Η κηδεία του έγινε την 1η του Σεπτέμβρη στον Καναδά ενω η σορός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα όπου ετάφη χθες στο χωριό Πικουλιάνικα Λακωνίας. Προηγήθηκε τρισάγιο στην εκκλησία του χωριού Πικουλιάνικα (Μιστράς, Σπάρτη, Λακωνία) για να προσκυνήσουν τη σορό όσοι παρευρεθούν και αμέσως μετά η ταφή του ίδιου στο νεκροταφείο του χωριού, δίπλα στην εκκλησία
Ο Δημήτρη Κιτσίκης ήταν ονομαστός ιστορικός, τουρκολόγος και διεθνολόγος, καθώς επίσης και φιλόσοφος, ποιητής και συγγραφέας. Πάνω από όλα όμως ήταν γνωστός τόσο για την ευρυμάθειά του όσο και για τις «αιρετικές» απόψεις του. Ηταν αναμφισβήτητα πολύ σπουδαίος διεθνώς και αναγνωρισμένος, αξιοσέβαστος και sui generis προσωπικότητα.
Ο ίδιος αμφισβητούσε τη σύγχρονη ιστοριογραφία και ακούγοντάς τον ένιωθες πως συνδύαζε τα κομμουνιστικά προτάγματα με κάτι σχεδόν αυτοκρατορικό - ίσως εξαιτίας και της μεγαλοαστικής καταγωγής του. Ο πατέρας του Νίκος ήταν σπουδαίος πολιτικός μηχανικός, πρύτανης του ΕΜΠ και βουλευτής, ενώ η μητέρα του Μπεάτα Κιτσίκη-Πετυχάκη ήταν πρωτοπόρα φεμινίστρια και αγωνίστρια του ΕΛΑΣ, παρότι και η ίδια μεγαλοαστικής οικογένειας.
Ο Δημήτρης Κιτσίκης ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οτάβας, μέλος της καναδικής Ακαδημίας, γνώριζε πολύ καλά την τουρκική πραγματικότητα (είχε διδάξει και σε Πανεπιστήμια της Τουρκίας) και εξέχον μέλος της Αδελφότητας Χιζμέτ που ίδρυσε ο Φετουλάχ Γκιουλέν, ο εξόριστος στις ΗΠΑ σούφι ιμάμης τον οποίο ο Ερντογάν έχει κατηγορήσει ως υποκινητή του πραξικοπήματος πριν από πέντε χρόνια.
Ο ίδιος ο Κιτσίκης πίστευε πως το αποτυχημένο αυτό πραξικόπημα το υποκίνησαν οι ΗΠΑ, ενώ πάντοτε τόνιζε ότι η τουρκική κοινωνία χαρακτηρίζεται από την αέναη πάλη μεταξύ κοσμικών και ακραίων ισλαμιστών, «όπως είναι και ο πρόεδρος Ερντογάν που ήταν εξαρχής μέλος της αιγυπτιακής αδελφότητος των Αδελφών Μουσουλμάνων, αλλά το έκρυβε» όπως έλεγε. Παράλληλα τασσόταν υπέρ μιας ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας, υπέρ της συναδέλφωσης.
Οι απόψεις και το ακαδημαϊκό αλλά και συγγραφικό έργο του Δ. Κιτσίκη είναι ένας σημαντικός άξονας. Ο άλλος είναι η προσωπική του ιστορία, όπως και της οικογένειάς του. Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου εστάλη εσωτερικός σε σχολείο της Γαλλίας από τον διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου, Οκτάβιο Μερλιέ, καθώς η ΕΛΑΣίτισσα μητέρα του είχε καταδικαστεί σε θάνατο από στρατιωτικό δικαστήριο. Είχε συμμετάσχει στον Μάη του ‘68 ως μαοϊκός και γι’ αυτό απολύθηκε από το γαλλικό Πανεπιστήμιο. Και από το 1970 δίδασκε σε Πανεπιστήμια της Δύσης την ιστορία Κίνας και Τουρκίας, πολιτικές ιδεολογίες και γεωπολιτική. Μεγάλο έργο, δυνατό μυαλό, γεμάτη ζωή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πατέρας του εκλιπόντος ήταν ο μηχανικός που κατασκεύασε τον λιμενοβραχίονα του λιμένα Ηρακλείου. Μάλιστα στην είσοδο του λιμενοβραχίονα υπάρχει προτομή αφιερωμένη στο πρόσωπό του.
Δείτε επίσης
