Πώς επηρεάζει η Σελήνη τον καιρό της Γης: Γιατί το BBC μιλά για αύξηση πλημμυρών το 2030

Εκτενές ρεπορτάζ του βρετανικού BBC επιχειρεί να αναλύσει πώς ο καιρός στη Γη επηρεάζεται από τη Σελήνη.

Ξεκινώντας την ανάλυση από τη δημιουργία, το BBC  αναφέρει πως πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια δύο αρχαίοι πλανήτες συγκρούστηκαν και συγχωνεύθηκαν σε έναν για να γίνουν η Γη. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης αυτών των δύο πλανητών, μία μικρή βραχώδης μάζα αποσπάστηκε για να γίνει το φεγγάρι.

Η Σελήνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ίδια την ύπαρξή μας, αφού οι σεληνιακοί ρυθμοί είναι ενσωματωμένοι στους κύκλους της ζωής στη Γη. Ωστόσο, οι επιπτώσεις των ενεργειών της Σελήνης στη Γη, δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές.

Όπως αναφέρει εκτενές ρεπορτάζ του BBC, η πιο προφανής επίδραση που έχει το φεγγάρι στη Γη μπορεί να φανεί στις παλίρροιες του ωκεανού.

Καθώς η Γη περιστρέφεται κάθε μέρα, η βαρύτητα της Σελήνης τραβάει το νερό στην πλησιέστερη πλευρά της Γης προς αυτήν, δημιουργώντας μια διόγκωση. Η θάλασσα διογκώνεται και στην απέναντι πλευρά λόγω της φυγόκεντρης δύναμης που προκαλείται από την περιστροφή της Γης. Η Γη περιστρέφεται κάτω από αυτά τα υδάτινα εξογκώματα, με αποτέλεσμα δύο παλίρροιες και δύο χαμηλές παλίρροιες που βλέπουμε κάθε μέρα.

Τώρα, η NASA λέει ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, σε συνδυασμό με την επίδραση του σεληνιακού κομβικού κύκλου θα προκαλέσει δραματική αύξηση του αριθμού των πλημμυρών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2030.

«Μπορεί να δούμε τέσσερις φορές τον αριθμό των πλημμυρών τη μία δεκαετία στην άλλη. Ο σεληνιακός κύκλος επηρεάζει όλες τις τοποθεσίες στη Γη και τα επίπεδα της θάλασσας ανεβαίνουν παντού. Έτσι θα δούμε αυτές τις ραγδαίες αυξήσεις των πλημμυρών υψηλής παλίρροιας σε όλο τον κόσμο» λέει ο Benjamin Hamlington, ερευνητής επιστήμονας και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας αλλαγής της στάθμης της θάλασσας της NASA.

Ένα από τα πιο σημαντικά καιρικά φαινόμενα στη Γη μπορεί να επηρεαστεί και από τον σεληνιακό κύκλο. Συνήθως, ισχυροί άνεμοι κατά μήκος του ισημερινού φυσούν τα ζεστά επιφανειακά νερά προς τα δυτικά από τη Νότια ερική προς την Ινδονησία και στη θέση του ανεβαίνουν ψυχρότερα βαθιά νερά.

Πάγος, γη και αέρας

Στην ανάλυση του BBC σημειώνεται ακόμα, ότι ενώ ο σεληνιακός κύκλος πρόκειται να επιφέρει αξιοσημείωτες αλλαγές τις επόμενες δεκαετίες, σε μικρότερη χρονική κλίμακα η Σελήνη επηρεάζει τη Γη με άλλους, λιγότερο γνωστούς τρόπους.

Θεωρείται επίσης ότι η Σελήνη επηρεάζει τις πολικές θερμοκρασίες και συμβάλλει στις διακυμάνσεις στην έκταση του πάγου της Αρκτικής.

Αν και εδώ, η επιρροή της Σελήνης δεν είναι ο 18,6ετής κύκλος της, αλλά η πιο γνωστή μηνιαία διακύμανση της ποσότητας του φωτός που αντανακλάται από αυτήν καθώς αυξάνεται και μειώνεται.

Μετρήσεις από δορυφόρους έχουν δείξει ότι οι πόλοι είναι κατά 0,55 βαθμούς Κελσίου θερμότεροι κατά τη διάρκεια μιας πανσελήνου.

Σύμφωνα με τον ο Chris Wilson, ειδικό στη θαλάσσια φυσική και το κλίμα των ωκεανών στο Εθνικό Ωκεανογραφικό Κέντρο, η Σελήνη δημιουργεί παλιρροιακά ρεύματα και κύματα τόσο στην επιφάνεια όσο και βαθύτερα στον ωκεανό

«Αυτά τα ρεύματα και τα κύματα μπορεί είτε να λιώσουν είτε να διασπάσουν τον πάγο της θάλασσας, είτε λόγω της μεταφοράς και της ανάμειξης θερμότερων υδάτων είτε λόγω της καταπόνησης των κινήσεων που δίνουν τη διάσπαση του πάγου σε μικρότερα κομμάτια, τα οποία στη συνέχεια είναι πιο ευαίσθητα στο λιώσιμο».

Το νερό και ο πάγος του ωκεανού δεν είναι τα μόνα μέρη του πλανήτη που βιώνουν παλίρροιες. Η Σελήνη έχει επίσης παλιρροιακή επίδραση τόσο στη στερεά γη όσο και στην ατμόσφαιρα. Οι παλίρροιες της Γης είναι παρόμοιες με τις παλίρροιες των ωκεανών. Η Γη παραμορφώνεται και διογκώνεται όπως ακριβώς κάνει η θάλασσα και πιστεύεται ότι προκαλεί ηφαιστειακή δραστηριότητα και σεισμούς.

Όπως αναφέρει το BBC, οι ατμοσφαιρικές παλίρροιες προκαλούν ροές ενέργειας από τα ανώτερα προς τα κάτω ατμόσφαιρα και αλλαγές στην ατμοσφαιρική πίεση. Οι αλλαγές πίεσης του αέρα που συνδέονται με τη θέση της Σελήνης εντοπίστηκαν για πρώτη φορά το 1847.

«Οι αλλαγές στην ατμοσφαιρική πίεση συνδέονται με υψηλότερες θερμοκρασίες αέρα, πράγμα που σημαίνει ότι τα μόρια του αέρα μπορούν να συγκρατήσουν περισσότερη υγρασία με τη μορφή υδρατμών, μειώνοντας την υγρασία και συνεπώς την πιθανότητα βροχοπτώσεων» σημειώνει η Liz Bentley, διευθύνουσα σύμβουλος της Βασιλική Μετεωρολογική Εταιρεία.

Ως αποτέλεσμα, η χαμηλότερη πίεση είναι γνωστό ότι έχει ως αποτέλεσμα κρύο υγρό καιρό και υψηλότερη πίεση σε πιο ήρεμο, πιο ευχάριστο καιρό.