Τσοχατζόπουλος: Η άνοδος και η πτώση - Ο γάμος στο Παρίσι και η πολύκροτη δίκη

Ως το τέλος μια εποχής μπορεί να χαρακτηριστεί ο θάνατος, σε ηλικία 82 ετών, του Άκη Τσοχατζόπουλου με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως ο θάνατός του οφείλεται σε ανακοπή καρδιάς. Η κηδεία του, όπως ανακοίνωσε η οικογένεια, θα γίνει την Τρίτη, στις 11 το πρωί από τον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. 

Ο πρώην υπουργός τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρούνταν από σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ είχε εισαχθεί σε αρκετά δημόσια νοσοκομεία για να θεραπευτεί. Το 2017 είχε κάνει ένα δύσκολο χειρουργείο στην καρδιά στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο, όπου υποβλήθη σε τριπλό μπαϊπας. Το 2020 χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο Σισμανόγλειο για περίπου 20 ημέρες καθώς είχε πνευμονία.

Επίσης εισήχθη την 1/6/2021 στο «Λαϊκό» νοσοκομείο όπου είχε εκτεταμένες κατακλίσεις. Όταν η κατάστασή του σταθεροποιήθηκε μεταφέρθηκε σε ιδιωτικό θεραπευτήριο στην Καστέλλα, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή την Πέμπτη από ανακοπή καρδιάς, παρά τις προσπάθειες των γιατρών να τον επαναφέρουν στη ζωή.

Η άνοδος

Ο Απόστολος-Αθανάσιος (Άκης) Τσοχατζόπουλος γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 1939 και έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός και Οικονομολόγος Μηχανικός, με μεταπτυχιακό στο Μόναχο.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, συμμετέχοντας σε όλες τις κυβερνήσεις του. Το 1968 κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας, ανέπτυξε αντιδικτατορική δραστηριότητα, εντάχθηκε στο ΠΑΚ και από το 1972, υπήρξε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του. Λόγω της δράσης του το δικτατορικό καθεστώς του αφαίρεσε την ελληνική ιθαγένεια.

Το 1974, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος. Το διάστημα 1975-1981, διατηρούσε γραφείο Μελετών και Επιβλέψεων.

Συμμετείχε σε όλες τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Οκτώβριο του 1981, όταν ανέλαβε υπουργός Δημοσίων Έργων, με εξαίρεση την περίοδο που διετέλεσε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής, ιδιότητα ασυμβίβαστη με το αξίωμα του υπουργού. Επίσης διετέλεσε υπουργός Παρά τω Πρωθυπουργώ, Εργασίας, Προεδρίας, Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης, Μεταφορών & Επικοινωνιών, Εθνικής Άμυνας και Ανάπτυξης.

Τον Οκτώβριο του 1981, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Κινήματος, ενώ από το 1985 έως το 2004 διετέλεσε βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης.

Στις 8 Αυγούστου 1989, εξελέγη τακτικό μέλος του νέου Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, ενώ από τις 5 Οκτωβρίου μετείχε στο Πολιτικό Συμβούλιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.

Την 1η Νοεμβρίου 1990, εξελέγη γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ (αξίωμα που καθιερώθηκε για πρώτη φορά μετά το 2ο Συνέδριο του κόμματος) με 71 ψήφους, έναντι 40 του Παρασκευά Αυγερινού που αυτοπροτάθηκε ως υποψήφιος.

Στις 19 Σεπτεμβρίου 1991, εκπροσώπησε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στη συνεδρίαση του προεδρείου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο.

Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στις 14 Μαΐου, αφού προηγουμένως είχε προταθεί από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου, επανεξελέγη γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος με 103 ψήφους, επί 148 ψηφισάντων, έναντι δεκατριών του Δημήτρη Τσοβόλα ο οποίος αυτοπροτάθηκε. Στις αρχές Μαρτίου 1995, στη σύνοδο της Βαρκελώνης εξελέγη αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και επανεξελέγη τον Ιούνιο της 1997.

Με τον ανασχηματισμό της 15ης Σεπτεμβρίου 1995, αποχώρησε από γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και επανήλθε στην κυβέρνηση, αναλαμβάνοντας το νεοσυσταθέν υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, το οποίο προήλθε από τη συγχώνευση των υπουργείων Εσωτερικών και Προεδρίας. Στις 11 Οκτωβρίου του 1995, επανεξελέγη μέλος (πρώτος με 100 ψήφους) του Εκτελεστικού Γραφείου (ΕΓ) του ΠΑΣΟΚ και την επομένη ορίστηκε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας. Τον Οκτώβριο του 1995, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ομίλου «Γιώργος Γεννηματάς».

Από τον Νοέμβριο του 1995, για διάστημα περίπου δυόμισι μηνών, αναπλήρωσε τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος νοσηλευόταν με σοβαρά προβλήματα υγείας στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο. Με την ιδιότητα του αναπληρωτή πρωθυπουργού εκπροσώπησε τη χώρα μας στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στη Μαδρίτη (15- 16 Δεκεμβρίου).

Στις 18 Ιανουαρίου 1996, μετά την αποχώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου, διεκδίκησε το αξίωμα του πρωθυπουργού στη σχετική ψηφοφορία που διεξήχθη από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, αλλά ενώ κατάφερε να υπερισχύσει στον πρώτο γύρο, με 53 ψήφους έναντι 50 του Γεράσιμου Αρσένη που ευνοείτο από τα προγνωστικά, στον δεύτερο γύρο συγκέντρωσε, επί συνόλου 167 βουλευτών, 75 ψήφους και ηττήθηκε από τον Κώστα Σημίτη που κέρδισε την ψήφο 86 βουλευτών, ενώ υπήρξαν και 6 λευκά ψηφοδέλτια.

Στις 30 Ιουνίου 1996, μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, διεκδίκησε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στο 4ο Συνέδριο του Κινήματος, αλλά συγκέντρωσε 2324 ψήφους και ηττήθηκε πάλι από τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος με 2732 ψήφους ανακηρύχτηκε πρόεδρος του κόμματος. Στις 5 Ιουλίου του ιδίου χρόνου, επανεξελέγη μέλος του ΕΓ και στις 10 Ιουλίου, ορίστηκε μέλος της 7μελούς Πολιτικής Γραμματείας του Κινήματος.

Στις 21 Μαρτίου 1999, στο 5ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη -πρώτος με 3.230 ψήφους- μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και στις 29 του ίδιου μήνα, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου.

Στις 14 Οκτωβρίου του 2001, στο 6ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη εκ νέου μέλος της ΚΕ και στις 22 του ιδίου μηνός, επανεξελέγη μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Τον ίδιο μήνα (Οκτώβριος 2001) δημοσίευσε τα βιβλία "Η κοινωνία της αλληλεγγύης" και "Τετράδιο πολιτικής σκέψης".

Στις 3 Ιουλίου του 2003, παραιτήθηκε από το Εκτελεστικό Γραφείο του κόμματος, μετά την απόφαση του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη να υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ μέλους της κυβέρνησης και μέλους του ΕΓ.

Στις 7 Ιουνίου 2010 ανεστάλη η κομματική του ιδιότητα από την Επιτροπή Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ, επειδή κρίθηκαν ανεπαρκείς οι εξηγήσεις που έδωσε σχετικά με τα περιουσιακά του στοιχεία και τη σχέση του με υπεράκτιες εταιρείες.

Ήταν παντρεμένος με την Βίκη Σταμάτη με την οποία απέκτησε έναν γιο, ενώ από τον πρώτο του γάμο είχε έναν γιο και μια κόρη.

 

Tα τελευταία χρόνια της ζωής του αλλά και η πολύχρονη πολιτική του πορεία αμαυρώθηκαν από το σκάνδαλο των εξοπλιστικών στο οποίο ενεπλάκη, με την ελληνική κυβέρνηση να ανακοινώνει στις 8 Ιουλίου 2011 την άσκηση ποινικής δίωξης κατά του ίδιου, καθώς βρέθηκαν σημαντικά ποσά σε καταθέσεις υφισταμένων του κατά την υπουργία στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Τον Οκτώβριο του 2011 δημοσιεύματα αναφέρουν ότι ο πρώην υπουργός δέχθηκε καταθέσεις μεγάλων ποσών σε προσωπικό του λογαριασμό του από εκπρόσωπο εταιρίας εξοπλιστικών συστημάτων. Τρεις μήνες μετά ο πρώην υπουργός καλείται στον εισαγγελέα ως ύποπτος για ανειλικρινή φορολογική δήλωση. Την Μεγάλη Τετάρτη 11 Απριλίου 2012, ο "Ωραίος Μπρούμελ", ο άνθρωπος του προέδρου και παραλίγο πρωθυπουργός Άκης Τσοχατζόπουλος, συνελήφθη με την κατηγορία για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και οδηγήθηκε στη ΓΑΔΑ.

 

Από εκεί και πέρα αρχίζει η μεγάλη πτώση. Ακόμα και στον δεύτερο βαθμό ο Τσοχατζόπουλος καταδικάζεται σε κάθειρξη 19 ετών για δωροδοκία και ξέπλυμα μαύρου χρήματος σχετικά με την προμήθεια των ρωσικών αντιεροπορικών συστημάτων Tor - M1 και τα γερμανικά υποβρύχια. Αποφυλακίστηκε, προσωρινά, στις 4 Μαϊου του 2017 αλλά στις 31 Οκτωβρίου με δικαστική απόφαση οδηγήθηκε και πάλι στη φυλακή.

Αποφυλακίστηκε, για λόγους υγείας, στις 3 Ιουλίου του 2018 και κατά την έξοδό του έκανε λόγο για πολιτική δίωξη από τον Κώστα Σημίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου. Έχοντας υποβληθεί ήδη σε τριπλό μπάι πας, τα σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα ήταν πλέον καθημερινότητά του.

Με πληροφορίες από news247.gr, iefimerida.gr


Δείτε επίσης:

Πέθανε ο Άκης Τσοχατζόπουλος