Θραύσματα απολιθωμάτων του δεινοσαύρου που εντοπίστηκαν δείχνουν ότι το γιγάντιο σαυρόποδο αναπτύχθηκε αρχικά στη δυτική Ευρώπη, προτού μετοικίσει στις υπόλοιπες ηπείρους.
Τα τμήματα σπονδύλων και λεκάνης που εντοπίστηκαν ανήκουν σε ακανθόσαυρο.
Το συγκεκριμένο είδος δεινοσαύρου ήταν ιδιαίτερα επίφοβο, καθώς ήταν ικανό να κυνηγάει στην ξηρά, αλλά και την ακτή, εκμεταλλευόμενο τα πανίσχυρα σαγόνια του, παραπλήσια με εκείνα των κροκοδείλων.
Ο παλαιοντολόγος δρ Νιλ Γκόσλινγκ του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, λέει:
«Πρόκειται για μοναδική ανακάλυψη. Διαθέτουμε μεγάλο σπόνδυλο από την ουρά του ζώου. Η σύγκρισή του με σπονδύλους άλλων ακανθόσαυρων δείχνει ότι το ύψος του ερπετού υπερέβαινε τα 10 μέτρα».
Σαυρόποδα και θερόποδα
Η νήσος Ουάιτ είναι γνωστή για την πληθώρα απολιθωμάτων δεινοσαύρων, αποκτώντας το προσωνύμιο Νήσος των Δεινοσαύρων.
Τα τελευταία 200 χρόνια οι ανασκαφές στο νησί έφεραν στο φως απολιθώματα σαυροπόδων και θεροπόδων.
Τον περασμένο Ιούλιο ο δρ Γκόσλινγκ και η ομάδα του ανακάλυψαν δύο νέα είδη ακανθόσαυρων σε παραλία του νησιού.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο νέος ακανθόσαυρος – γίγαντας που εντοπίστηκε σε παραλία του νησιού.
Τα απολιθώματα βρέθηκαν σε ίζημα ηλικίας 125 εκατομμυρίων ετών που είχε εναποτεθεί από τον κυματισμό της θάλασσας και από τη μεταφορά υλικών σε εκβολές ποταμού.
Ο εντοπισμός απολιθωμάτων δεινοσαύρων είναι πολύ σπάνιος σε παραθαλάσσιες ζώνες, κάνοντας τους επιστήμονες να εικάζουν ότι οι ακανθόσαυροι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αμφίβιο είδος.
«Αυτός ήταν ένας πραγματικός γίγαντας με βάρος άνω των 10 τόνων.
Εκτιμώ ότι είναι ο μεγαλύτερος σαρκοφάγος δεινόσαυρος που εντοπίστηκε ποτέ στην Ευρώπη», λέει ο υποψήφιος διδάκτορας και μέλος της ερευνητικής ομάδας, Κρις Μπάρκερ.
Η ζωολογική καταγωγή των ακανθόσαυρων παραμένει μυστηριώδης.
«Η ανακάλυψη του γίγαντα μπορεί να μας βοηθήσει στη στήριξη της θεωρίας μας που θέλει τους ακανθόσαυρους να προήλθαν από την Ευρώπη και να εξαπλώθηκαν από εκεί στον υπόλοιπο κόσμο.
Η εξέλιξη πρέπει να επέτρεψε τη συρρίκνωση του σώματός τους, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να κολυμπούν και να κυνηγούν ακόμη και σε πιο βαθιά νερά.
Οι παραλίες της νήσου Ουάιτ έχουν προσφέρει σπάνια δείγματα απολιθωμάτων.
Εκεί εντοπίστηκαν τα πρώτα απολιθώματα προϊστορικών θηλαστικών ηλικίας 225 εκατομμυρίων ετών από την ήπειρο της Παγγαίας.
