Είναι σχήμα οξύμωρο μα πέρα για πέρα αληθινό. Αν ξεκινήσει κάποιος από τη Λάρισα, σπαταλήσει αρκετή βενζίνη, διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα σε κάτι παραπάνω από δύο ώρες θα ανέβει στα χωριά του Ασποποτάμου. Εκεί σε μεγάλο υψόμετρο θα βρεθεί σ’ έναν πεστροφογεννητικό σταθμό που τροφοδοτεί με ψάρια πολλές περιοχές.
Η Larissanet έκανε το ταξίδι και βρέθηκε στον πεστροφογεννητικό σταθμό του Ασπροποτάμου, στο βορειοδυτικότερο τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων.
Ο εν λόγω σταθμός ιδρύθηκε το 1973 στη θέση «Κουκουφλί» από το Δασαρχείο Καλαμπάκας.
Όπως μας εξήγησε ο Δασάρχης Καλαμπάκας κ. Χρήστος Πίσσας σκοπός της ίδρυσης του σταθμού ήταν και παραμένει: η παραγωγή ιχθυδίων πέστροφας για τον εμπλουτισμό των ορεινών ρεμάτων της περιοχής. Επίσης είναι η ενθάρρυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας για την ίδρυση παρομοίων μονάδων και φυσικά η μελέτη του βιολογικού κύκλου της πέστροφας.
Με πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας το 2012 ξεκίνησαν:
Α)Συνεργασία του Δασαρχείου Καλαμπάκας με το Πανεπιστημίο Θεσσαλίας για την επιστημονική υποστήριξη του πεστροφογεννητικού σταθμού και εκπαίδευση των φοιτητών.
Β) Βελτίωση και ανακαίνιση των εγκαταστάσεων του πεστροφογεννητικού σταθμού.
Γ) Προμήθεια επιστημονικών οργάνων που θα βοηθήσουν στην αρτιότερη λειτουργία του.
Σύμφωνα με τον κ. Πίσσα παλιότερα ασχολούνταν πολλά άτομα τα οποία διέμεναν εκεί στο Δασικό σταθμό με σκοπό τη λειτουργία και καλή διαχείριση όλης της κατάστασης. Είχαν συγκεκριμένες δουλειές όπως τον καθαρισμό των δεξαμενών, το άρμεγμα των ψαριών, τον καθαρισμό των αυγών. «Όλες αυτές οι λειτουργίες απαιτούν καθημερινή παρουσία στο χώρο και όχι από μακριά καθώς το Δασαρχείο Καλαμπάκας απέχει 60-70 χλμ από την συγκεκριμένη περιοχή».
Σήμερα δυστυχώς όλο αυτό το προσωπικό έχει συνταξιοδοτηθεί και δεν υπάρχει μόνιμο προσωπικό είτε εποχιακό προσωπικό στη συγκεκριμένη περιοχή.
Η πέστροφα, σύμφωνα με τους ειδικούς, ζει σε ορεινά ποτάμια που διαθέτουν πετρώδη πυθμένα, άφθονη παρόχθια βλάστηση καθώς ομαλή και ταχεία ροή νερού. Προτιμά περιοχές με κρύα νερά, άφθονο οξυγόνο και είναι ψάρι που υποφέρει από την μόλυνση του νερού. Όταν αντιληφθεί την παρουσία ανθρώπου, καλύπτεται πίσω από τις πέτρες και την παρόχθια βλάστηση. Τρέφεται με καρκινοειδή, μαλάκια, σκουλήκια, έντομα, ακόμα και άτομα του ίδιου είδους, αν αυτά είναι μικρότερου μεγέθους.
Η περίοδος αναπαραγωγής αρχίζει από τον Δεκέμβριο και διαρκεί μέχρι το τέλος Ιανουαρίου, ανάλογα με τις θερμοκρασίες του νερού.
Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής μετακινείται σε μικρότερα ρέματα, σε θέσεις με χαμηλή και ομαλή ροή νερού με χαλικώδες υπόστρωμα. Το ποσοστό των αυγών που τελικά θα εκκολαφθεί στο ελεύθερο περιβάλλον είναι πολύ μικρό και δεν υπερβαίνει το 5% – 10%.
Ο κ. Σπύρος Μουζιούρας εξηγώντας στη Larissanet τα χαρακτηριστικά της πέστροφας λέει πως η ορεινή πέστροφα είναι ένα ψάρι που συναντιέται στα περισσότερα ποτάμια της πατρίδας μας στα ορεινά. Είναι ένα διαφορετικό είδος από αυτήν που εκτρέφεται στα ιχθυοτροφεία. Μπορεί να φτάσει σε μέγεθος στα 7 κιλά ενώ το μήκος της θα φτάσει στα 60 εκ. Στα ποτάμια μας αυτή τη στιγμή είναι 300-400 γραμμάρια.
Ερευνώντας στο διαδίκτυο για την διατροφική αξία της πέστροφας η Larissanet στάθηκε στην ανάπτυξη του θέματος από τον ιστότοπο των Ιχθυοτροφείων Μυλωνά (ixthiotrofiamilona.com).
Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα η θρεπτική αξία της πέστροφας ανά 100 g (μέγεθος μερίδας -μέσος όρος) είναι 107 θερμίδες ( Kcal ) με 20-26 g πρωτεΐνης και 5-17 g ωφέλιμων λιπαρών.
Ειδικότερα τα ωφέλιμα λιπαρά ω3 στα 100gr είναι EPA: 219 mg και DHA: 496 mg. Επίσης περιέχει Σελήνιο, Βιταμίνη D, σίδηρο, φώσφορο, μαγνήσιο και βιταμίνης Α.
