Από όταν άρχισαν να κατασκευάζουν περίπλοκα πράγματα οι άνθρωποι, αντιλήφθηκαν πως υπήρχε η ανάγκη για ένα σύστημα μέτρησης. Αρχικά η βάση ήταν το ανθρώπινο σώμα.
Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν πήχεις που ήταν περίπου 52.4 εκατοστά, αλλά επειδή δεν ήταν όλοι οι πήχεις ίδιοι εμφανίστηκαν ράβδοι μέτρησης.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία χρησιμοποιούσε το μέτρο pes (πόδι -είναι ό,τι καταλαβαίνετε, ασχέτως από το αν δεν ήταν όλα τα πέλματα ίδια), που χωριζόταν σε 12 unciae (ίντσες -το πλάτος του αντίχειρα ενός ενήλικα). Η λίβρα ήταν ένα άλλο μέτρο που είχε ευρεία επίδραση στο ευρωπαϊκό βάρος και το νόμισμα, μεταγενέστερα της ρωμαϊκής εποχής.
Στη μεσαιωνική Ευρώπη κάθε περιοχή είχε τους δικούς της νόμους για τα βάρη και τα μέτρα -τα όριζαν οι εμπορικές συντεχνίες. Έρευνα αποκάλυψε πως την ίδια περίοδο, σε μια χώρα, η μέτρηση του 'ποδιού' είχε 37 παραλλαγές.
Υπήρχαν 83 διαφορετικοί τρόποι μέτρησης του σιταριού, 68 για το κρασί και 70 για τα υγρά. Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε σε όλον τον κόσμο. Και ήταν πρόβλημα, όπως γινόταν τεράστια η ανάγκη για διεθνές σύστημα -προς χάριν του εμπορίου.
Η επαναστατική Γαλλία επρόκειτο να παράγει αυτό που εξελίχθηκε στο οριστικό Διεθνές Σύστημα Μονάδων.
Το πρώτο που εφαρμόστηκε ποτέ είναι το μετρικό -το οποίο είναι το κυρίαρχο σήμερα, αλλά δεν το ακολουθούν πλήρως όλες οι χώρες και όλοι οι τομείς. Προτάθηκε η ιδέα από τον Γάλλο εφημέριο Γκαμπριέλ Μουτόν που το δημιούργησε το 1670, για να ενοποιηθεί ο τρόπος με τον οποίο υπολογίζονταν τα στοιχεία.
Ο δικός του επικεντρώθηκε στο μήκος ταλάντευσης ενός εκκρεμούς. Καθορίστηκε η μέτρηση δυνάμεων των 10 (βλ. δεκαδικοί αριθμοί). Δηλαδή 10 εκατοστά που ήταν 1 δεκατόμετρο, τα 10 δεκατόμετρα ήταν ένα μέτρο και ούτω καθ' εξής. Κάτι που έκανε το σύστημα πολύ πιο απλό από ό,τι υπήρχε τότε.
Το 1790, η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών συγκρότησε επιτροπή για να επινοήσει πλήρως ένα λογικό σύστημα μετρήσεων. Το “μέτρο” ορίστηκε ως το 1/1000 του λεπτού τόξου του γεωγραφικού πλάτους (βλ. περιφέρειας της Γης μεταξύ του Βόρειου Πόλου και του Ισημερινού -περνώντας από το Παρίσι). Δηλαδή, περίπου 1852 μέτρα.
Το μέτρο έγινε η μονάδα μήκους, το κιλό η μονάδα μάζας και το δευτερόλεπτο η μονάδα χρόνου. Σύμφωνα με την πρόταση του Μουτόν, αντί να υπάρχουν διαφορετικά ονόματα για κάθε μονάδα μήκους, θα είχαν προθέματα.
Τη σήμερον ημέρα, αυτό το σύστημα αναφέρεται και ως Système International (Διεθνές Σύστημα Μονάδων).
Μετά τη δημιουργία του, υιοθετήθηκε από άλλες χώρες της Ευρώπης. Εξαιρουμένης της Μεγάλης Βρετανίας.
Εκείνη είχε άλλα πλάνα. Για την ακρίβεια, το αυτοκρατορικό (ή αγγλοσαξονικό) σύστημα.
Γιατί αρνούνται να συνταχθούν οι ΗΠΑ
Το imperial system ορίστηκε ως «ένα σύστημα μέτρησης που χρησιμοποιείται στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλες χώρες της Κοινοπολιτείας που αποτελείται από μονάδες όπως η ίντσα, το μίλι και η λίβρα».
Χρησιμοποιήθηκε από τη Μεγάλη Βρετανία από το 1824 έως το 1965 για να σταματήσουν οι συγχύσεις με τα πολλά τοπικά συστήματα μέτρησης, την εποχή (από 16ο έως το 19ο αιώνα) που η βρετανική αυτοκρατορία κυβέρνησε διάφορα μέρη του κόσμου.
Μεταξύ τους οι ΗΠΑ. Ήταν μεταξύ των χωρών που υπέγραψαν τη Τreaty of the Meter (συνθήκη του μέτρου) το 1875 που γιορτάζεται έκτοτε κάθε 20η Μαΐου, ως Παγκόσμια Ημέρα Μετρολογίας.
Μετά την ανεξαρτησία τους, η κυβέρνηση αποφάσισε να διατηρήσει το είδος μέτρησης (που ήταν πάνω κάτω κοινό σε όλες τις περιοχές -άρα δεν προκαλούσε συγχύσεις), μολονότι το trend της εποχής ήταν το μετρικό σύστημα. Άλλαξε όνομα, έγινε United States Customary System (USCS) και σήμερα χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ, τη Λιβερία και το Μιανμάρ (οι δυο τελευταίες έχουν αρχίσει να υιοθετούν το μετρικό μερικώς από το 2013).
Ο νόμος περί μετρικών μετατροπών υπεγράφη στις 23/12 του 1975 από τον Πρόεδρο Tζέραλντ Φορντ. Eπικύρωνε τη διαφοροποίηση, με τη συνέπεια να κρίνεται ως πιο σημαντική -της ενσωμάτωσης-, δεδομένου και ότι οι Αμερικανοί (που είναι και κάπως εθνικιστές -και άρα λατρεύουν ό,τι είναι δικός τους που δεν μοιάζει με ό,τι έχουν όλοι οι άλλοι) δεν φαίνονταν ιδιαίτερα πρόθυμοι να αφιερώσουν χρόνο στην προσαρμογή στα νέα δεδομένα.
Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν το μετρικό σύστημα -για παράδειγμα στις έρευνες που κάνουν οι επιστήμονες, γιατί το γηγενές σύστημα δεν τους βοηθάει στη δουλειά τους, ελλείψει ακριβείας. Δια νόμου (1992), μετρικό σύστημα ακολουθούν και οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με είδη καταναλωτών.
Ενώ η κύρια διαφορά μεταξύ του μετρικού συστήματος και του αυτοκρατορικού συστήματος είναι ο τύπος των μονάδων που χρησιμοποιούνται, υπάρχουν μερικές άλλες βασικές διαφορές. Όπως; Οι μετρικές μονάδες μετατρέπονται εύκολα πολλαπλασιάζοντας ή διαιρώντας με δυνάμεις του 10, ενώ για τις αυτοκρατορικές μονάδες δεν υπάρχει άμεσος τρόπος μετατροπής.
Χαρακτηριστικά
- Ένα πόδι (12 ίντσες) είναι 30 εκατοστά
- Μία ίντσα είναι περίπου 25 χιλιοστά ή 2.54 εκατοστά
- Τρία πόδια είναι 1 μέτρο
- Ένα κιλό είναι λίγο παραπάνω από 2 λίβρες
- Μια λίβρα είναι γύρω στα 454 γραμμάρια
Πέραν των αποστάσεων, των μαζών και του βάρους, στο μετρικό σύστημα υπάρχει και η μέτρηση της κλίμακας της θερμοκρασίας σε βαθμούς Κελσίου. Οι Αμερικανοί έχουν τα Φαρενάιτ. Η κλίμακα Κελσίου χρησιμοποιείται από όλον τον κόσμο από τα μέσα του 20ου αιώνα, με τις ΗΠΑ να είναι η εξαίρεση αυτού του κανόνα. Όπως λένε η κλίματα Φαρενάιτ μετρούν τη θερμοκρασία του αέρα και όχι του νερού, κάτι που κάνει η κλίμακα Κελσίου.
- 0 βαθμοί Κελσίου αντιστοιχούν σε 32 βαθμούς Φαρενάιτ και είναι το σημείο πήξης.
- oι 24 βαθμοί Κελσίου είναι 75 βαθμοί Φαρενάιτ
Η Μεγάλη Βρετανία ακολουθεί λίγο από όλα
Η Μεγάλη Βρετανία δεσμεύτηκε να υιοθετήσει το μετρικό σύστημα το 1965, αλλά εξακολουθεί να χρησιμοποιεί αυτοκρατορικές μονάδες σε πολλά μέρη, ειδικά στους δρόμους. Κάτι αντίστοιχο κάνει και η Ιρλανδία. Και στις δυο περιπτώσεις, ένα ποτήρι βαρελίσιας μπύρας ήταν, είναι και θα είναι ένα pint.
Η Μαλαισία έχει το μετρικό σύστημα, αλλά χρησιμοποιεί επίσης δικές της μετρήσεις σε μέρη όπως οι παραδοσιακές αγορές.
Ο Καναδάς έχει αυτοκρατορικές μονάδες κατά τόπους (εν μέρει χάρη στην εγγύτητά του με τις ΗΠΑ), η Βόρεια Κορέα έχει το δικό της σύστημα, ενώ μη μετρικές μονάδες υπάρχουν και σε Ταϊλάνδη, Κίνα, Ινδονησία, Ταϊβάν -μεταξύ άλλων χωρών.
