Με αφορμή τα εκλογικά αποτελέσματα της Κυριακής το Μ-Λ ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του αναφέρει:
"Μια νέα πολιτική κατάσταση διαμορφώνεται στην πολιτική ζωή της χώρας, ύστερα από τη δεύτερη εκλογική νίκη της ΝΔ σε ένα μήνα, που προδιαγράφει κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και όξυνση της πολιτικής αντίδρασης. Το νέο πολιτικό σκηνικό χαρακτηρίζεται από την αχαλίνωτη επίθεση των αντιδραστικών δυνάμεων με επικεφαλής τη ΝΔ του Μητσοτάκη, που κατάφερε με το θηριώδη προπαγανδιστικό μηχανισμό της, με ωμούς εκβιασμούς και κάλπικα διλήμματα να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές και να εξασφαλίσει τη συνέχιση της κυριαρχίας τους με μια αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Χαρακτηρίζεται επίσης από μια νέα εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, με άμεση συνέπεια το ξέσπασμα μιας βαθιάς κρίσης, από την οποία είναι δύσκολο να προσδιοριστεί πότε και πώς θα βγει. Πρωταγωνιστής αυτή την περίοδο, εντολοδόχος του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας άρχουσας τάξης, η NΔ αποτελεί την κύρια, δοκιμασμένη κυβερνητική λύση για να εξασφαλίσει πολιτική σταθερότητα και να προωθήσει όλα τα βάρβαρα, αντεργατικά μέτρα και νόμους που έχουν έτοιμα για να εφαρμόσουν την επομένη των εκλογών, όταν θα επιστρέψει η χώρα στο καθεστώς της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» μετά το διάλειμμα της πανδημίας.
Οι νέοι αρνητικοί πολιτικοί συσχετισμοί αποτυπώνουν μια δεξιά εκλογική μετατόπιση που συντελέστηκε στην ελληνική κοινωνία το προηγούμενο διάστημα και επισφραγίστηκε με το αποτέλεσμα και των δεύτερων εκλογών. Σε αυτή την αρνητική εξέλιξη σημαντικό ρόλο έπαιξαν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα τα οποία, μπροστά σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα της τετραετίας, όπως έκαναν στα χρόνια της πανδημίας, πρόσφεραν ανοχή, συμμόρφωση και τελικά στήριξη σε αυτή την πολιτική.
Δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής πως η συμμετοχή στις εκλογές του Ιούνη ήταν ιδιαίτερα μειωμένη σε σχέση με τις εκλογές του Μάη, αφού τώρα απείχαν από την εκλογική διαδικασία επί πλέον 800 χιλιάδες ψηφοφόροι. Η εκλογική νίκη της ΝΔ στις εκλογές του Μάη και του Ιούνη πριμοδοτήθηκε προκλητικά και μεθοδικά από τα κυρίαρχα οικονομικά συμφέροντα μέσα και έξω από τη χώρα και τα διατεταγμένα MME, που βομβαρδίζουν ασταμάτητα το λαό σε ρόλο χειραγωγού όλα τα τελευταία χρόνια, συγκαλύπτοντας φρικτά μαζικά εγκλήματα, όπως αυτό των Τεμπών και της Πύλου, αλλά ευνοήθηκε επίσης και ενισχύθηκε από τη στήριξη που πρόσφερε όλη την περασμένη τετραετία ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της Δεξιάς. Άνοιξε, έτσι, διάπλατα ο δρόμος για τη συνέχιση της Δεξιάς κυριαρχίας και την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης με την εξωφρενική ακρίβεια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, τις απολύσεις και τη μαζική ανεργία, την καρατόμηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, τον αυταρχισμό και την καταστολή, την εξάρτηση και τον νεοαποικιακό οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της χώρας.
Ο Μητσοτάκης και η ΝΔ εμφανίζονται αποφασισμένοι να πάρουν τη μεγάλη ρεβάνς για όλες τις μεταπολιτευτικές οικονομικές, συνδικαλιστικές και δημοκρατικές κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος.
Να αμαυρώσουν τους λαϊκούς αγώνες που αναπτύχθηκαν ενάντια στα μνημόνια της υποδούλωσης. Να δημιουργήσουν όρους απόλυτης κυριαρχίας της αντιδραστικής ιδεολογίας τους. Να υπονομεύσουν και αντιστρέψουν το προοδευτικό, δημοκρατικό κλίμα που κυριάρχησε σε πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας μετά την πτώση της χούντας. Να κλείσουν την «παρένθεση»…
Σε συνθήκες ολόπλευρης κρίσης που πλήττει την Ελλάδα -αλλά και ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο- και βάζει σε δοκιμασία αστικά μυθεύματα, τα προπαγανδιστικά επιτελεία της αστικής τάξης πασχίζουν να αποτρέψουν τη λαϊκή χειραφέτηση, να υπονομεύσουν την αναπόφευκτη ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων. Η αντιαριστερή, αντικομμουνιστική επίθεση θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Αυτοί που αντιτάσσονται στα μνημόνια υποδούλωσης της χώρας και λεηλασίας του λαού, αυτοί που υπερασπίζουν τις λαϊκές κατακτήσεις, δικαιώματα και ελευθερίες, την εθνική περηφάνια και αξιοπρέπεια, αυτοί που αγωνίζονται για την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό αποτελούν στόχο.
Σε αυτό το γενικό πλαίσιο, η αυξημένη εκλογική καταγραφή ακροδεξιών, θρησκόληπτων, ρατσιστικών και εθνικιστικών κομμάτων και σχηματισμών, όπως οι «Σπαρτιάτες» -που έφερε στο προσκήνιο ο Κασιδιάρης-, η «Ελληνική Λύση», η «Νίκη», που μπήκαν όλοι στη Βουλή και θέλουν να στρέψουν σε ακόμη πιο αντιδραστικές, αντικομμουνιστικές κατευθύνσεις την πολιτική της ΝΔ, δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα για τα λαϊκά συμφέροντα και περισσότερες δυσκολίες στην υπόθεση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Τα επιτελεία των «σοφών» συνταγματολόγων της άρχουσας τάξης με τα νομικά τεχνάσματά τους το μόνο που κατάφεραν ήταν να ηρωοποιήσουν τον Κασιδιάρη στα μάτια των ακροδεξιών οπαδών του και αυτός κατάφερε να εξουδετερώσει και να γελοιοποιήσει όλες τις περισπούδαστες επινοήσεις τους.
2. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα, όμως τώρα πιο βαριά, το αντίτιμο της χρεοκοπημένης πολιτικής της. Δίπλα στους εξακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρους που έχασε από τις εκλογές του 2019 στις εκλογές του Μάη 2023, τώρα σε ένα μήνα έχασε άλλους 250 χιλιάδες ψηφοφόρους στις εκλογές του Ιούνη. Όλα αυτά τα χρόνια, βασική επιδίωξη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η προσπάθεια να μη χάσει την εύνοια της ντόπιας ολιγαρχίας και των ξένων ιμπεριαλιστών και να εδραιωθεί ως ο δεύτερος πυλώνας του αστικού πολιτικού συστήματος στη θέση του ΠΑΣΟΚ, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο για να ξεπεράσουν οι κυρίαρχες δυνάμεις τη μεγάλη οικονομική και πολιτική κρίση που ξέσπασε με την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια. Τώρα με την εκλογική συντριβή του, εισπράττει τα επίχειρα της πολιτικής του. Εισπράττει το δεύτερο, και βαρύτερο, λογαριασμό από το 2019 για όσα έκανε ή δεν έκανε σαν κυβέρνηση και σαν αξιωματική αντιπολίτευση. Για την ταπεινωτική του συνθηκολόγηση και την οριστική προσχώρησή του στο αντιλαϊκό μέτωπο των μνημονιακών δυνάμεων. Για τη δουλοφροσύνη και την υποταγή του σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Για τη ματαίωση της ελπίδας και την οδυνηρή διάψευση των λαϊκών προσδοκιών. Γιατί εξελίχθηκε σε ένα κόμμα που συντάχθηκε με τους εχθρούς του λαού, ένα κόμμα που ασκεί δεξιά πολιτική στο όνομα της Αριστεράς, αμαυρώνοντας τα οράματα, τις ιδέες, τις αξίες της. Και το επιβεβαίωσε όχι μόνο σαν κυβέρνηση αλλά και σαν αντιπολίτευση τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η ουσιαστική ταύτιση της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, σε όλα τα σημαντικά ζητήματα που αφορούν τη ζωή του λαού και τις τύχες της χώρας, με την πολιτική της ΝΔ, η υπερψήφιση των μισών νόμων που έφερε η ΝΔ στη Βουλή κατά την περίοδο 2019-23, καθώς και τα αντιλαϊκά πεπραγμένα του όταν ήταν κυβέρνηση, οδήγησαν το ΣΥΡΙΖΑ ξανά σε μια νέα προδιαγεγραμμένη εκλογική ήττα και συντριβή. Τώρα, επιδιώκει ξανά να αποσπάσει την εύνοια και την έγκριση της άρχουσας τάξης στον ανταγωνισμό του με το ΠΑΣΟΚ για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μετά την εκλογική άνοδο που κατέγραψε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Μάη, ο αρχηγός του σήκωσε τους τόνους τόσο απέναντι στη ΝΔ όσο και απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνοντας να εδραιώσει τα ποσοστά του στις εκλογές του Ιούνη, παίρνοντας βέβαια περίπου 50 χιλιάδες λιγότερες ψήφους από τις εκλογές του Μάη. Το ΠΑΣΟΚ μεταμορφώνεται συνεχώς την τελευταία δεκαετία και προσπαθεί να βρει διακριτό ρόλο με κούφιες αντιπαραθέσεις. Όμως το βαρύ αντιλαϊκό του παρελθόν με τα μνημόνια υποδούλωσης και καταλήστευσης που έφερε και ψήφισε στη Βουλή και η στήριξη στην πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπου ψήφισε το 70% των κυβερνητικών νομοσχεδίων, εξακολουθούν να το καθηλώνουν σε ρόλο συμπληρωματικό, παρά τις φιλοδοξίες ισχυρών κύκλων της ολιγαρχίας να το καταστήσουν βασικό πυλώνα του αστικού πολιτικού συστήματος και να το αναδείξουν, σε επόμενη φάση, αξιωματική αντιπολίτευση. Το κόμμα αυτό ήταν και παραμένει κόμμα υπηρέτης της μεγαλοαστικής τάξης και στήριγμα της πολιτικής της εξάρτησης της χώρας από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Ένα νέο ανάχωμα στήθηκε το τελευταίο διάστημα, αυτό της «Πλεύσης Ελευθερίας», για να εγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις που αποδεσμεύονται και να τις στρέψει σε ανώδυνα κανάλια, όπως συνέβη εξ άλλου με τόσα και τόσα αναχώματα που στήθηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια και τα οποία, αφού έπαιξαν το ρόλο τους σε μια συγκεκριμένη στιγμή, εξαφανίστηκαν από το πολιτικό προσκήνιο χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος. Παρόμοια τροχιά με όλα αυτά θα διανύσει και η «Πλεύση Ελευθερίας».
Το ΜέΡΑ25, ένα αρχηγικό κόμμα που δημιουργήθηκε στα απόνερα της ολοκληρωτικής ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική πολιτική, τσαλαβουτώντας καιροσκοπικά δεξιά και αριστερά και διαδραματίζοντας ρόλο συμπληρωματικής δύναμης στον ΣΥΡΙΖΑ, οδηγήθηκε τελικά για δεύτερη φορά εκτός Βουλής, θέτοντας σε δοκιμασία την ίδια του την ύπαρξη και προοπτική, μαζί με όλους τους όψιμους συμμάχους του που έσπευσαν σε αυτό αναζητώντας μια θέση στα κοινοβουλευτικά έδρανα.
Το ΚΚΕ εισέπραξε ένα τμήμα της κοινωνικής αμφισβήτησης και διαμαρτυρίας με αριστερό πρόσημο, καταγράφοντας μια άνοδο στις εκλογές του Μάη. Αν και αύξησε στις δεύτερες εκλογές λίγο τα ποσοστά του, σε απόλυτους αριθμούς πήρε περίπου 25 χιλιάδες λιγότερες ψήφους. Θριαμβολογεί τώρα και επαίρεται ότι αποτελεί δήθεν «τη μόνη πραγματική αντιπολίτευση». Όμως, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις του, όλα τα πεπραγμένα του αποκαλύπτουν ποια ήταν η στάση της ηγεσίας του σε όλους τους αγώνες που ξέσπασαν την προηγούμενη περίοδο και ποια ήταν η αντιπολίτευση που άσκησε στις κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, όταν μάλιστα σε ορισμένες περιόδους διέθετε μεγαλύτερη κοινοβουλευτική δύναμη απ΄ ό,τι σήμερα. Αυτό που κάνει το ΚΚΕ, μέσω του ΠΑΜΕ όλα αυτά τα χρόνια, δεν είναι η μαζική συμμετοχή σε ενωτικούς αγώνες στα κοινωνικά μέτωπα πάλης για να ασκηθεί η μέγιστη πίεση στις αστικές κυβερνήσεις αλλά η διάσπαση των αγώνων, στέλνοντας τις δυνάμεις του σε ξεχωριστές πλατείες. Δεν είναι η κατεύθυνση της κλιμάκωσης των αγωνιστικών κινητοποιήσεων συνολικά ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική αλλά η πολιτική υπονόμευσης των αγώνων, το σιωπητήριο και η μετατροπή των αγώνων σε εκλογοθηρικές εκστρατείες.
Και πέρα και πάνω βέβαια απ’ όλα αυτά, η ηγεσία του ΚΚΕ εξακολουθεί να κουβαλά όλο το ρεβιζιονιστικό φορτίο και τη γραμμή που ευθύνεται για την ανυπολόγιστη ζημιά που προκλήθηκε στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και στο κομμουνιστικό κίνημα της Ελλάδας, ύστερα από το αντεπαναστατικό 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ και την περιβόητη 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ, το Φλεβάρη και Μάρτη αντίστοιχα του 1956. Την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης και τη διάλυση των περισσότερων κομμουνιστικών κομμάτων σε διεθνές επίπεδο και στο εθνικό επίπεδο τη μετατροπή του ΚΚΕ από κόμμα επαναστατικό, καθοδηγητή των ηρωικών αγώνων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, σε κόμμα κοινοβουλευτικών αυταπατών με τυφλή υποταγή στους κανόνες του αστικού πολιτικού παιχνιδιού, όπως είναι όλα αυτά τα χρόνια και σήμερα.
3. Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 25ης Ιούνη, όπως και αυτών του Μάη, είναι αναμφισβήτητα δυσμενή για τα λαϊκά συμφέροντα. Όχι μόνο γιατί σημειώνονται μετά από μια περίοδο εφαρμογής μιας βάρβαρης και υποτελούς πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη που τη διαδέχεται μια νέα αντιδραστική κυβέρνηση της ΝΔ, που διακηρύσσει ανοιχτά την αντιλαϊκή της κλιμάκωση, αλλά γιατί διευκολύνει την ηγεσία της να μιλά, τώρα, για « δικαίωση» και «έγκριση» της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της, για «καθαρή και νωπή λαϊκή εντολή» που της επιτρέπει να προχωρήσει σε νέα σκληρότερα μέτρα, με νέα φοροληστρικά χαράτσια, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, σαρώνοντας εργατικά δικαιώματα και λαϊκές κατακτήσεις. Τα προπαγανδιστικά επιτελεία της μεγαλοαστικής τάξης ξεκίνησαν, ήδη, να αξιοποιούν το εκλογικό αποτέλεσμα, προσπαθώντας να προσδώσουν ένα προφίλ θριαμβευτή στον Μητσοτάκη και στη ΝΔ, επιδιώκοντας να εδραιώσουν στη συνείδηση των λαϊκών μαζών τα αντιδραστικά τους ιδεολογήματα, με σκοπό να υποσκάψουν και να παραλύσουν τις λαϊκές αντιδράσεις μπροστά στα νέα αντεργατικά μέτρα που έρχονται. Όσο, όμως, και αν φαντάζουν ισχυροί, η δύναμή τους είναι πλασματική, η σταθερότητά τους εύθραυστη. Τα πραγματικά προβλήματα του λαού, η φτώχεια, η ακρίβεια, η ανεργία, η μισοδιαλυμένη υγεία και παιδεία, είναι εδώ και θα παραμένουν εδώ, άλυτα και οξύτερα. Και επί πλέον, στο επόμενο διάστημα η Ελλάδα, η Ευρώπη, ολόκληρος ο κόσμος θα βρεθούν αντιμέτωποι με μεγάλες αναστατώσεις και συγκρούσεις. Και τότε θα δοκιμαστεί ο «εκλογικός θρίαμβος», η «στέρεη» κοινοβουλευτική της πλειοψηφία και «η σωστή πλευρά της ιστορίας» που υπηρετούν οι εθελόδουλοι της Δεξιάς. Τότε θα διαπιστωθεί για άλλη μια φορά πως καμιά «τάξη» και καμιά πολιτική σταθερότητα δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω στη φτώχεια, την εξαθλίωση του λαού και την υποδούλωση της χώρας. Στο έδαφος αυτό, μόνο όξυνση των λαϊκών αντιδράσεων και της ταξικής πάλης μπορεί να σημειωθεί.
Κάτω από τη βαριά σκιά του εκλογικού αποτελέσματος, πρέπει να υπογραμμιστεί πως η αντιλαϊκή πολιτική δεν αντιμετωπίζεται μέσα από τις κάλπες που στήνουν όποτε θέλουν οι κυρίαρχες δυνάμεις αλλά μέσα από τους μαζικούς, εξωκοινοβουλευτικούς αγώνες που μπορούν να αναπτύξουν οι λαϊκές μάζες. Εξ άλλου, αν το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών παρουσιάζεται με αυτές τις αρνητικές συνέπειες δεν θα πρέπει η πρώτη βαριά του όψη να κρύψει την άλλη πλευρά του. Ότι εμφανίζεται ως ένα αποτέλεσμα που βρίσκεται σε δυσαρμονία με την υπαρκτή, εκφρασμένη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, με τους λαϊκούς αγώνες, τις μεγάλες απεργίες και τα παλλαϊκά συλλαλητήρια για το έγκλημα στα Τέμπη και γενικότερα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη που την έζησαν οι πλατιές λαϊκές μάζες στο πετσί τους και θα την αντιμετωπίσουν ξανά τώρα σε μια ίδια και χειρότερη εκδοχή της.
Αν στις εκλογές της περασμένης Κυριακής αυτό δεν εκφράστηκε στην έκταση και την ένταση που θα μπορούσε και υπήρξε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά θα πρέπει να βγει το συμπέρασμα ότι υποχώρησε ή έπαψε να υφίσταται η λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Και φυσικά δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας πως παρά τις θριαμβολογίες της ηγεσίας της ΝΔ και των προπαγανδιστών της Δεξιάς για το εκλογικό της αποτέλεσμα, η ΝΔ έχασε 280 χιλιάδες ψηφοφόρους από τη μια εκλογή στην άλλη. Δεν είναι και λίγοι μέσα σε ένα μήνα!
Το πραγματικό πρόβλημα μπροστά στις νέες αντεργατικές-αντικοινωνικές θύελλες που έρχονται, μετά τις εκλογές, είναι αν θα χτιστεί βήμα-βήμα ένα ισχυρό λαϊκό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ένα παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης ικανό να αποκρούσει τα αντεργατικά μέτρα και να προασπίσει αποτελεσματικά τα άμεσα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα του εργαζόμενου λαού και να τον ενώσει πάνω στα γενικά παλλαϊκά αιτήματα. Είναι ο μόνος δρόμος σωτηρίας για το λαό και οφείλουμε με όλες μας τις δυνάμεις να δώσουμε τη δική μας συμβολή στον αγώνα του λαού μας ενάντια στους ξένους και ντόπιους δυνάστες και εκμεταλλευτές και τα πολιτικά τους φερέφωνα.
Το ζήτημα που αναδεικνύεται με ακόμα πιο έντονο και επιτακτικό τρόπο μετά και τις εκλογές του Ιούνη, είναι αν θα υπάρξει μια ανεξάρτητη, απέναντι στην κυρίαρχη τάξη, ισχυρή και αξιόπιστη κομμουνιστική Αριστερά, σταθερός και ασυμβίβαστος υπηρέτης του λαού και των συμφερόντων του. Όχι μία στα λόγια Αριστερά, προσαρμοσμένη στις πιέσεις, τις ανάγκες και τα συμφέροντα των κυρίαρχων αστικών δυνάμεων αλλά μια πραγματική κομμουνιστική Αριστερά, ένα πραγματικό κομμουνιστικό κόμμα, που χωρίς την ύπαρξη, την οικοδόμηση και τη δράση του, η εργατική τάξη και οι πλατιές λαϊκές μάζες θα παραμένουν αφοπλισμένες και αδύναμες και ο αγώνας τους θα μετατρέπεται σε διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια μιας νεόκοπης σοσιαλδημοκρατίας, για να πλασάρεται στο κυρίαρχο αστικό πολιτικό σκηνικό. Η κυριαρχία της συμβιβαστικής πολιτικής στο χώρο της κομμουνιστικής Αριστεράς πρέπει να ανατραπεί και αυτό είναι το μεγάλο καθήκον, στο οποίο οφείλουν να συστρατευθούν όλες οι πραγματικά αριστερές δυνάμεις, όλοι οι κομμουνιστές.
4. Το Μ-Λ ΚΚΕ έδωσε μια σκληρή πολιτική μάχη, προβάλλοντας χωρίς περιστροφές το σύνολο της ιδεολογικοπολιτικής του γραμμής πάνω στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και η χώρα, θέτοντας στο επίκεντρο της πάλης του τα συνθήματα: «Με τους αγώνες, το λαό και την Αριστερά», «καταδικάστε το μαύρο μέτωπο της Δεξιάς, απορρίψτε τις δυνάμεις του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης». Πάνω από δυόμιση μήνες, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των διπλών εκλογών, οι σύντροφοι και συναγωνιστές του Μ-Λ ΚΚΕ και της Πορείας κινητοποιήθηκαν με αυταπάρνηση, μεταφέροντας το αγωνιστικό μήνυμα του κόμματος σε χιλιάδες εργαζόμενους, το μήνυμα της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας και της ανεργίας, την πάλη για την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, προωθώντας το στόχο για την ανασυγκρότηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος ενάντια στο συμβιβασμό και τη συνθηκολόγηση, για μια πραγματική Αριστερά. Ποτέ, σε όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν αναπτύχθηκε μια τόσο πλατιά, σε έκταση και διάρκεια, κινητοποίηση των δυνάμεών μας από τη μια άκρη της χώρας μέχρι την άλλη, μέσα από δεκάδες συγκεντρώσεις, εξορμήσεις, αφισοκολλήσεις, μοίρασμα υλικού, συσκέψεις και συζητήσεις, παρουσία σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα και στο διαδίκτυο. Ιδιαίτερα, πρέπει να επισημανθεί η αποφασιστική συμβολή των νέων συντρόφων στην προεκλογική δουλειά και τα καθήκοντα δημόσιας εκπροσώπησης και προβολής των απόψεων του κόμματός μας. Στη διάρκεια αυτού του προεκλογικού αγώνα, διαδόθηκαν πλατιά οι ιδεολογικοπολιτικές θέσεις του Μ-Λ ΚΚΕ, αναπτύχθηκαν, δυνάμωσαν και αναζωογονήθηκαν οι δεσμοί μας με εργαζόμενους, αγωνιστές του λαϊκού και αριστερού κινήματος, δημιουργήσαμε σχέσεις με νέους αγωνιστές. Αποτυπώνονται δυνατότητες που υπάρχουν και νέες που διαμορφώνονται, τις οποίες πρέπει να αξιοποιήσουμε. Όλα αυτά πιστεύουμε πως αποτελούν τα βασικά στοιχεία της προσπάθειάς μας, που αφήνουν μια πλούσια αγωνιστική παρακαταθήκη για την επόμενη περίοδο, για την ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική ενίσχυση του Μ-Λ ΚΚΕ και την πορεία του κομμουνιστικού μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος.
Το εκλογικό αποτέλεσμα των 4.300 ψήφων που πήρε το Μ-Λ ΚΚΕ, αισθητά μεγαλύτερο από αυτό των εκλογών του Μάη, όντας το μόνο ψηφοδέλτιο από τις δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά που αυξάνει την εκλογική του δύναμη σε ψήφους και ποσοστό, σε συνθήκες μάλιστα εκβιαστικών διλημμάτων και μεγάλης πίεσης από τη θεωρία της «χαμένης ψήφου», αλλά και μεγάλη αύξηση της αποχής, είναι ένα αποτέλεσμα θετικό που καταγράφει την αντοχή του κόσμου που μας στηρίζει και τη δυνατότητα ευρύτερης απήχησης της γραμμής του Μ-Λ ΚΚΕ. Πρέπει να υπογραμμίσουμε πως σε μια σειρά εκλογικά τμήματα στο κέντρο και την επαρχία, όπως διαπίστωσαν για άλλη μια φορά σύντροφοί μας και μας ενημέρωσαν φίλοι και συναγωνιστές, το ψηφοδέλτιο μας δεν δινόταν ή δεν υπήρχε καν μέσα στα εκλογικά τμήματα. Ενώ σε όλη την προεκλογική περίοδο ασκήθηκε σε βάρος όλων των μικρότερων οργανώσεων της αριστεράς μια πολιτική περιορισμού και φίμωσης των απόψεων τους, με τις μεταμεσονύκτιες μεταδόσεις των τηλεοπτικών τους παρουσιάσεων, με την καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και την επιβολή εξοντωτικών προστίμων για να σταματήσει η διακίνηση προεκλογικού υλικού τους.
Το αποτέλεσμα αυτό πρέπει να εκτιμηθεί σε συνάρτηση με το ιδεολογικοπολιτικό βάρος του μηνύματος που απευθύναμε και παίρνοντας υπόψη πως δε μασήσαμε τα λόγια μας, ούτε χαϊδέψαμε αυτιά, αναζητώντας «συμπληρωματικούς» ρόλους. Στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα θέσαμε βασικά πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα αρχών του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, κόντρα στο πέλαγος των ρεφορμιστικών αυταπατών, ανοίγοντας μέτωπο αντιπαράθεσης στη σοσιαλδημοκρατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και τη ρεφορμιστική γραμμή του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25, αντιμαχόμενοι θέσεις και «μεταβατικά» προγράμματα, όπως αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που καλλιεργούν το συμφιλιωτισμό και λειτουργούν σαν αριστερό συμπλήρωμα του ρεφορμισμού.
Η κατάκτηση της εμπιστοσύνης και η ενεργητική στήριξη, συσπείρωση και στράτευση αυτού του αγωνιστικού δυναμικού θα κριθεί στην πορεία, μέσα στους αγώνες του λαού και την ανεξάρτητη πολιτική παρουσία και δράση του Μ-Λ ΚΚΕ. Σε κάθε περίπτωση όμως, για εμάς, αυτός ο κόσμος αποτελεί μια βάση, ένα έρεισμα μέσα στο λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα. Και είναι καίριας σημασίας ζήτημα, για το Μ-Λ ΚΚΕ, η σταθεροποίηση και ισχυροποίηση των δεσμών του με αυτό τον κόσμο, ώστε σε αυτές τις συνθήκες να δυναμώσει η πολιτική παρέμβαση του κόμματος.
Οι αγωνιστές, οι αριστεροί που μας στήριξαν, αλλά και όσοι όλα αυτά τα χρόνια συγκρατήθηκαν στις όχθες του μαρξιστικού-λενινιστικού ρεύματος, υποδήλωσαν με την ψήφο τους πως το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα είναι εδώ, κόντρα στις πιέσεις και τις σειρήνες των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων. Αξιοποιώντας όλες τις υποδείξεις, καταγράφοντας τις δυνατότητες, τις αντοχές αλλά και τις αδυναμίες και παραλείψεις μας στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, εργαζόμαστε για τη μάχη της επόμενης μέρας που έχουμε μπροστά μας, με τη βεβαιότητα πως ο αγώνας μας εκφράζει τις ανάγκες της ταξικής πάλης και τις αγωνιστικές διαθέσεις ενός κόσμου να παλέψει για μια πραγματική κομμουνιστική Αριστερά".
