράμα «Για πάντα νέοι».
Άνισος σκηνοθέτης, με εμπορική φλέβα που δεν είχε ολοκληρωτικά την αποδοχή των κριτικών, ο Σουμάχερ συνεργάστηκε με τον Μάικλ Ντάγκλας στην αμφιλεγόμενη ταινία εκδίκησης «Ξεχωριστή μέρα» (1993) και μπήκε στη δεκαετία του '90 με φόρα, υπογράφοντας δύο φιλμ στο franchise του Μπάτμαν, τα «Batman Forever» («Μπάτμαν για πάντα») και «Batman & Robin» («Μπάτμαν & Ρόμπιν»), τα οποία χρεώθηκε ως καλλιτεχνικές αποτυχίες και ταυτόχρονα εμπορικά σουξέ (το πολυσυζητημένο κοστούμι του Τζορτζ Κλούνεϊ έμεινε στην ιστορία ως αυτό με τις αποκαλυπτικές...ρώγες).
Εκτοτε συνέχισε στον ίδιο αμφιλεγόμενο δρόμο εξασφαλίζοντας συνεργασίες με κορυφαία ονόματα (για παράδειγμα στη δραμεντί «Κανείς είναι τέλεια» με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν), φτιάχνοντας θρίλερ στα όρια της γραφικότητας όπως το «Οκτώ χιλιοστά» (1999) με τον Νίκολας Κέιτζ και τον Χοακίν Φίνιξ σε έναν ρόλο που κατά έναν τρόπο καθιέρωσε τη ροπή του προς τους ανισόρροπους χαρακτήρες, ενώ δεν σταμάτησε να γυρίζει φουλ χολιγουντιανές παραγωγές όπως τα «Τηλε...φονικός θάλαμος», «The Number 23» και «Trespass». Από τις πιο μεγάλες και φιλόδοξες στιγμές στη φιλμογραφία του στάθηκε η κινηματογραφική μεταφορά του μιούζικαλ του Άντριου Λόιντ Βέμπερ «Το φάντασμα της όπερας» (2004).
Ο Τζόελ Σουμάχερ έκανε τη δική του διαδρομή στον χώρο του θεάματος ως ανοιχτά ομοφυλόφιλος. Τελευταία του σημαντική δουλειά ήταν τα επεισόδια του τηλεοπτικού χιτ του Netflix «House of Cards».
