Γιορτές διαφορετικές: Στον ξενώνα φιλοξενίας για νοσηλευόμενα παιδιά «Υγεία»

Τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς περνούν στον ξενώνα φιλοξενίας «Υγεία» έξι άτομα, δηλαδή νοσηλευόμενα παιδιά και οι γονείς τους. Ο ξενώνας της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Ζεύξις» ξεκίνησε την λειτουργία του τον Ιούλιο και έχει ήδη γίνει καταφύγιο για περισσότερα από 40 άτομα, παιδιά και οικογένειες Ελλήνων πολιτών αλλά όχι μόνο. «Δεν μας ενδιαφέρει η εθνικότητα, μας ενδιαφέρει μόνο η ευαλωτότητα» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής της οργάνωσης κ. Παναγιώτης Νίκας.

Τα αιτήματα για φιλοξενία παιδιών και των συνοδών τους φτάνουν από τις κοινωνικές υπηρεσίες των νοσοκομείων Παίδων της Αττικής, τις υγειονομικές περιφέρειες σε όλη την Ελλάδα αλλά ακόμα και από τους δήμους ή άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις, ή συλλόγους ασθενών. Η κατάσταση της οικογένειας αξιολογείται από τις κατά τόπους υπηρεσίες όμως, όπως λέει ο κ. Νίκας, «όλα αυτά γίνονται με μια προκατάληψη θετική, δηλαδή θεωρούμε δεδομένο ότι ένας άνθρωπος που έχει το παιδί του να νοσηλεύεται στο νοσοκομείο για να χρειάζεται την υπηρεσία τη δική μας, δηλαδή φιλοξενία και όλα όσα παρέχουμε, πιθανολογούμε κατ’ αρχάς ότι δε θα έχει προφανώς την οικονομική δυνατότητα να πάει σε ένα ξενοδοχείο για παράδειγμα. Οπότε γίνεται μια εκτίμηση των καταστάσεων και γίνεται δεκτό το αίτημα». «Μια οικογένεια που έχει πρόβλημα μπορεί να έρθει απευθείας σε επικοινωνία μαζί μας αλλά δεν μπορεί να έρθει να μας χτυπήσει το κουδούνι χωρίς προετοιμασία. Εμείς πάλι θα κάνουμε την έρευνα που σας είπα και στη συνέχεια θα προχωρήσουμε ή όχι στην αποδοχή του αιτήματος» εξηγεί ο διευθυντής της οργάνωσης.

Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας και χρειάζονται νοσηλεία αλλά και οι γονείς τους, βρίσκουν στον ξενώνα όχι μόνο ένα δωμάτιο για να κοιμηθούν αλλά πραγματική στήριξη με ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, εκπαιδευτικούς, ενώ, ανάλογα με τις ανάγκες τους, παρέχονται είδη υγιεινής ή ό,τι άλλο απαιτείται για να σταθούν πάλι στα πόδια τους, μάλιστα για όσο χρειάζεται. Η διάρκεια της διαμονής «εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης του ασθενούς παιδιού. Μπορεί αυτό να είναι μια βδομάδα για να γίνει μια επέμβαση, να αναρρώσει το παιδάκι και να φύγουν, μπορεί να είναι κάτι που θα κρατήσει περισσότερο ή κάτι που θα γίνει τώρα και θα χρειαστεί να έρθει η οικογένεια πάλι για επανεξέταση, οπότε θα μείνει σε εμάς και θα ξαναμείνει μετά από κάποιους μήνες. Από εμάς δεν υπάρχει περιορισμός. Η μόνη προϋπόθεση είναι ότι το παιδί χρειάζεται να νοσηλευτεί. Είχαμε και μια περίπτωση που ήταν ψυχιατρικά τα προβλήματα, δηλαδή το παιδάκι έπρεπε να κάνει κάποιες συνεδρίες και δεν έμενε διαρκώς σε νοσοκομείο. Και αυτή την περίπτωση την καλύπτουμε. Όσο χρειάστηκε να κάνει συνεδρίες το παιδί, πηγαίναμε την μητέρα με το παιδί, το γυρίζαμε πίσω και όταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος με βάση την εκτίμηση του παιδοψυχιάτρου, έφυγε η οικογένεια από τον ξενώνα» σημειώνει ο κ. Νίκας.

Η ιδέα για τον ξενώνα ξεκίνησε γιατί ο κ. Νίκας είχε βρεθεί στο παρελθόν μπροστά στο πρόβλημα, για το οποίο υπάρχει μεγάλο περιθώριο δράσης. Όπως λέει ο ίδιος, όταν ένα παιδί χρειάζεται νοσηλεία και η οικογένεια δεν διαθέτει τα ανάλογα οικονομικά μέσα «αναγκάζονται οι άνθρωποι, είτε να χωριστεί η οικογένεια, είτε να ζουν σε άθλιες συνθήκες, να κοιμάται ας πούμε η μαμά σε μια πολυθρόνα ή στα καθίσματα έξω από το θάλαμο, να μην έχει πού να κάνει ένα μπάνιο, να πλύνει ένα ρούχο. Στις περιπτώσεις βέβαια των προσφύγων και των μεταναστών υπάρχει και το πρόβλημα με τη γλώσσα, με την επικοινωνία με τους γιατρούς, τις κοινωνικές υπηρεσίες των νοσοκομείων ή με άλλους φορείς». Έτσι δημιουργήθηκε ο ξενώνας «Υγεία» επειδή, όπως τονίζει ο διευθυντής του, «προσπαθούμε πάντα τα προγράμματα που υλοποιούμε να έχουν μια άμεση επίδραση στις ζωές των ανθρώπων γι αυτό και αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το πρόγραμμα».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το πρόγραμμα δεν θεωρείται ιδιαίτερα «ακριβό» και «αυτό είναι που συζητάμε καμιά φορά ότι για να γίνει κάτι ουσιαστικό δεν χρειάζεται ένας πακτωλός χρημάτων ας πούμε, να είναι πολυδάπανο, χρειάζεται ένας τρόπος να οργανωθεί σωστά και να λειτουργήσει σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες» υπογραμμίζει ο κ. Νίκας προσθέτοντας ότι η χρηματοδότησή του είναι εξασφαλισμένη για ακόμα 4 μήνες ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια για την συνέχισή του.

«Μια περίπτωση οικογένειας που μας χρειάστηκαν ήταν ένα παιδάκι που είχε πρόβλημα υδροκεφαλίας για παράδειγμα, ένα άλλο είχε να κάνει μια σοβαρή καρδιοχειρουργική επέμβαση και ήταν οικογένειες από την περιφέρεια οι οποίες βρίσκονταν σε δεινή οικονομική κατάσταση. Κάποιες φορές αυτό συνδυάζεται με πολυτεκνία, δηλαδή μπορεί να υπάρχουν και άλλα 2 ή 3 αδέρφια εκτός από το παιδάκι που ασθενεί» εξηγεί ο κ. Νίκας, σχετικά με το προφίλ των οικογενειών που χρειάζονται τις υπηρεσίες του ξενώνα, προσθέτοντας «όταν αναγκάζονται να έρθουν από ένα νησί για παράδειγμα, όπως ήταν μια περίπτωση που φιλοξενήσαμε, της οποίας ο πατέρας έκανε περιστασιακά μεροκάματα όπου μπορούσε για να συντηρήσει την οικογένειά του, σκεφτείτε αυτοί οι άνθρωποι να χρειαστεί να έρθουν στην Αθήνα για να νοσηλευτεί το παιδί. Πού αφήνεις τα άλλα παιδιά; Πού μένεις εσύ ο ίδιος; Είναι γενικά μια κατάσταση δύσκολη».

Μέχρι στιγμής όλες οι δράσεις του ξενώνα και της «Ζεύξις» συνδέονται με τα παιδιά. «Ξεκινούμε πάντα από τα παιδιά γιατί δυστυχώς τα παιδιά είναι οι πλέον ευάλωτοι των ευάλωτων. Είτε τα ασυνόδευτα παιδιά με προσφυγικό ή μεταναστευτικό προφίλ, που εκεί έχουμε να κάνουμε με πολύ τραγικές συνθήκες και περιστάσεις, είτε τα παιδιά που μπορεί να έχουν και τους δύο γονείς ή τον ένα γονιό αλλά και πάλι βρίσκονται σε συνθήκες φτώχιας, αστεγίας, κοινωνικού αποκλεισμού ή αποκλεισμού από το σύστημα υγείας, είναι τα αθώα θύματα. Είναι οι άνθρωποι αυτοί που σε μια πολύ τρυφερή και ευαίσθητη φάση της ζωής τους, που θα έπρεπε να είναι αμέριμνα, να απολαμβάνουν την εκπαίδευσή τους, τους φίλους τους, τα παιχνίδια τους, έρχονται αντιμέτωπα με πολύ δύσκολες συνθήκες, με ένα πολύ άσχημο πρόσωπο της ζωής και δυστυχώς δεν έχουν και φωνή» λέει ο κ. Νίκας, τονίζοντας ότι «εάν δεν μιλήσουμε εμείς για τα παιδιά, δεν έχουν τον τρόπο να μιλήσουν. Εάν δεν κάνουμε εμείς κάτι γι αυτά, και όταν λέω εμείς εννοώ όλοι οι άνθρωποι και οι φορείς που ασχολούμαστε με τα παιδιά, δεν μπορούν να διεκδικήσουν, να αντισταθούν, να προστατεύσουν τον εαυτό τους».

Ένας πολίτης που θέλει να συνεισφέρει στην οργάνωση και τον ξενώνα μπορεί να προσφέρει σε υλικά αγαθά ή να κάνει μια δωρεά επικοινωνώντας με την «Ζεύξη». Πέραν αυτού όμως, ο κ. Νίκας σημειώνει ότι «υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω μας οι οποίοι έχουν ανάγκη, που βρίσκονται σε δυσκολία, που βρίσκονται σε αδυναμία να καλύψουν είτε τις υλικές τους ανάγκες, είτε έχουν ανάγκη στήριξης και τώρα πολύ περισσότερο με την πανδημία που οποιοσδήποτε άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει κάτι, το παραμικρό, από το να μιλήσει με ένα χαμόγελο στον διπλανό του ή ακόμα καλύτερα κάτι πιο ουσιαστικό, θα ήταν μια καλή ευκαιρία να το σκεφτεί και να το κάνει». «Πολλές φορές έχουμε τη νοοτροπία ότι “ εγώ είμαι πολύ μικρός και δεν μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω την κατάσταση και αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το κάνει η Πολιτεία, οι φορείς και οι οργανισμοί”, το οποίο είναι σωστό, το κράτος είναι ο πρώτος φορέας που θα έπρεπε να φροντίζει γι αυτά τα πράγματα αλλά δεν πρέπει να υποτιμάμε τη δύναμη που έχει ο κάθε ένας από εμάς με το να μην στρέψει το κεφάλι όταν δει ότι ένα παιδί γίνεται αντικείμενο κακομεταχείρισης ή κακοποίησης και να μιλήσει, να δράσει» τονίζει ο διευθυντής του ξενώνα φιλοξενίας, προσθέτοντας ωστόσο ότι «αυτό βέβαια όχι μόνο τώρα που είναι Χριστούγεννα, η ανάγκη υπάρχει 365 ημέρες το χρόνο. Τα Χριστούγεννα όλοι γινόμαστε πιο ευσυγκίνητοι, λίγο πιο προβληματισμένοι αλλά κανείς δεν είναι τόσο μικρός και τόσο αδύναμος για να κάνει τη διαφορά. Πολλές φορές η μικρή κίνηση που θα κάνεις απέναντι σε ένα συνάνθρωπό σου μπορεί να έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα».



Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ