Μίμης Ανδρουλάκης: “Έπαθα ψυχοσωματικό σοκ στις φωνητικές χορδές εν όψει χρεοκοπίας”

Καλεσμένος στην εκπομπή “Στούντιο 4” της ΕΡΤ βρέθηκε το απόγευμα της Τρίτης (03/12) ο γνωστός συγγραφέας Μίμης Ανδρουλάκης, με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του “Ποιος το ξέρει; Ποιος το ξέρει;”.

Ξεκινώντας από τα γραφόμενα στο βιβλίο του, ο Μίμης Ανδρουλάκης μίλησε για τη ζημιά που έπαθε στις φωνητικές του χορδές, που ήρθε σαν ψυχοσωματικό αποτέλεσμα ενόψει της ελληνικής χρεοκοπίας που θα ακολουθούσε.

“Έπαθα ψυχοσωματικό σοκ στις φωνητικές χορδές. Από τις αρχές του 2000 είχα την αίσθηση ότι έρχεται μια πολύ μεγάλη καταστροφή, και παγκόσμια και ελληνική. Και γράφω κάθε χρόνο ένα βιβλίο εν όψει καταστροφής. Κάθε χρόνο” δήλωσε ο Μίμης Ανδρουλάκης.

Και συνέχισε: “Μια μέρα, ρωτάω έναν υφυπουργό πόσο είναι σήμερα το ελληνικό ομόλογο και μου κάνει με τα χέρια του 7,5. Αμάν, λέω. Άρα η Ελλάδα πετιέται εκτός αγορών, άρα σε λίγο δε θα μας δανείζει κανείς, άρα χρεοκοπία. Βγαίνω έξω από τη Βουλή και χάνω τη φωνή μου”.

“Πάω και κάνω εξετάσεις, μαύρες οι φωνητικές μου χορδές. Μου λένε οι γιατροί “καρκίνος” και με στείλανε να κάνω βιοψία. Πήγα με εξέτασε ένας άλλος γιατρός και μου λέει, “πήγαινε σπίτι σου, πάρε φασκόμηλο, βάλε και δυο κουταλιές μέλι κρητικό, βράσε τα, σκεπάσου με μια πετσέτα και ανάπνεε”. Μέσα σε ένα βράδυ ενυδατώθηκαν οι φωνητικές μου χορδές. Ήταν ένα ψυχοσωματικό σοκ εν όψει χρεοκοπίας” κατέληξε ο γνωστός συγγραφέας.

Στη συνέχεια, ο Μίμης Ανδρουλάκης περιέγραψε: “Όταν ξεκίνησα να γράφω την τριλογία μου έχασα και το φως μου. Είμαι ο τυφλός που βλέπει. Είμαι σαν τον Οιδίποδα επί Κολωνώ. Έγραψα τα τρία βιβλία και ουσιαστικά ήμουν τυφλός. Όταν ανακαλείς αυτή την εμπειρία είναι πολύ οδυνηρή.Τα πρώτα δύο βιβλία αφορούν στο παρελθόν, δηλαδή βουτήξαμε μαζί με τους αναγνώστες μου στο πηγάδι της μνήμης και ανασύραμε με ενθουσιασμό, εντελώς ξεχασμένα πράγματα. Υπήρχαν και πρόσωπα χαμένα στη μαύρη τρύπα της μνήμης”.

Και πρόσθεσε: “Ακολουθώ μια τελετουργία καλοκαιρινής νύχτας. Κοιμάμαι νωρίς και σηκώνομαι στις 4 το πρωί, που είναι η πιο σκοτεινή ώρα και περπατάω. Έχω δώσει στα δέντρα στο κτήμα μου, ονόματα μεγάλων προσωπικοτήτων και συνομιλώ. Ακούω τις μελωδίες και τις φωνές των δέντρων. Έχω τη δυνατότητα να κάνω συνομιλίες και με ζωντανά πρόσωπα και μεταθανάτιες συνομιλίες με πεθαμένα πρόσωπα. Συνεχίζω τη μεταθανάτια συζήτηση.“