Ιερώνυμος: "Πονάω για τον πατέρα Αντώνιο και τον Λουπασάκη, αλλά έκανα το καθήκον μου"

Σε συνέντευξή του, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι πονάει, αλλά όπως τόνισε "έχω και καθήκον να σταθώ πλάι για να γιατρευτούν όλα αυτά τα πράγματα. Και ο Θεός έχει...".

"Η αρρώστια της εποχής μας είναι η ταχύτητα των ειδήσεων. Και κυρίως η ταχύτητα της πληροφορίας. Και το δεύτερο συμπεριφορά, με συγχωρείτε για τη φράση, των δημοσιογράφων. Ο Έλληνας θέλει το κουτσομπολιό. Του αρέσει η πολλή πολλή συζήτηση γύρω από αυτά τα θέματα. Γι αυτό θα δείτε ολόκληρες φυλλάδες για τα ίδια πράγματα της ίδιας ημέρας.

Ο Αρχιεπίσκοπος στην προκειμένη περίπτωση και αν ξέρει το πρόβλημα, αν το έχει ζήσει, είτε αυτό λέγεται πατήρ Λουπασάκης, είτε πατήρ Αντώνιος, έχει κάνει κατά τη γνώμη του το καθήκον του και έχει καταβάλει τις προσπάθειες. Άλλοτε αυτά πετυχαίνουν και άλλοτε δεν πετυχαίνουν. Έχει κάνει τον αγώνα του. Ελάτε τώρα να δούμε. Αυτοί που δημοσίευσαν όλα αυτά και δημοσιεύονται είναι οι ίδιοι που συμμετείχαν στο πρόβλημα. Είναι οι ίδιοι που πήγαιναν και παρακολουθούσαν τα γεγονότα.

Είναι οι ίδιοι που πρωτοστατούσαν σ αυτά. Το καθήκον του Αρχιεπισκόπου, πέρα από όλα τα άλλα, δεν είναι διοικητής. Δεν είναι αστυνομικός. Ο επίσκοπος και Αρχιεπίσκοπος είναι και πατέρας. Είναι τα παιδιά που μέσα στην οικογένεια κάνανε λάθος. Ο πατήρ Λουπασάκης, ωραία να λάβουμε τα μέτρα, με έναν τρόπο που δεν εξευτελίζει τον άνθρωπο. Απεσύρθη με το δικό του τον τρόπο. Δεν έχει καθήκον ο Αρχιεπίσκοπος, ο πατέρας, αυτά τα παιδιά που ήταν και είναι κοντά του πέντε – δέκα παιδιά να δοκιμάσουν την αγάπη του πνευματικού τους πατέρα. Γιατί πρέπει ο Αρχιεπίσκοπος αμέσως να πάρει το μαχαίρι και να κόψει το κεφάλι των παιδιών αυτών;

Η αγάπη είναι αυτό που θεραπεύει τα πράγματα. Και έπειτα για να θυμηθούμε αυτή την ωραία παραβολή με τους Ιουδαίους. Όταν μια γυναίκα αμάρτανε και καταλαβαίνετε τι εννοώ με αυτό, όλοι την έβγαζαν στην πλατεία του χωριού και την λιθοβολούσαν. Το βλέπουμε κάθε μέρα. Και όταν ήρθε ο Χριστός εκεί είπε το 'ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Όποιος από σας είναι αναμάρτητος να ρίξει την πέτρα'. Αυτό δεν το είδα πουθενά να το γράψει κανείς. Επομένως, πονάω για την περίπτωση του Λουπασάκη, πονάω για την περίπτωση του Αντωνίου, αλλά έχω και καθήκον να σταθώ πλάι για να γιατρευτούν όλα αυτά τα πράγματα. Και ο Θεός έχει…

Και καταλήγοντας, πρόσθεσε: "Τώρα, μετά από μια τέτοια ταλαιπωρία, αν υποτεθεί ότι αθωώθηκε ο πατήρ Αντώνιος. Για τα παιδιά αυτά, πιστεύετε ότι έληξε το θέμα, θεραπεύτηκαν; Τα παιδιά αυτά θα μπορέσουν να ζήσουν όπως θα ήθελαν να ζήσουν; Το θέμα είναι αυτοί που πήραν, που έριξαν την πέτρα ή που δημιούργησαν αυτό το θόρυβο, δεν έχουν ευθύνη;".