Τα μυρμήγκια ακρωτηριάζουν τους τραυματισμένους συντρόφους τους για να τους σώσουν τη ζωή!

Όταν ένα μυρμήγκι τραυματίζεται στο πόδι, μερικές φορές θα στραφεί σε έναν φίλο που θα τον βοηθήσει ροκανίζοντας το πόδι του, πραγματοποιώντας αποτελεσματικά έναν σωτήριο ακρωτηριασμό άκρου.

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Current Biology», το μυρμήγκι είναι το μόνο ζώο εκτός από τον άνθρωπο που είναι γνωστό ότι χρησιμοποιεί τον ακρωτηριασμό προκειμένου να θεραπεύσει τραύματα στα πόδια και να αποτρέψει την εμφάνιση ή την εξάπλωση της μόλυνσης.

«Τα μυρμήγκια είναι σε θέση να διαγνώσουν, σε κάποιο βαθμό, τα τραύματα και, ανάλογα με τη θέση τους, να προσαρμόσουν τη θεραπεία προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες επιβίωσης των τραυματιών», εξηγεί ο Έρικ Φρανκ, από το Πανεπιστήμιο της Λωζάνης και επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας.

Στη μελέτη τους, οι ερευνητές εστίασαν στα μυρμήγκια ξυλουργούς της Φλόριντα (Camponotus floridanus). Τραυμάτισαν το δεξί πίσω άκρο τους και στη συνέχεια παρατήρησαν τις αντιδράσεις των συντρόφων τους στη φωλιά τους για μια εβδομάδα. Διαπίστωσαν πως 13 από τα 17 μυρμήγκια που έφεραν τραύματα στο μηρό, υποβλήθηκαν σε ακρωτηριασμό από τους συντρόφους τους, με το άκρο τους να αποκόπτεται στον τροχαντήρα – την άρθρωση με το οστό του ισχίου.

«Οι σύντροφοι της φωλιάς άρχιζαν να γλείφουν την πληγή προτού μετακινηθούν προς το τραυματισμένο άκρο και να φτάσουν στον τροχαντήρα. Στη συνέχεια, οι σύντροφοι της φωλιάς άρχισαν να δαγκώνουν επανειλημμένα το τραυματισμένο πόδι μέχρι να το αποκόψουν», έγραψε η ερευνητική ομάδα στη μελέτη της.

Μια άλλη σειρά πειραμάτων αποκάλυψε ότι τα απομονωμένα μυρμήγκια με μολυσμένα τραύματα είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από εκείνα με αποστειρωμένες πληγές. Ωστόσο, τα ποσοστά επιβίωσής τους βελτιώνονταν σημαντικά όταν τα τραυματισμένα μυρμήγκια επέστρεφαν στις αποικίες τους – υποδηλώνοντας ότι οι θεραπείες που τους παρείχαν οι σύντροφοί τους ήταν ευεργετικές – ή όταν οι ερευνητές ακρωτηρίαζαν το μολυσμένο άκρο, αν και αυτό είχε μόνο οφέλη για τις πληγές στους μηρούς.

Το γεγονός ότι οι ακρωτηριασμοί δεν ήταν ωφέλιμοι για τραύματα στο κάτω πόδι παραξένησε τους ερευνητές. Ωστόσο, περαιτέρω έρευνα έδειξε ότι οι πληγές στους μηρούς, αλλά όχι οι πληγές στα κάτω πόδια, σχετίζονταν με βλάβες σε δομές που αντλούσαν μια ουσία που έμοιαζε με αίμα γύρω από το σώμα των μυρμηγκιών. Ως αποτέλεσμα, οι λοιμώξεις του κάτω ποδιού εξαπλώθηκαν σε όλο το σώμα πολύ πιο γρήγορα από εκείνες του μηρού, που σημαίνει ότι ο ακρωτηριασμός του πρώτου δε βελτίωσε τα ποσοστά επιβίωσης.

Ο Φρανκ είπε επίσης ότι τα μυρμήγκια ήταν πιο πιθανό να τραυματιστούν σε εδαφικές διαμάχες με γειτονικές αποικίες, αλλά η περίθαλψη των τραυματιών απέφερε οφέλη.