Καλαμάτα: «Τα παιδιά είδαν τον πατέρα τους να χάνεται»

Λύγισε ο αδελφός του 40χρονου επισμηναγού Επαμεινώνδα Κωστέα, ο οποίος έχασε την ζωή του μετά την συντριβή του εκπαιδευτικού αεροσκάφους Τ2 της Πολεμικής Αεροπορίας, κοντά στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας.

Ο αδελφός του επισμηναγού μίλησε με δάκρυα στα μάτια για την τραγωδία που βρήκε την οικογένειά τους και αποκάλυψε την τελευταία συζήτηση που είχε με τον Επαμεινώνδα και την υπόσχεση που του έδωσε. Υπόσχεση, που, δυστυχώς, δεν θα τηρήσει.

Ο 40χρονος επισμηναγός έχασε τη ζωή του στην τελευταία του πτήση με το Τ2, λίγο πριν πάει διακοπές με την οικογένειά του. Η σύζυγος και τα ανήλικα παιδιά του, τον είδαν να πεθαίνει.

«Μεγάλη θλίψη για την οικογένεια και το χωριό μας. Χάσαμε τον αδελφό μας, 40 ετών με δύο παιδιά ανήλικα. Ήταν ένας έμπειρος πιλότος με 3.000 ώρες πτήσης. Ήταν η τελευταία του πτήση και άφηνε αυτό το αεροσκάφος, πήγαινε στα Τ-6. Δυστυχώς τον πήρανε νεκρό», δήλωσε συντετριμμένος ο αδελφός του επισμηναγού στην εκπομπή Αλήθειες με τη Ζήνα.

Η σύζυγος και τα παιδιά του επισμηναγού, ένα 12χρονο αγοράκι και ένα 4χρονο κοριτσάκι, βρίσκονταν στο αεροδρόμιο και παρακολουθούσαν την πτήση του. Κανείς δεν περίμενε αυτή την τραγική εξέλιξη.

«Τα παιδιά κοιτούσαν στον ουρανό. Το αεροπλάνο χάθηκε από το οπτικό τους πεδίο και μετά φωτιά. Τα είδαν όλα τα παιδιά, είδαν με τα μάτια τους τον πατέρα τους να χάνεται», περιέγραψε με δάκρυα στα μάτια ο αδελφός του επισμηναγού. «Δυστυχώς ο αδελφός μου δεν γυρνάει πίσω», πρόσθεσε.

Ξέσπασε σε κλάματα, δε, όταν περιέγραψε την τελευταία τους συζήτηση και την υπόσχεση που του έδωσε. «Τελευταία φορά μιλήσαμε την Δευτέρα. Μου είπε “Γιώργο, πάω για την τελευταία πτήση και μετά διακοπές με την οικογένεια για την Πρωτοχρονιά στην Κρήτη”. Μου υποσχέθηκε ότι όταν θα επέστρεφε θα πηγαίναμε μαζί για το αγαπημένο μας χόμπι, το κυνήγι. Δυστυχώς δεν θα γίνει ποτέ αυτό», είπε και λύγισε.

«Η ζωή του ήταν να πετάει, δεν ήθελε κάτι άλλο… Ήταν στη μοίρα του, δυστυχώς τον χάσαμε. Θα θυμάμαι τον αδελφό μου σαν έναν γενναίο πολεμιστή, που αγαπούσε πολύ αυτό που έκανε. Ήταν το χαμογελαστό παιδί, ήταν πατέρας, αδελφός και φίλος όλου του χωριού», κατέληξε φανερά συγκινημένος.