Η ιστορική πρεμιέρα της επικής ταινίας «Όσα παίρνει ο άνεμος»!

15 Δεκεμβρίου 1939…Η πρεμιέρα της επικής ταινίας  «Όσα παίρνει ο άνεμος!»

To Όσα Παίρνει ο Άνεμος ή  Gone with the Wind είναι κινηματογραφικό έργο του 1939, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ του 1936 και σκηνοθετημένο από τον Βίκτορ Φλέμινγκ. Η επική αυτή ταινία είχε πρωταγωνιστές την Βίβιαν Λι, τον Κλαρκ Γκέιμπλ, τον Λέσλι Χάουαρντ και την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ και αποτελεί τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών. Διηγείται την ιστορία του Αμερικανικού Εμφυλίου και τα επακόλουθά του, ιδωμένα από την πλευρά των λευκών Νοτίων. Η ταινία βραβεύτηκε με 10 βραβεία Όσκαρ, ένα ρεκόρ που διατήρησε για είκοσι χρόνια . Το 1998 κατατάχθηκε τέταρτο στη λίστα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου με τις 100 καλύτερες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών, αν και το 2007 μετακινήθηκε στην έκτη θέση.

Η υπόθεση της ταινίας ξεκινά στον Αμερικανικό Νότο, το 1861, παραμονές του εμφυλίου πολέμου. Η Σκάρλετ Ο' Χάρα (Βίβιαν Λι) μια κακομαθημένη καλλονή του νότου, είναι καλεσμένη στο μπάρμπεκιου που διοργανώνει η οικογένεια του Άσλεϊ Γουίλκς (Λέσλι Χάουαρντ), του άνδρα με τον οποίο είναι ερωτευμένη για χρόνια. Η Σκάρλετ ξέρει ότι ο Άσλεϊ πρόκειται να παντρευτεί την ξάδελφή του Μέλανι (Ολίβια Ντε Χάβιλαντ) και θεωρεί ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή ώστε να του αποκαλύψει όλα όσα εκείνη αισθάνεται για αυτόν. Εκείνος την απορρίπτει. Επίσης, γνωρίζεται υπό άβολες συνθήκες με τον δυναμικό μποέμ Ρετ Μπάτλερ.

Ο εμφύλιος ξεσπάει και ο Άσλεϊ, όπως και ο Ρετ αναχωρούν για το μέτωπο. Πριν την αναχώρηση των ανδρών, ο Άσλεϊ παντρεύεται τη Μέλανι και η Σκάρλετ, τον αδελφό της Μέλανι, Τσαρλς. Ο πόλεμος αλλάζει την Σκάρλετ, η οποία περνάει από πολλές περιπέτειες και προσωπικές σχέσεις, μέχρι να παντρευτεί το Ρετ Μπάτλερ. Αλλά στο μυαλό της Σκάρλετ κυριαρχεί πάντα η αγάπη της για τον Άσλεϊ.

Στο επίκεντρο της ταινίας είναι μια ηρωίδα, η Σκάρλετ Ο' Χάρα. Πέρα από τα μπλεγμένα ερωτικά της, το ερωτικό γαϊτανάκι που στήνει με τον Ρετ Μπάτλερ, που είναι πολύ αλάνι, αλλά και την διαρκή ερωτική της εμμονή για τον Άσλεϊ, από την οποία δε λέει να ξεκολλήσει, το έργο έχει κι άλλα στοιχεία. Την καταστροφή του Νότου και του πλούτου του από τον πόλεμο, τα τραύματα της μεγαλύτερης ανθρωποσφαγής που γνώρισαν οι ΗΠΑ στην ιστορία τους, αλλά και την ενηλικίωση της κακομαθημένης κοπέλας μέσα από τις κακουχίες. Η Σκάρλετ ατσαλώνεται από αυτές τις άγριες συνθήκες της καταστροφής της οικογένειάς της λόγω πολέμου. Αλλά επειδή αυτή η διαδικασία συμβαίνει με άγριο και γρήγορο τρόπο, ωριμάζει αναπτύσσοντας έναν απόλυτο ατομικισμό. Γίνεται η απόλυτη τυχοδιώκτρια, σε μια εποχή που η γυναίκα όφειλε να μένει στο παρασκήνιο και μόνο μέσα από την υποκρισία και την πονηριά θα μπορούσε να πετύχει πράγματα.

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο και βραβευμένο με Πούλιτζερ μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ και η παραγωγή της έγινε από τον τιτάνα του Χόλιγουντ Ντέιβιντ Ο'Σέλζνικ, ο οποίος έδρασε καταλυτικά στην επιτυχία της ταινίας. Όμως η μεταφορά του μυθιστορήματος της Μίτσελ δεν αποτελούσε δημοφιλές εγχείρημα από την αρχή. Ο Λούι Μπι Μάγιερ της εταιρίας Metro-Goldwyn-Mayer, είχε καταδικάσει από την πρώτη στιγμή το μυθιστόρημα και δεν ήθελε να χρηματοδοτήσει την οπτικοποίησή του, ενώ την ίδια αρνητική στάση κράτησαν επίσης ο Πάντρο Μπέρμαν της RKO και ο Ντέβιντ Σέλζνικ της Selznick International. Ο Ντάρυλ Ζάνουκ της 20th Century Fox διέθετε χαμηλό προϋπολογισμό για την ταινία, ενώ ο Τζακ Γουόρνερ ήταν ο μοναδικός παραγωγός του Χόλυγουντ που ήθελε να αγοράσει τα δικαιώματα της ταινίας για το ανερχόμενο αστέρι του την Μπέτι Ντέιβις. Η Ντέιβις όμως, που δεν είχε προβλέψει την επιτυχία του βιβλίου, δεν είχε εμπιστοσύνη στο κριτήριο του Γουόρνερ, ο οποίος από το 1932 που την προσέλαβε της ανέθετε ρόλους σε αδιάφορες ταινίες και απέρριψε το ρόλο. Ο Σέλζνικ άλλαξε γνώμη για το εγχείρημα όταν η συνεργάτιδά του Κέι Μπράουν τον παρότρυνε να αγοράσει τα δικαιώματα του μυθιστορήματος. Ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του βιβλίου το 1936, ο Σέλζνικ αγόρασε τα δικαιώματα έναντι 50.000 δολαρίων. Η επιλογή του καστ της ταινίας ήταν ιδιαίτερα περιπετειώδης. Το αμερικανικό κοινό ήθελε τον "Βασιλιά του Hollywood", Κλαρκ Γκέιμπλ, για το ρόλο του Ρετ Μπάτλερ. Η πρώτη επιλογή του παραγωγού Σέλζνικ, ο Γκάρι Κούπερ, απέρριψε το ρόλο. Μάλιστα ο Κούπερ ήταν σίγουρος πως η ταινία θα ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία στην ιστορία.

Αν και του προσφέρθηκε από άλλη εταιρεία ο Έρολ Φλιν, ο Σέλζνικ θεωρούσε ότι αυτός ήταν ακατάλληλος για το ρόλο. Τελικά δανείστηκε τον Κλαρκ Γκέιμπλ από την MGM, με αντάλλαγμα το 50% των κερδών της ταινίας. Ο Γκάρι Κούπερ είχε πει τότε: «Χαίρομαι που θα σπάσει τα μούτρα του ο Κλαρκ Γκέιμπλ και όχι ο Γκάρι Κούπερ».

Ακόμα πιο μεγάλη ζήτηση είχε ο ρόλος της πρωταγωνίστριας Σκάρλετ. 1400 ηθοποιοί πέρασαν από συνέντευξη. 400 διάβασαν ρόλο. 

Ο Σέλζνικ, που είχε δει τη Βίβιαν Λι σε ταινίες και τη θεωρούσε υπέροχη, αλλά η βρετανική της προφορά δεν ταίριαζε στο χαρακτήρα της Σκάρλετ Ο' Χάρα. Τον Φεβρουάριο του 1938, η Λι ζήτησε να περάσει από ακρόαση για το ρόλο της Σκάρλετ. Μέσα από την οντισιόν η σπουδαία ηθοποιός έπεισε τον παραγωγό ότι η προφορά δεν ήταν πρόβλημα. Κι αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι είχε δίκιο.

Και οι δυο βασικοί πρωταγωνιστές της ταινίας (Βίβιαν Λι και Κλαρκ Γκέιμπλ),λένε πως κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων η Λι κάπνιζε 4 πακέτα τη μέρα και ο Γκέιμπλ 3 πακέτα τη μέρα σε όλη την καριέρα του.

Οι μπελάδες της παραγωγής δεν εξαντλήθηκαν μόνο στην επιλογή του κάστ. Το κόστος μιας επικής ταινίας ήταν μεγάλος. Σε μια σκηνή, η Σκάρλετ πρέπει να περπατήσει ανάμεσα σε 1.600 βαριά τραυματισμένους Νότιους στρατιώτες για να βρει ένα γιατρό. Για να μειωθεί το κόστος, χρησιμοποιήθηκαν στη σκηνή 800 κομπάρσοι και 800 κούκλες, τοποθετημένες ανάμεσά τους.

"Frankly, my dear, I don't give a damn»είναι πιο γνωστή ατάκα της ταινίας,που απαντάει ο απηυδισμένος πια Ρετ από τα καμώματα της Σκάρλετ, όταν την παρατάει στο φινάλε!

Η ταινία πούλησε περισσότερα εισιτήρια στις ΗΠΑ σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου και αποτελεί μέχρι και σήμερα έμβλημα της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Θεωρείται το πρότυπο της Χολλυγουντιανής εμπορικής ταινίας, γνωστής στα αγγλικά ως "blockbuster". Σήμερα θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή και σημαντικά κινηματογραφικά έργα όλων των εποχών.

ΠΗΓΕΣ:

Wikipedia.gr

monopoli.gr

Harmetz, Aljean (1996), On the Road to Tara: The Making of Gone with the Wind. New York: Harry N. Abrams

Cretalive.gr