Τους βλέπεις σε πάρκα και πλατείες να κρατούν κινέζικες κάρτες. Στην παραλία να πετούν «δράκους» και «βόμβες». Στα καφέ να μιλάνε για Μαγιόνκ, Σκυλιά, Φοίνικες. Είναι νεαροί Λαρισαίοι που αναφέρονται στο Τίτσου. Ένα παιχνίδι που κερδίζει συνεχώς έδαφος στις καρδιές της νεολαίας.
Μα τι είναι αυτό το Τίτσου; Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα.
«Είναι ένα παιχνίδι με χαρτιά που σε κρατά συνέχεια σε εγρήγορση. Έχει πλάκα και σε κάνει να προσπαθείς να σκέφτεσαι διαρκώς συνδυασμούς αλλά και την ίδια ώρα προσπαθείς να σκεφτείς τι θα κάνει ο αντίπαλός» σου λέει στο Larissanet.gr ο 21χρονος Λευτέρης καθώς ανοίγει την τράπουλα για να δείξει τι εννοεί. «Τα τελευταία χρόνια αρκετοί νεαροί παίζουμε Τίτσου. Είναι γρήγορο και εύκολο» τονίζει.
Το Τίτσου παίζεται πολλά χρόνια σε διάφορες παραλλαγές στην Κίνα και σύμφωνα με το Wikipedia.gr είναι ένας συνδυασμός από κουμ-καν, πόκερ και μπριτζ. Παίζεται σε διάφορες παραλλαγές, με διαφορετικά ονόματα, ωστόσο αυτές που έχουν επικρατήσει στην Ελλάδα είναι το Τίτσου, το Τρίτσου και το Τιεντσίν, που είναι ουσιαστικά το ίδιο παιχνίδι με διαφορετικό αριθμό παικτών, συγκεκριμένα 4, 3 και 6 παίκτες, αντίστοιχα.
Παίζεται πάντα με δύο ομάδες, και στόχος είναι η κάθε ομάδα να μαζέψει περισσότερους πόντους παίζοντας στρατηγικά. Το πιο συνηθισμένο όριο που πρέπει να φτάσει μια ομάδα για να κερδίσει το παιχνίδι, είναι οι 1000 ή οι 500 πόντοι
Τρόπος παιχνιδιού
Οι παίκτες (4 για το απλό Τίτσου) κάνουν 2 ομάδες και κάθονται οι παίκτες ώστε να είναι ο κάθε παίκτης ανάμεσα στους δύο αντιπάλους και απέναντι από τον συμπαίκτη. Παραδοσιακά, η κίνηση του παιχνιδιού γίνεται ανάποδα από τη φορά του ρολογιού, δηλαδή προς τα δεξιά.
Το παιχνίδι παίζεται με ειδική τράπουλα με 56 φύλλα. Επιπρόσθετα των κλασσικών 52 φύλλων (2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, Βαλές, Ντάμα, Ρήγας, Άσσος), υπάρχουν 4 ακόμα ειδικές κάρτες (Μαγιόνγκ, Σκυλιά, Φοίνικας και Δράκος). Οι «φυλές» των χαρτιών στο Τίτσου είναι σμαράγδια, Σπαθιά, Παγόδες και Άστρα. Οι «φυλές» ή «χρώματα» λοιπόν είναι διαφορετικά από την κλασσική τράπουλα (Μπαστούνια, Σπαθιά, Κούπες και Καρό), η χρήση ωστόσο μιας κοινής τράπουλας, με 4 επιπρόσθετα σημειωμένα χαρτιά, δεν επηρεάζει το παιχνίδι.
Τα φύλλα, σύμφωνα πάντα με το Wikipedia.gr, μοιράζονται πάντα ανά ένα σε κάθε παίκτη, ξεκινώντας από αυτόν που βρίσκεται στα δεξιά της «μάνας» (εναλλακτικά, η τράπουλα μπαίνει στο κέντρο και τραβούν όλοι από ένα φύλλο). Αρχικά, όλοι οι παίκτες παίρνουν 8. Όταν δουν όλοι και τα 8 φύλλα που έχουν πάρει, τότε κάθε παίκτης έχει το δικαίωμα να βάλει ένα στοίχημα που ονομάζεται «Γκραν Τίτσου» (δείτε την επόμενη ενότητα για τους πόντους). Αυτό σημαίνει ότι πιστεύει ότι θα καταφέρει να μείνει χωρίς φύλλα πριν από όλους τους άλλους παίκτες, συμπεριλαμβανομένου του συμπαίκτη του. Αφού έχουν αποφασίσει όλοι αν θα πουν ή όχι «Γκραν Τίτσου», τότε συνεχίζεται το μοίρασμα μέχρι να έχουν όλοι 14 φύλλα (και η τράπουλα να τελειώσει). Κανένας παίκτης δεν μπορεί να πει πλέον «Γκραν Τίτσου», ούτε να ακυρώσει αν έχει ήδη πει. Αφού μοιραστούν τα υπόλοιπα χαρτιά, ξεκινάει η φάση του «Τίτσου». Σε αυτή τη στιγμή, και μέχρι να παίξει το πρώτο του φύλλο, ο κάθε παίκτης έχει δικαίωμα να πει «Τίτσου». Είναι ακριβώς το ίδιο στοίχημα με το «Γκραν Τίτσου», δηλαδή ο παίκτης που το βάζει πιστεύει ότι θα βγει πριν από όλους τους υπόλοιπους. Η κύρια διαφορά των δύο στοιχημάτων είναι οι πόντοι που συνεπάγονται, και τα χαρτιά που έχει δει ο παίκτης.
Αφού μοιραστούν όλα τα φύλλα, και άσχετα αν έχει ειπωθεί «Γκραν Τίτσου» ή «Τίτσου», ο κάθε παίκτης ξεχωρίζει 3 χαρτιά από το χέρι του για να δώσει στους άλλους παίκτες. Τα φύλλα αυτά ονομάζονται «ανταλλαγές» και δίδονται ανάποδα στους παίκτες. Οι παίκτες δεν έχουν το δικαίωμα να δουν τα φύλλα που τους δόθηκαν μέχρι να μοιράσουν όλοι οι παίκτες τις ανταλλαγές τους. Η πιο συνηθισμένη τακτική είναι να δίνονται στους αντιπάλους όσο πιο χαμηλά φύλλα γίνεται, ενώ στο συμπαίκτη όσο πιο ψηλό. Μέχρι να τελειώσουν όλες οι ανταλλαγές όλοι οι παίκτες έχουν το δικαίωμα να αλλάξουν τις ανταλλαγές που έδωσαν αν το επιθυμούν. Αν ανασηκωθεί έστω και ένα φύλλο από τις ανταλλαγές, δεν γίνεται καμία αλλαγή.
Αφού σηκώσουν όλοι οι παίκτες τις ανταλλαγές που τους δόθηκαν, ξεκινάει το παιχνίδι. Πρώτος είναι ο παίκτης που έχει την κάρτα Μαγιόνγκ. Μπορεί είτε να παίξει την κάρτα μόνη της, είτε σε κέντα. Οι υπόλοιποι παίκτες μπορούν να παίξουν ή να πουν πάσο. Αν παίξουν, είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν τον συνδυασμό και να ρίξουν ένα χέρι που έχει υψηλότερη και όχι ίδια ή χαμηλότερη αξία από το φύλλο που βρίσκεται ήδη κάτω. Εξαίρεση αποτελούν οι Βόμβες. Εάν όλοι οι παίκτες μετά τον τελευταίο που έπαιξε πουν πάσο, ο παίκτης αυτός μαζεύει την μπάζα και ανοίγει αυτός τον επόμενο γύρο, με οποιοδήποτε συνδυασμό θέλει.
Το παιχνίδι τελειώνει όταν έχει μείνει μόνο ένας παίκτης με φύλλα στο χέρι του και έχουν βγει οι υπόλοιποι. Ο τελευταίος παίκτης υφίσταται ποινή, η οποία συνίσταται στο να δίνει όλα τα φύλλα που έχει στο χέρι, στην αντίπαλη ομάδα και όλες τις μπάζες του στον πρώτο παίκτη που βγήκε από το παιχνίδι. Είναι λοιπόν δυνατόν, ο τελευταίος παίκτης να δώσει τις μπάζες του στο συμπαίκτη, εάν βγήκε αυτός πρώτος.
Αφού τελειώσει το παιχνίδι, μετρούνται και καταγράφονται οι πόντοι που κέρδισε η κάθε ομάδα.
