Γιάννης Μανιάτης στο Cretalive: Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει σήμερα 4-5 εξέδρες φυσικού αερίου

Η Κρήτη επιστρέφει στο επίκεντρο των ενεργειακών εξελίξεων, καθώς η συμφωνία με τη Chevron για έρευνες υδρογονανθράκων νότια του νησιού επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για την αξιοποίηση του εγχώριου ενεργειακού πλούτου. 
Ο πρώην υπουργός Ενέργειας και νυν ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Μανιάτης, μιλά για το ιστορικό πλαίσιο και τις προοπτικές που διανοίγονται από τη συγκεκριμένη εξέλιξη. Τονίζει ότι η βάση για την προσέλκυση επενδυτικού ενδιαφέροντος είχε τεθεί ήδη από την περίοδο 2011-2012, ενώ υπογραμμίζει τη σημασία της ενεργειακής αυτονομίας τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη, σε μια περίοδο αυξημένης γεωπολιτικής ρευστότητας.

Ο κ. Μανιάτης κάνει λόγο για σημαντικές προοπτικές που θα μπορούσαν να αποφέρουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ στα δημόσια ταμεία μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Επικεντρώνεται στην ανάγκη θεσμικής συνέπειας, αλλά και στην ευκαιρία να ενισχυθεί η τοπική ανάπτυξη μέσα από τις πρόνοιες της νομοθεσίας, που προβλέπουν επιστροφή μέρους των εσόδων στην Περιφέρεια και στο Πράσινο Ταμείο.

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Μανιάτης είναι βασικός ομιλητής στην εκδήλωση που πραγματοποιείται απόψε στην Τύλισο του Δήμου Μαλεβιζίου, με θέμα «τον ρόλο των Δήμων της Κρήτης στην πορεία για την πράσινη μετάβαση. Ενέργεια και Περιβάλλον».

Αναλυτικά η συνέντευξή του ευρωβουλευτή στο Cretalive: 

 1) Η Κρήτη βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο των ενεργειακών ζητημάτων, με αφορμή τις έρευνες για εξορύξεις υδρογοναθράκων νότια του νησιού. Επειδή η συμφωνία με τη Chevron θεωρείται  εν πολλοίς ως "έργο Μανιάτη" τι μπορούμε να περιμένουμε ως προοπτική;

Η Ελλάδα σήμερα θα μπορούσε να έχει 4-5 εξέδρες άντλησης φυσικού αερίου, εάν είχε υλοποιήσει το πρόγραμμα μας για τους υδρογονάνθρακες. Το ενδιαφέρον των Exxon και Total (τη δεύτερη την έδιωξε η κυβέρνηση με την αδιαφορία της και τις διοικητικές και δικαστικές καθυστερήσεις) και πρόσφατα της Chevron, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας πρωτοβουλίας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή μιας προκήρυξης διεθνούς διαγωνισμού, αλλά πρωτοβουλία των ίδιων των εταιρειών, οι οποίες αξιοποίησαν το νομοθετικό πλαίσιο που θεσμοθετήσαμε και τα στοιχεία από τις σεισμικές έρευνες που διεξήγαγε η νορβηγική PGS το 2012. Ως προοπτική μπορούμε να περιμένουμε να εισρεύσουν στα δημόσια ταμεία 60-70 δις σε βάθος 25ετίας, από τα κοιτάσματα που η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων (ΕΔΕΥΕΠ) υπολογίζει την αξία τους σε 250 δις περίπου. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το σύνολο των δημοσίων εσόδων, βάσει της Νομοθεσίας των ετών 2011-14, το 5% θα καταλήγει στην αντίστοιχη Περιφέρεια, ενώ επιπρόσθετα ένα 20% των εσόδων θα χρηματοδοτεί τον προϋπολογισμό του Πράσινου Ταμείου, το οποίο με τη σειρά του θα οφείλει να χρηματοδοτήσει περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά έργα στην ίδια Περιφέρεια. 

2) Είναι η συμφωνία με τη Chevron μια εθνική επιτυχία, όπως επαίρεται η κυβέρνηση; Τι πρέπει να γίνει από εδώ και στο εξής ώστε να αποκτήσει αυτή "σάρκα και οστά";

Το ενδιαφέρον που εξέφρασε η Chevron αποτελεί εθνική επιτυχία και μάλιστα μεγάλη. Μόνο που δεν οφείλεται σε κυβερνητικό έργο, μιας και η κυβέρνηση δεν κούνησε ούτε το μικρό της δακτυλάκι. Η εταιρεία ερμήνευσε τα σεισμικά δεδομένα που είχαμε συλλέξει από το 2012 και εδώ και πολλούς μήνες «χτυπούσε την πόρτα» της ελληνικής κυβέρνησης, χωρίς να παίρνει απάντηση. Φαίνεται ότι το σύνθημα του Προέδρου Τραμπ «drill baby drill» υποχρέωσε την ελληνική κυβέρνηση να αποδεχτεί αυτή την αίτηση. Σημειώνεται ότι στο Νόμο 4001/2011 είχαμε προβλέψει ότι θα μπορούσαν στο μέλλον να υπάρξουν ελληνικές κυβερνήσεις αδιάφορες για έρευνες υδρογονανθράκων. Για αυτό το λόγο, ένας διεθνής διαγωνισμός μπορεί να προκύψει και χωρίς προηγούμενη προκήρυξή του από την κυβέρνηση, αλλά μετά από αίτημα ενός σοβαρού, φερέγγυου και αξιόπιστου ενδιαφερόμενου, όπως τώρα η Chevron. Από τον Νόμο 4001/2011, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να αποδεχτεί το συγκεκριμένο αίτημα και να προκηρύξει διαγωνισμό, όπως άλλωστε είναι η διεθνής πρακτική.   

3) Η εκλογή Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ αλλάζει πολλές ενεργειακές αρχές που ως σήμερα θεωρούντο δεδομένες. Το σύνθημα "τρυπήστε", που αναφώνησε ο Τραμπ, πόσο επηρεάζει το ενεργειακό μέλλον της χώρας μας αλλά και τη σημασία της γεωοπολιτικής θέσης της; 

Αναμφισβήτητα ήδη έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα του «drill baby drill», με την ομολογία του Έλληνα Πρωθυπουργού ότι η χώρα μας μπορεί και πρέπει να προχωρήσει στην αξιοποίηση των πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της. Χρήσιμο θα ήταν να υπενθυμίσω την ακριβώς αντίθετη τοποθέτηση του Πρωθυπουργού στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2021, όπου μεταξύ άλλων είπε «Έχω ένα όραμα για την Ανατολική Μεσόγειο: Αντί να συνεχίσουμε τις διαμάχες του προηγούμενου αιώνα για τους υδρογονάνθρακες -ένα αγαθό που χάνει την αξία του- θα πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να συνεργαστούμε ενάντια στους νέους κοινούς εχθρούς. Την κλιματική κρίση, η οποία επηρεάζει εξίσου τις δύο χώρες μας».

Αναμφισβήτητα πάντως σε μια εποχή που λόγω απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο η Ευρώπη απεγνωσμένα προσπαθεί να προμηθευτεί φυσικό αέριο από πολλές πηγές, η αξιοποίηση των ελληνικών κοιτασμάτων θα προσδώσει κορυφαία γεωπολιτική αξία στη χώρα και θα ενισχύσει την διπλωματική φαρέτρα μας, ιδιαίτερα σε σχέση με τις παράνομες και προκλητικές κινήσεις της Τουρκίας η οποία διαρκώς παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.

4) Έχοντας πια την εμπειρία ως ευρωβουλευτής, πόσο κοντά ή μακριά είμαστε στο να πούμε πως η Ευρώπη μπορεί να επηρεάσει τις ενεργειακές εξελίξεις που την αφορούν; 

Η Ενεργειακή Αυτονομία αποτελεί σημαντικό στόχο της ΕΕ και πολύ περισσότερο τώρα, μετά την τρομακτική εμπειρία της ενεργειακής κρίσης, με αφορμή την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η βελτίωση του τρόπου λειτουργίας των αγορών ενέργειας της ΕΕ, ώστε να αποτρέπονται δραματικές αυξήσεις τιμών στην ηλεκτρική ενέργεια και το φυσικό αέριο, η ανάπτυξη των Δικτύων και των Μονάδων Αποθήκευσης, η προώθηση των διεθνών διασυνδέσεων με αγωγούς και ηλεκτρικά δίκτυα, καθώς και η αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και Ορυκτών Πρώτων Υλών (ΟΠΥ), αποτελούν αναγκαία βήματα. Ελπίζω η γραφειοκρατία των Βρυξελλών να καταφέρει να υλοποιήσει αυτές τις νέες ανάγκες των ευρωπαϊκών κοινωνιών και οικονομιών, ώστε να αποτρέψει νέες κρίσεις στο μέλλον.

Από τη θέση μου ως επικεφαλής της Αντιπροσωπείας του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ως Αντιπρόεδρος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών/Δημοκρατών για διεθνείς σχέσεις, αμυντική βιομηχανία, ενεργειακή ασφάλεια, δουλεύω ήδη με αποφασιστικότητα σε αυτές τις κατευθύνσεις.