Είναι από τις ιστορίες που αν τις έβλεπες σε ταινία θα έλεγες ότι "αυτά δεν γίνονται". Κι όμως, ένας Καναδός που είχε εξαφανιστεί από το 2012 εντοπίστηκε στη Βραζιλία έχοντας διανύσει τη μισή Αμερικανική ήπειρο για 10.000 χιλιόμετρα, με γυμνά πόδια χωρίς να έχει μαζί του ταυτότητα ή διαβατήριο.
Ο Anton Pilipa, που πάσχει πιθανότατα από σχιζοφρένεια, περπάτησε 10.000 χιλιόμετρα χωρίς παπούτσια ως επί το πλείστον μόνο με τα ρούχα του στην πλάτη του. Από την εξαφάνισή του το 2012, η οικογένειά του στον Καναδά πέρασε πολλά χρόνια ψάχνοντας απεγνωσμένα τον άνθρωπό τους. Είχαν εγκαταλείψει κάθε ελπίδα όταν έλαβαν μία κλήση από του πουθενά.
Ένας Βραζιλιάνος αστυνομικός που γεννήθηκε στον Καναδά, εντόπισε τον Pilipa. Αρχικά τον πέρασε για ζητιάνο, όταν τον είδε να περπατά σε ένα χωματόδρομο με γυμνά πόδια, βρώμικος, φορώντας μία βερμούδα και ένα γιλέκο. Δεν είχε μαζί του διαβατήριο ούτε κάποιο στοιχείο ταυτοποίησης.
Με τη βοήθεια πολλών διεθνών οργανισμών και πρεσβειών, κατάφερε να εντοπίσει την οικογένειά του που πήγε στη Βραζιλία για να δει από κοντά το αγαπημένο της πρόσωπο. «Ήμουν έκπληκτος» δήλωσε ο αδερφός του Anton Pilipa στην Daily Mail. «Είχα πιστέψει πως ήταν νεκρός. Διότι ήταν το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να εξηγήσει την απουσία του. Αλλά κατά βάθος, δεν ήθελα να το πιστέψω». «Ήμουν σοκαρισμένος» είπε και προσέθεσε «Είμαι έκπληκτος που είναι ακόμη ζωντανός και που έφτασε τόσο μακριά».
Ο Anton Pilipa, που συνεχίζει πλέον ττην φαρμακευτική του αγωγή για την σχιζοφρένεια, ταξίδεψε σε τουλάχιστον δέκα χώρες από τον Καναδά, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, το Μεξικό, τη Γουατεμάλα, την Κόστα Ρίκα, τον Παναμά, την Κολομβία, τη Βενεζουέλα, την Αργεντινή και τη Βραζιλία – όλα αυτά χωρίς διαβατήριο και με ελάχιστα ρούχα στην πλάτη του.
Ο αδερφός του είπε ότι είχε μία παράξενη αποστολή – ήθελε να φτάσει στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή. Το τραγικό ήταν, πως όταν έφτασε εκεί, μετά από περπάτημα χιλιάδων χιλιομέτρων, του αρνήθηκαν τη είσοδο γιατί δεν είχε μαζί του την ταυτότητά του. Έτσι, πήγε στη Βραζιλία όπου και βρέθηκε.
Περιέγραψε το πώς επέζησε μαζεύοντας φρούτα και μούρα, ψάχνοντας μέσα στα σκουπίδια για ρούχα και τρόφιμα και χάρη στην γενναιοδωρία των ξένων.
Αλλά αυτό δεν ήταν και το πιο δύσκολο στην περιπέτειά του. Ο Anton ξεκίνησε με μια μικρή τσάντα με αντικείμενα, αλλά του τα έκλεψαν πολλές φορές κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού του. Επίσης, όταν διέσχισε 800 χιλιόμετρα μέσα στην επικίνδυνη ζούγκλα του Αμαζονίου, γεμάτη με δηλητηριώδες αράχνες, φίδια και κροκόδειλους, έχασε όλα τα νύχια του.
Ωστόσο, ενώ συνάντησε κάποιους «κακούς ανθρώπους» στο απίστευτο ταξίδι του των 10.000 χιλιομέτρων, είπε ότι «έλαβε περισσότερη γενναιοδωρία, ειδικά τον τελευταίο καιρό».
«Ποτέ δεν ένιωσα μόνος» δήλωσε. «Είχα πολλά να σκεφτώ όλα αυτά τα χρόνια, κοιμόμουν στην ύπαιθρο. Είναι πολύ απλό να ζεις, δεν χρειάζονται πολλά πράγματα».
